Η πρώτη αγάπη

Θυμάμαι ακόμα τα λόγια μιας φίλης

αφιέρωση πάνω στο σχολικό τεράδιο

τότε που είμασταν ακόμα μαθήτριες

και μοιραζόμασταν το ίδιο θρανίο

Θα τον θυμάσαι θες δε θες...

Πόσο δίκιο είχε!

Ακόμα τον θυμάμαι!

Είναι στιγμές που η εικόνα του κατακλύζει το νου μου

Γιατί σε έμαθε να κλαίς κ να λυπάσαι

Ποιός δεν αγάπησε κάποτε κάποιον που η Μοίρα

δε θέλησε να τον ενώσει μαζί του;

Ποιός δεν αγάπησε κάποτε κάποιον χωρίς ανταπόκριση;

Αυτή ήταν η πρώτη μου αγάπη!

Μόνο εγώ την ένιωσα!

Εκείνος τίποτα...

Κι όμως... εμένα μου έφτανε να τον κοιτάζω!

Από μια κίνηση

Από μια μυρωδιά απλή

θα τον θυμάσαι...

Δε θα ξεχάσω ποτέ το βλέμμα του

όταν τυχαία συναντούσε το δικό μου

Δε θα ξεχάσω ποτέ την αίσθηση του χεριού του

όταν τυχαία ακουμπούσε το δικό μου

Δε θα ξεχάσω ποτέ την φλόγα που άναβε μέσα μου

κάθε φορά που μου μιλούσε

Όλα θα τα θυμάμαι!

Για πάντα!

Μια ανάμνηση γλυκιά μεσ'την καρδιά μου!

Κι ας ήταν ένας έρωτας ανεκπλήρωτος...

Ναι!

Θα τον θυμάμαι!