22 Ιανουαρίου 2010

Δάκρυα στον άνεμο


Τα δάκρυα μου σκορπώ στον άνεμο
να μη με δουν που κλαίω...

Βροχή να γίνουν
και να ποτίσουν
τούτη τη ξεραμένη γη που περπατώ...

Μήπως κι ανθίσει
και ζωντανέψει...

Μήπως μαζί της
γεννηθώ κι εγώ...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Πες μου αυτό που σκέφτηκες...
Σε ακούω...