Ριγμένη στο άνυδρο χώμα
Νιώθω με ρίζα κάποιου γέρικου δέντρου
Ποιός με καταράστηκε να σέρνομαι για πάντα στη μαύρη γη;
Σε τούτη την ξέρα;
Πληγιάζεται το σώμα μου καθώς πασχίζω να σταθώ
Μα μάταιος κόπος…
Στις σκιές για πάντα θαμμένη θα μείνω
Να μυρίζω τη νεκρή γη καθώς μ’αγκαλιάζει…
Νεκρή και ‘γω θα γίνω…
Έτσι ενώνονται με την μητέρα γη τα σώματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε αιώνια αγκαλιά χωρίς συνείδηση.
Καλό βράδυ.
@κ.Κώστα
ΑπάντησηΔιαγραφήείναι γραπτό τότε μάλλον με τη γη να ενωθώ!
Καλό σας βράδυ!
"Να μυρίζω τη νεκρή γη καθώς μ’αγκαλιάζει…"
ΑπάντησηΔιαγραφή...Μέχρι να γίνουμε ένα και την μαύρη της κατάρα να ορίζω...πάνω της να την ρίξω...μα ίσως και πάντα να ανασαίνω...ποιος θα μου πει;
Καλησπέρα Νατάσσα
@Έσπερε
ΑπάντησηΔιαγραφήμα άμα γίνουμε ένα με τη γη τότε δε θα θέλω πάνω της να τη ρίξω...
κάπου πολύ μακριά θα θέλω να ριχτεί!
Καλό βράδυ!