Πόσο πόνο μπορεί ν’αντέξει μια ανθρώπινη ψυχή;
Πόσα να υποφέρει;
Έφυγες και το αντίο σου με σκότωσε.
Με κομμάτιασε…
Τι άλλο πια να περιμένω;
Καθώς σε βλέπω να ξεμακραίνεις
Μια απέραντη θλίψη μαχαιρώνει την καρδιά μου
Πνίγομαι …
Τρέμω…
Πώς θα ζήσω χωρίς εσένα;
Στερνό φιλί στέλνω στον άνεμο να σου το δώσει...
Γύρισε λίγο να με κοιτάξεις…
Εδώ είμαι…
Εδώ θα είμαι…
Αντίο αγαπημένε μου…
Μη λες αντίο
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο επανιδείν να λες..
φιλί
Θα ΄θελε τόσο να το πει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα εκείνος έφυγε...
Την άφησε...
Κι ίσως ποτέ να μη γυρίσει!
Φιλί κ από μένα!
καμμια φορα και τα αντιο ειναι μεσα στην ζωη μας.ζουμε, ακομα και τον θανατο ξεπερναμε απλα εχουμε σκιες δεμενες πανω μα, χανουμε λιγο απο το φως λιγο απο την λαμψη.καθως μεγαλωνεις μαθαινεις την καληνυχτα μου,ενδιαφερων το μπλοκ σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοια θα ήταν η γλύκα μιας επανεύρεσης αν δεν ζούσαμε την πίκρα ενός αντίου;
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ!
Καλό σου βράδυ!
μέσα στην διαλογή υπάρχει και η απόρριψη το να φύγει κάποιος που αγαπάμε ίσως ανοίγει το δρόμο για να δεχτούμε κάποιον που μας αγαπάει και αυτόν τον έχουμε πραγματικά ανάγκη
ΑπάντησηΔιαγραφήνα είσαι καλά και να ονειρεύεσαι
Ακριβώς έτσι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαιχνίδια της μοίρας που καλούμαστε να βιώσουμε!
Να ζήσουμε αυτό που μας έχει η τύχη!
Για να το 'φερε -ακόμα κι αν αυτό είναι θλιβερό- κάποιος λόγος θα υπήρχε...
Θα συνεχίσω να ονειρεύομαι και να συνεχίσετε κι εσείς!
Όμορφο Bookeater..
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυνέχισε έτσι..!!
Δε θα σταματήσω ποτέ να γράφω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔε θα σταματήσω ποτέ να νιώθω κ να αισθάνομαι...
Κι όλα αυτά να τα κάνω λέξεις, φράσεις...
Θα συνεχίσω!