13 Φεβρουαρίου 2010

Όταν με κοιτάζεις...


Είναι στιγμές που νιώθω τα μάτια σου


Μαύρες σκιές πάνω σε παγωμένο φόντο


Που νιώθω το βλέμμα σου


Σκοτεινές φιγούρες πάνω στους κρύους τοίχους της ψυχής μου…


Άλλοτε μοιάζουν ήρεμες


Και άλλοτε θεριεύουν…


Βγάζουν φωνές κι ουρλιάζουνε


Χέρια βγάζουν κι αρπάζουνε


Νιώθω πως με τρελένουν…




Κλείνω τα μάτια μου
Να μη σε βλέπω που κοιτάς…

8 σχόλια:

  1. Σαν να ήταν "αυτό που φοβόταν..."

    http://anasasblog.blogspot.com/2010/01/blog-post_20.html

    ...φόβοι για ότι μπορεί να μας αγγίξει την ψυχή ;;

    φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το φοβόταν αλήθεια...
    Την τρόμαζε πραγματικά...
    Είναι φορές που μόνο ένα βλέμμα λέει αυτά που χίλιες λέξεις δε θα μπορούσαν να πουν ποτέ!

    Τα φιλιά μου ANASA και σ'ευχαριστώ που πάντα περνάς απο 'δω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Mακάρι να ήταν τόσο απλά. Να κλείναμε τα ματια και να διώχναμε ό,τι μας φοβίζει, ό,τι μας πονά. Αλλά το μονο που θα μας βοηθήσει ειναι να τα διώξουμε εμεις από την ψυχή μας!!!

    Δεν ειναι εύκολο αλλά ούτε και ακατόρθωτο!!!

    "Μυστικά" φιλιά μάτια μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ξερω αυτο το βλεμμα που αναφερεις...
    σε αιχμαλωτιζει και παρακαλας αυτο το μαρτυριο να μη τελειωνε ποτε!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @Μυστικό Μονοπάτι
    Τίποτα δεν είναι απλό στη ζωή που ζούμε...
    Δυστυχώς!
    Να προσπαθούμε όμως...
    Ίσως κάτι καταφέρουμε μ'αυτό...

    Τα φιλία μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @lockheart
    Μαρτύριο όπως τα λες...
    Νιώθεις τόσο αδύναμη στη θέα του που λυγίζεις...
    Παραδίνεσαι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. κλείνω τα μάτια, μα είσαι πάλι εκεί... γιατί; γιατί δε φεύγεις από τις σκέψεις; γιατί όλα γίνονται δύσκολα, όταν ξέρω ότι δε θα σε δω ξανά το επόμενο δευτερόλεπτο; γιατί πρέπει να δεχόμαστε μια αναμονή;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @προφήτη μου,
    η ανάμονη είναι αυτή που μας χαρίζει όλη την ευχαρίστηση...
    φτάνει να έρθει κάτι τελικά κ όχι να περιμένουμε άδικα...
    Τα φιλιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Πες μου αυτό που σκέφτηκες...
Σε ακούω...