Κάποτε μου άρπαξες απ’τη ζωή το φως
Με καταδίκασες να ζω στο μαύρο σκοτάδι
Μ’άφησες τυφλή να βαδίζω στα άφεγγα μονοπάτια ενός λαβύρινθου
Και μου έκλεψες τη δύναμη να συνεχίζω να ελπίζω…
Μα εγώ νίκησα το μίσος
Συνέτριψα το φθόνο μου για σένα…
Και τρεις ευχές θα κάνω
Να συνεχίσεις να κοιτάζεις τον ήλιο…
Να συνεχίσεις να βλέπεις το φεγγάρι…
Με καταδίκασες να ζω στο μαύρο σκοτάδι
Μ’άφησες τυφλή να βαδίζω στα άφεγγα μονοπάτια ενός λαβύρινθου
Και μου έκλεψες τη δύναμη να συνεχίζω να ελπίζω…
Μα εγώ νίκησα το μίσος
Συνέτριψα το φθόνο μου για σένα…
Και τρεις ευχές θα κάνω
Να συνεχίσεις να κοιτάζεις τον ήλιο…
Να συνεχίσεις να βλέπεις το φεγγάρι…
Να συνεχίσεις να αντικρίζεις τη ζωή!
Ζήσε αυτά που εγώ ποτέ μου δε θα ζήσω!
Ζήσε αυτά που εγώ ποτέ μου δε θα ζήσω!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πες μου αυτό που σκέφτηκες...
Σε ακούω...