Είναι στιγμές που νιώθω τα μάτια σου
Μαύρες σκιές πάνω σε παγωμένο φόντο
Που νιώθω το βλέμμα σου
Σκοτεινές φιγούρες πάνω στους κρύους τοίχους της ψυχής μου…
Άλλοτε μοιάζουν ήρεμες
Και άλλοτε θεριεύουν…
Βγάζουν φωνές κι ουρλιάζουνε
Χέρια βγάζουν κι αρπάζουνε
Νιώθω πως με τρελένουν…
Κλείνω τα μάτια μου
Να μη σε βλέπω που κοιτάς…
Σαν να ήταν "αυτό που φοβόταν..."
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://anasasblog.blogspot.com/2010/01/blog-post_20.html
...φόβοι για ότι μπορεί να μας αγγίξει την ψυχή ;;
φιλιά!
Το φοβόταν αλήθεια...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην τρόμαζε πραγματικά...
Είναι φορές που μόνο ένα βλέμμα λέει αυτά που χίλιες λέξεις δε θα μπορούσαν να πουν ποτέ!
Τα φιλιά μου ANASA και σ'ευχαριστώ που πάντα περνάς απο 'δω!
Mακάρι να ήταν τόσο απλά. Να κλείναμε τα ματια και να διώχναμε ό,τι μας φοβίζει, ό,τι μας πονά. Αλλά το μονο που θα μας βοηθήσει ειναι να τα διώξουμε εμεις από την ψυχή μας!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ειναι εύκολο αλλά ούτε και ακατόρθωτο!!!
"Μυστικά" φιλιά μάτια μου!!!
ξερω αυτο το βλεμμα που αναφερεις...
ΑπάντησηΔιαγραφήσε αιχμαλωτιζει και παρακαλας αυτο το μαρτυριο να μη τελειωνε ποτε!!!
@Μυστικό Μονοπάτι
ΑπάντησηΔιαγραφήΤίποτα δεν είναι απλό στη ζωή που ζούμε...
Δυστυχώς!
Να προσπαθούμε όμως...
Ίσως κάτι καταφέρουμε μ'αυτό...
Τα φιλία μου!
@lockheart
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαρτύριο όπως τα λες...
Νιώθεις τόσο αδύναμη στη θέα του που λυγίζεις...
Παραδίνεσαι...
κλείνω τα μάτια, μα είσαι πάλι εκεί... γιατί; γιατί δε φεύγεις από τις σκέψεις; γιατί όλα γίνονται δύσκολα, όταν ξέρω ότι δε θα σε δω ξανά το επόμενο δευτερόλεπτο; γιατί πρέπει να δεχόμαστε μια αναμονή;
ΑπάντησηΔιαγραφή@προφήτη μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήη ανάμονη είναι αυτή που μας χαρίζει όλη την ευχαρίστηση...
φτάνει να έρθει κάτι τελικά κ όχι να περιμένουμε άδικα...
Τα φιλιά μου!