Ο ήλιος του απογεύματος

Κι ενώ βγήκα στο μπαλκόνι μου αργά το απόγευμα την ώρα που ο ήλιος έγερνε πίσω από το βουνό... αντίκρισα έναν θεικό ουρανό. Έτρεξα να πιάσω τη φωτογραφική μηχανή για να αποθανατήσω το θαύμα !

Και ιδού!

Σας παραδίδω τις φωτογραφίες που έβγαλα από τη βεράντα μου.

Μαζί είπα να παραθέσω το ποιήμα " Ο ήλιος του απογεύματος " του Καβάφη (Τα Ποιήματα - 1919)

Ο ήλιος του απογεύματος

Την κάμαρην αυτή, πόσο καλά την ξέρω.

Τώρα νοικιάζονται κι αυτή κ' η πλαγινή

για εμπορικά γραφεία. Όλο το σπίτι έγινε

γραφεία μεσιτών, κ' εμπόρων, κ' Εταιρείες.

Ά η κάμαρη αυτή, τι γνώριμη που είναι.

Κοντά στην πόρτα εδώ ήταν ο καναπές,

κ' εμπρός του ένα τούρκικο χαλί·

σιμά το ράφι με δυο βάζα κίτρινα.

Δεξιά· όχι, αντικρύ, ένα ντολάπι με καθρέφτη.

Στη μέση το τραπέζι όπου έγραφε·

κ' οι τρεις μεγάλες ψάθινες καρέγλες.

Πλάϊ στο παράθυρο ήταν το κρεββάτι

που αγαπηθήκαμε τόσες φορές.

Θα βρίσκονται ακόμη τα καϋμένα πουθενά.

Πλάϊ στο παράθυρο ήταν το κρεββάτι·

ο ήλιος του απογεύματος τώφθανε ως τα μισά.

... Απόγευμα η ώρα τέσσερες, είχαμε χωρισθεί

για μια εβδομάδα μόνο... Αλλοίμονον,

η εβδομάς εκείνη έγινε παντοτινή.