Νύχτα χωρίς όρια γ'

Συνέχεια από το προηγούμενο :

Έσκυψε και πάλι προς το μέρος του πετώντας πάνω του το λευκό φανελάκι της.

«Συγνώμη νεαρέ…» είπε με τη φωνή της γεμάτη αισθησιασμό και συνέχισε δήθεν τυχαία, «Έπεσε η μπλούζα μου… κατά λάθος… μήπως μπορείτε να μου τη δώσετε;»

«Έρχομαι» της απάντησε εκείνος χωρίς δεύτερη σκέψη. Κοίταξε τον τοίχο απέναντί του για να βρει στηρίγματα. Ο πρώτος δεν ήταν πολύ ψηλά. Μπορούσε να ανέβει εκεί σκαρφαλώνοντας και να τη φτάσει αμέσως. Πέρασε το φανελάκι της στους ώμους του για να έχει τα χέρια του ελεύθερα κι άρχισε να σκαρφαλώνει.

Δεν άργησε να τη φτάσει. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα είχε κιόλας σκαρφαλώσει στον πρώτο όροφο της παλιάς πολυκατοικίας, χωρίς να δυσκολευτεί καθόλου. Του ήταν αδύνατον να πιστέψει στην αποψινή του τύχη. Εντελώς τυχαία, βρισκόταν τώρα στο σπίτι μιας πανέμορφης γυναίκας που ήταν έτοιμη για όλα.

Πραγματικά για όλα…

Με το σώμα του ακόμα κρεμασμένο έξω από τα κάγκελα, στεκόταν ακριβώς μπροστά της, έτοιμος να περάσει μέσα. Την είχε τόσο κοντά του, που μπορούσε να ακούσει εύκολα την καρδιά της να πάλλεται δυνατά κάτω από το γυμνό της στήθος.

«Να είναι από πόθο ή μήπως από φόβο;», αναρωτήθηκε σκεφτικός από μέσα του. Η αλήθεια ήταν πως εκείνη την ώρα δεν τον απασχολούσε καθόλου η απάντηση. Το μόνο που τον απασχολούσε, ήταν η θέα της κοπέλας απέναντί του, που του είχε κόψει την ανάσα. Αποφάσισε με πολύ δυσκολία, να μην κάνει καμία κίνηση. Στάθηκε απλώς σιωπηλός στη θέση του, περιμένοντας από την άγνωστη κοπέλα να κάνει το πρώτο βήμα.

Φορούσε μονάχα ένα μαύρο εσώρουχο κι όλο το υπόλοιπο σώμα της παρέμενε γυμνό . Το δέρμα της ήταν ιδρωμένο και λαμπύριζε έντονα κάθε φορά που το λιγοστό φως από το γωνιακό νυχτερινό μαγαζί έπεφτε πάνω της. Τα μακριά και ξανθά  μαλλιά της, αγκάλιαζαν ανακατωμένα το πρόσωπο, τους ώμους και τα στήθη της, καλύπτοντας λιγοστά τη γύμνια της κι ερεθίζοντας τον περισσότερο.

Εκείνη δεν έλεγε να πάρει λεπτό τα μάτια της από πάνω του. Το σκούρο του βλέμμα την είχε ζαλίσει τελείως κι ένιωθε σαν υπνωτισμένη. Ούτε κι εκείνος είχε σταματήσει να την κοιτάζει. Ανυπομονούσε να μάθει γεμάτος αγωνία, ποια θα ήταν η επόμενη κίνηση της.

 Έκανε ένα βήμα προς το μέρος του κι άπλωσε τα χέρια της να ακουμπήσει  τα αξύριστα μάγουλα του. Της άρεσε πολύ να νιώθει στην παλάμη της τα άγρια του γένια να τη γρατζουνάνε. Ήταν τόσο αισθησιακή η αίσθηση που την έκανε να αναριγεί. Στη συνέχεια κόλλησε ελαφρά το στήθος της στο στέρνο του κι άρχισε να τον φιλά απαλά στο λαιμό.

Του ήταν αδύνατον να κρατηθεί άλλο. Την αγκάλιασε σφιχτά από τη μέση της κι άρχισε να τη φιλάει λαίμαργα στο  στόμα δαγκώνοντάς της τα χείλη.

Εκείνη δεν αντιστάθηκε καθόλου.

 «Πέρνα μέσα…» του ψιθύρισε συνεχίζοντας να τον φιλάει και κρατώντας του το χέρι, τον τράβηξε προς την εσωτερική μεριά του μπαλκονιού.

Στάθηκαν για λίγο ακίνητοι στη μέση του μπαλκονιού να κοιτάζουν απλώς ο ένας τον άλλο, χωρίς να κάνουν τίποτα άλλο.

«Το έχεις ξανακάνει αυτό;» τη ρώτησε εκείνος ανασαίνοντας βαριά.

«Ποιο;…» απάντησε ξεψυχισμένα εκείνη, κολλώντας ξανά το σώμα της πάνω του.

«Έχεις αφήσει κι άλλον τόσο εύκολα να… να σε…» άφησε τη φράση του να αιωρείται, αφού η δική της φωνή τον διέκοψε.

«Να με πηδήξει;» του είπε τελείως ωμά εκείνη και άφησε το χέρι της να γλιστρήσει μέσα στο εσώρουχό του ξαφνιάζοντάς τον.

Ο άντρας την κόλλησε στον απέναντι τοίχο κι άρχισε να τη φιλάει σε όλο της το σώμα χωρίς να σχολιάσει καθόλου την απάντησή της. Μόνο και μόνο η κίνησή της, ήταν αρκετή για να καταλάβει τι θα ακολουθούσε από δω και πέρα.

