Δε θα ξεχάσω...

Μα πώς να ξεχάσω το αστέρι
που ένα φεγγαρόλουστο βράδυ κάρφωσες στα μαλλιά μου;
Που με το φως του πλημμύρισε την καρδιά μου;
που το άσπρο της λάμψης του
καθάρισε τα σκοτεινά μονοπάτια της ψυχής μου
Και μου έδωσε ελπίδα
Να ονειρεύομαι…

Μα πώς να ξεχάσω τον ήλιο
που εκείνο το ζεστό μεσημέρι άφησες στα δάχτυλά μου;
Να τον κρατώ σφιχτά μου ζήτησες
και να φωτίζω τα βήματά μου…

Μα πώς να ξεχάσω τα μάτια σου;
Δυο ήλιοι…
Δυο αστέρια…
Τον ουρανό μου χάρισες…
Μα πώς να το ξεχάσω;