Ας ζήσουμε πραγματικά τη ζωή μας έστω μια φορά...

Έστω μια φορά - Πασχαλία Τραυλού




Κάθε φορά που διαβάζω ένα βιβλίο νίωθω να γίνομαι και γω μέρος της δικής του ιστορίας. Νίωθω σαν ένα αόρατο πρόσωπο, σαν μια σκιά που ακολουθεί τους κεντρικούς ήρωες και έχει υπερφυσικές δυνάμεις να διαβάζει τις σκέψεις τους ,να αισθάνεται τα συναισθήματά τους και να μαντεύει τις κινήσεις τους. Αυτό βεβαίως το χρωστάω πάντα στους συγγραφείς αφού αυτοί είναι που καταφέρνουν μέσω του λόγου τους να με φέρουν δίπλα στον άνθρωπο του οποίου η ζωή ξετυλίγεται μπροστά μας μέσα από τις σελίδες ενός μυθιστορήματος.

Θα ήθελα λοιπόν να πω στην κυρία Τραυλού οτί αυτή τη φορά δεν ήμουν σκιά κανενός ανθρώπου. Αυτή τη φορά ήμουν Ο ΙΔΙΟΣ ο άνθρωπος. Ήμουν η Ευριδίκη, ο Άνθιμος, η Περσεφόνη, ο Ορφέας, η Καλλιόπη, ο Ορέστης.... Εγώ ήμουν αυτή που έζησα μια ζωή ΧΩΡΙΣ να τη ζήσω, αυτός που από μικρό παιδί έμαθα να ντρέπομαι γι'αυτό που ήμουν - ο γιός της παστρικιάς - ζώντας μέσα σ'ένα ψέμα, αυτή που έκλεισα σ'ένα ξύλινο κασελάκι όλα μου τα νιάτα, τα όνειρα , τον έρωτα, την ελπίδα για μια νέα αρχή για να προσηλωθώ μοναχά στο "καλό" του παιδιού μου, αυτός που για μια φορά ερωτεύτηκα και πόνεσα πραγματικά για μια γυναίκα,αυτή που κράτησα μέχρι την ύστατη ώρα το μυστικό μου κρυφό να με βαραίνει στο στήθος μου και όταν το αποκάλυψα ήταν πια αργά, τέλος εγώ ήμουν αυτός που είδα να αργοσβήνει μπροστά μου, στις πλάκες ενός πεζοδρομίου το κορίτσι μου.

Ναι , εγώ ήμουν όλοι αυτοί κι ας ήμουν ΕΣΤΩ ΜΙΑ ΦΟΡΑ...



Ο λόγος λοιπόν της κυρίας Τραυλού ήταν τέτοιος που με έκανε να ταυτιστώ με όλους τους πρωταγωνιστές αυτής της ιστορίας. Φυσικά δεν μπορώ να μη ξεχωρίσω το δεύτερο μέρος του βιβλίου το οποίο ήταν αυτό που μου έκανε την μεγαλυτερη εντύπωση. Σε μορφή ημερολογίου η Ευριδίκη, η κεντρική ηρωίδα κάνει μια κατάθεση καρδιάς. Και όλα όσα εξομολογείται σε κάνουν να νιώσεις άπειρα συναισθήματα.

Μια γυναίκα που από μικρό παιδί εκτελεί τις εντολές της μάνας της για να προχωρήσει στη ζωή της -σπουδές, επαγγελματική κατάρτιση, σχέσεις, γάμος - φτάνει σε ένα σημείο να αντιληφθεί οτι πάντα φοβόταν να φέρει αντίλογο , πάντα δίσταζε να ορθώσει το αναστημά της και να πάρει αυτή τα ηνία για να οδηγήσει το άλογο της ζωής της και τώρα πια τίποτα δεν μπορεί να γυρίσει πίσω το χρόνο για να διορθώσει τα τόσα λάθη που επέτρεψε να συμβούν.

Ώσπου έρχεται μια μέρα που ο έρωτας έρχεται κατά πάνω της σαν αρπακτικό και επιτίθεται στην καρδιά της. Και τότε είναι που επιτέλους έστω και για μια φορά γίνεται ο εαυτό της και αποφασίζει να ΖΗΣΕΙ αυτό που της συμβαίνει. Τι θα συμβεί όμως στη συνέχεια δεν θα σας το αποκαλύψω. Θα ήταν πιό όμορφο να ξετυλίγατε μόνοι σας το μίτο αυτής της ιστορίας.



Θέλω μόνο να σταθώ σε δύο πράγματα. Θα ήθελα να σχολιάσω δύο τύπους ανθρώπου που προβάλλονται μέσα απο το μυθιστόρημα της κυρίας Τραυλού.

Την καταπιεσμένη γυναίκα, τον ρόλο της οποίας παίζει η Ευριδίκη και την επιβλητική μάνα, την οποία ενσαρκώνει η Περσεφόνη.

Ξεκινώντας από την πρώτη θα πω πως άνθρωποι που αποφασίζουν να μη ζήσουν τη ζωή που θέλουν όι ίδιοι αλλά να ζήσουν τη ζωή που θέλουν οι άλλοι γι'αυτούς είναι άνθρωποι που ποτέ δε θα νιώσουν την πραγματική ευτυχία στη ζωή τους, άνθρωποι που πάντα θα κουβαλάνε κρυφούς πόθους στη ψυχή τους και θα τους τρώνε τα σωθικά, άνθρωποι μαριονέτες στο θέατρο που λέγεται ΖΩΗ. Στο τέλος όταν θα κάνουν τον απολογισμο της ζωής τους δε θα έχουν να θυμούνται τίποτα αφού ποτέ δε θα έχουν νιώσει τίποτα το πραγματικό. Δεν ξέρω αν πρέπει να θυμώνω ή να λυπάμαι με τέτοιους ανθρώπους. Μάλλον το δεύτερο , γιατί στάθηκαν αδύναμοι να αποτρέψουν αυτή τη κατηφόρα.

Όσον αφορά την Περσεφόνη, θα είμαι πολύ αυστηρή μαζί της και δε θα τη συγχωρήσω για όσα έκανε. Όχι μόνο για το σημείο που οδήγησε την κόρη της αλλά και για όσα απαγόρευσαι να συμβούν σε αυτή. Κάθε μάνα είναι δίπλα στο παιδί της για να το νοιάζεται, να το προστατεύει και να το βοηθάει να πραγματοποιήσει τα όνειρα του. Η Περσεφόνη όμως ανάγκασε την Ευριδίκη να πραγματοποιήσει τα όνειρα που είχε η μάνα της γι'αυτήν και όχι η ίδια για το μέλλον της. Κανένα παιδί δεν θα ήταν ευτυχισμένο πλαί σε μια τέτοια μητέρα. Όταν πια θα το έχει καταλάβει και η ίδια ίσως να έχουν χαθεί πολλές ευκαιρίες που θα οδηγούσαν στην ευτυχία.

Ένα βιβλίο με έντονους προβληματισμούς που θα μιλήσει στην καρδιά σας. Αυτό είναι το " Έστω μια φορά" της Πασχαλίας Τραυλού και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός.



Απόσπασμα του βιβλίου θα βρείτε εδώ http://www.e-na.com/piflip.aspx?pbi=25416&rurl=http://www.psichogios.gr