«Πρώτη φορά το κάνω…» πρόσθεσε εκείνη λίγο μετά κι η φωνή της έτρεμε από ηδονή εξαιτίας των φιλιών του, που την είχαν φτάσει κιόλας στα όρια της.

Ωστόσο δε σταμάτησε να του μιλάει. Σηκώνοντας με την παλάμη της το πηγούνι του που είχε φτάσει χαμηλά, τον κοίταξε προκλητικά και συνέχισε.

«Θέλω να είσαι καλός μαζί μου…Να μην το μετανιώσω…».

«Στο υπόσχομαι…» απάντησε εκείνος και με μια απότομη κίνηση την ξάπλωσε στην κόκκινη πετσέτα που ήταν απλωμένη στο πάτωμα.

Εκείνη άνοιξε τα πόδια της για να τον διευκολύνει περισσότερο κι αυτός με τη σειρά του ξάπλωσε προσεχτικά πάνω της για να μην την πονέσει.

Συνέχισαν να φιλιούνται και να χαϊδεύονται γεμάτοι πάθος, ενώ κάθε τόσο, μικροί αναστεναγμοί ξεπετάγονταν από τα χείλη τους   διακόπτοντας την απόλυτη ησυχία που επικρατούσε τέτοια ώρα στο δρόμο από κάτω τους. Δεν τους ένοιαζε τίποτα, παρά μόνο ο εαυτός τους.

Δεν άργησε να την ξεγυμνώσει τελείως και να μπει με δύναμη μέσα της. Ο ερεθισμός του ήταν τόσο μεγάλος που τη στιγμή που βρέθηκε μέσα της ήθελε κιόλας να τελειώσει.

Προσπάθησε να σκεφτεί κάτι άλλο για να παρατείνει λίγο ακόμα την απόλαυση και βγήκε από μέσα της, γυρίζοντας την μπρούμυτα.

Έμεινε λίγα δευτερόλεπτα να φιλάει απλώς τους γυμνούς της ώμους κι ύστερα τραβώντας την ελαφρά από τα μαλλιά της, την κάθισε πάνω του συνεχίζοντας να την έχει πλάτη.

Εκείνη άρχισε να ανεβοκατεβαίνει ρυθμικά πάνω του, στην αρχή σιγανά και ύστερα όλο και πιο γρήγορα, βογκώντας δυνατά.

«Που σε βρήκα εσένα μωρό μου;» της ψιθύρισε ασυγκράτητα και με το ένα του χέρι έκλεισε το στόμα της για να μην συνεχίσει να ακούγεται.

«Είμαι καλή;» του απάντησε εκείνη συνεχίζοντας να κινείται ακόμα πιο γρήγορα.

«Είσαι τέλεια…» της ψιθύρισε αγγίζοντας με τα χείλη του τον αυχένα της κι αφήνοντας πάνω του καυτές ανάσες.

Έτρεμε ολόκληρος. Δεν μπορούσε να κρατηθεί άλλο. Του ήταν αδύνατον.

Την έσπρωξε και πάλι μπροστά βάζοντας την να καθίσει στα τέσσερα. Ήθελε να την κάνει να παραλύσει από ηδονή κι ήταν σίγουρος πως αυτή η στάση ήταν η καλύτερη για να πετύχει το στόχο του. Άρχισε να μπαινοβγαίνει δυνατά μέσα της κρατώντας την γερά πότε από τη μέση και πότε από τους γοφούς της.

«Δεν πιστεύω να μετανιώνεις για τίποτα μωρό μου… έτσι δεν είναι;» τη ρώτησε λαχανιασμένος και συνέχισε.

«Σ’αρέσει; Δε σ’αρέσει; Πες μου…».

«Μ’αρέσει μωρό μου! Μ’αρέσει πολύ! Συνέχισε…». Τα λόγια της έμοιαζαν με παράκληση. Καθώς οι λέξεις έβγαιναν από τα χείλη της, ευχόταν να μην τελειώσει ποτέ αυτό που ζούσε. Κανένας εραστής της δεν την είχε κάνει να νιώσει έτσι ποτέ στη ζωή της.

«Συνέχισε…»

Η τελευταία της φράση την επανέφερε στην πραγματικότητα. Ξαφνικά άνοιξε τα μάτια της και κοίταξε γύρω της. Στο δρόμο δεν υπήρχε κανείς. Το νυχτερινό μαγαζί στην γωνία είχε κλείσει κι η ταμπέλα του είχε πάψει να αναβοσβήνει τώρα. Σε λίγο ξημέρωνε μα εκέινη ήταν ακόμα ξαπλωμένη στην πλαστική καρέκλα με τον αυχένα της ριγμένο προς τα πίσω, Στο πάτωμα τα άδεια μπουκάλια κρασί, είχαν γίνει δύο. Κοίταξε χαμηλότερα και άρχισε να γελάει δυνατά. Δεν ήταν αλήθεια αυτό που έβλεπε, όχι.

Το δεξί της χέρι βρισκόταν βαθιά στο μαύρο της εσώρουχο, ενώ το αριστερό είχε γλιστρήσει στο πλάι, έξω από την καρέκλα.

«Ω Θέε μου… Τι ήθελα και ήπια πάλι;» αναρωτήθηκε δυνατά και τράβηξε γρήγορα το χέρι της από εκεί που βρισκόταν. Έπειτα σηκώθηκε γρήγορα να πάει στο κρεβάτι της.

Την είχε πάρει ο ύπνος στην καρέκλα, αλλά δεν την χαλούσε.

Είχε "ζήσει" την πιο απίστευτη ερωτική φαντασίωση…