Βιβλία στην ακρογιαλιά...

Μπορεί να έκανα διακοπές, μα τα βιβλιαράκια μου δε θα μπορούσα ποτέ να τα αποχωριστώ! Αυτές τις μέρες λοιπόν που παραθέριζα, είχα παρέα μου στην ξαπλώστρα μερικά από αυτά για να μου κρατάνε συντροφιά.

Πρώτα απ’όλα διάβασα το βιβλίο του Φώτη Κατσιμπούρη «Ο΄Όρκος» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ωκεανός. Το βιβλίο αυτό αποτελεί την απόπειρα να γίνει μυθιστόρημα μία από τις πιο γνωστές λαϊκές παραλογές, αυτή «Του Νεκρού Αδερφού». Η συγκεκριμένη παραλογή είναι η αγαπημένη μου και δε θα μπορούσα με τίποτα να της αντισταθώ! Μα δεν είναι μόνο αυτό. Είναι και το γεγονός πως όλη η ιστορία διαδραματίζεται τη σκοτεινή εποχή του Μεσαίωνα, χρόνια τα οποία λατρεύω για το μυστήριο που κουβαλούν πάνω τους. Ο συγγραφέας πλέκει με έναν θαυμάσιο τρόπο την συγκλονιστική ιστορία της προσπάθειας και της επιμονής του νεαρού Κωνσταντή να τηρήσει τον όρκο του, τον όρκο που έδωσε στη μάνα του και που τον βαραίνει ακόμα περισσότερο. Οι περιγραφές του είναι μαγευτικές όπως αρμόζει σε μια ιστορία της εν λόγω εποχής. Έμοιαζε με παραμύθι. Ένα παραμύθι για μεγάλα παιδιά. Μου άρεσε τόσο πολύ που διάβαζα μόνο ένα κεφάλαιο την ημέρα για να καθυστερήσω να το τελειώσω. Συν το γεγονός ότι ήδη γνώριζα το τέλος με γέμιζε με άγχος και αγωνία για τη συνέχεια.

Ήταν εξαιρετικό!

«Η Αρετή και ο Κωσταντής, ονειρεύονται να χτίσουν τους δικούς τους κόσμους πάνω στη γοητευτική ομίχλη των παραμυθιών της γιαγιάς τους. Η περίοδος όμως της αθωότητας τελειώνει. Η Αρετή θα ερωτευθεί έναν ξένο, και ο μόνος από την οικογένεια που θα υποστηρίξει τον έρωτά της, θα είναι ο αδερφός της, ο Κωσταντής. Εκείνη θα ακολουθήσει τον αγαπημένο της στην πατρίδα του και θα ζήσει μαζί του την απόλυτη ευτυχία, ενώ ο Κωσταντής θα δώσει όρκο στη μητέρα τους ότι αν ποτέ τη χρειαστεί, θα πάει να τη φέρει από τα ξένα...

Στους δίσεκτους καιρούς που θα ακολουθήσουν, ο Κωσταντής θα κληθεί να εκπληρώσει την υπόσχεση που έδωσε στη μητέρα τους.... Κι έτσι θα ξεκινήσει ένα ταξίδι για τον παγωμένο βορρά...» 

Συνέχισα με το νέο μυθιστόρημα του Γιάννη Καλπούζου, το «Άγιοι και δαίμονες εις ταν Πόλιν» από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. Πέρυσι είχα διαβάσει το «Ιμαρέτ» και δε μπορούσα παρά να βυθιστώ ακόμη μια φορά στη μαγεία που σου προκαλεί η αφήγηση του συγκεκριμένου συγγραφέα. Για μένα, αν θέλετε τη γνώμη μου αυτός ο άνθρωπος είναι Λογοτέχνης. Ναι αυτός γράφει πράγματι Λογοτεχνία. Διδάσκει και σε κάνει κομμάτι της Ιστορίας. Αυτή τη φορά το μυθιστόρημά του ,μας πάει πίσω στην Πόλη και μας εξιστορεί τα γεγονότα που σημάδεψαν μια εποχή από το 1808 έως το 1831. Για άλλη μια φορά μαγεύτηκα. Κύριε Ιωάννη σας ευχαριστώ ιδιαιτέρως γι’αυτό το ταξίδι.

«Μυθοπλασία και πραγματικότητα συνυφαίνονται στο υφαντό της Πόλης από το 1808 ως το 1831. Καθημερινή ζωή, έρωτες, δυνατές φιλίες, πλούτη, φτώχεια, οραματιστές, συμμορίες των δρόμων, χασικλήδες, δερβίσηδες, γενίτσαροι· αρνησίθρησκοι, κρυπτοχριστιανοί, δεισιδαιμονίες, ερωτικά ξόρκια, χαμένα όνειρα, οι γυναίκες στη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού· πυρκαγιές, παζάρια, βεγγέρες, καπηλειά των 1000 τ.μ., η τρομερή φυλακή του Μπάνιον, το μπουντρούμι και η αστυνομία του Πατριαρχείου· κοινά σχολεία, η Μεγάλη του Γένους Σχολή, ερωμένες Πατριαρχών, λεσβίες, αρώματα, λάσπες, βασανιστήρια, πανούκλα· προεπαναστατική περίοδος, Φαναριώτες, συνωμοσίες, μυστικές εταιρείες, προδότες, μισαλλοδοξία, οι σφαγές στην Πόλη το 1821· Ρωμιοί, Οθωμανοί, Αρμένιοι, Φράγκοι, Εβραίοι. Κι ακόμα Πόντος, Χίος, Δραγατσάνι, Μανιάκι, Αλεξάνδρεια.

Πόθος, φόβος, όχλος, άγιοι και δαίμονες.

Ένα επικό μυθιστόρημα που καθηλώνει τον αναγνώστη με την περιπετειώδη ζωή των ηρώων του, την ατμόσφαιρά του, τη χειμαρρώδη γλώσσα του, το συναίσθημα, τον στοχασμό, τις αστείες καταστάσεις και την ολοζώντανη αναπαράσταση της εποχής εκείνης.»

Τέλος σειρά είχε το «Αγγέλικα η μαντενούτα» της Ελένης Κεκροπούλου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Ωκεανός». Πρόκειται για τη μυθιστορηματική βιογραφία της μητέρας του Διονυσίου Σολωμού, Αγγελικής Νίκλη. Καταρχήν μου έκανε μεγάλη εντύπωση το γεγονός ότι η συγγραφέας χρησιμοποιεί με πολύ επιδέξιο τρόπο την επτανησιακή γλώσσα σε τέτοιο βαθμό που με έκανε να πιστεύω πως κατάγεται από εκεί. Ωστόσο κάτι τέτοιο δεν επαληθεύεται στη βιογραφία της. ΄Έπειτα έμαθα τόσα πράγματα για τη ζωή του Εθνικού μας Ποιητή τα οποία δε γνώριζα καθόλου. Επίσης ένα πολύ καλογραμμένο βιβλίο το οποίο με συγκίνησε πολύ.

« Το όνομά της Αγγέλικα Νίκλη. Όμορφη σαν την ίδια την αναδυομένη Αφροδίτη...

Ο πατέρας της, ένας κατατρεγμένος Μανιάτης, θύμα της φτώχιας και της ανάγκης, την πούλησε στον βαθύπλουτο "Ταμπακιέρη", τον Ζακυνθινό κόντε Σαλαμόν. Αυτός θα απαρνηθεί τη γυναίκα του και τα παιδιά του, και θα απειλήσει με αποκλήρωση τον νόμιμο γυιό του Ροβέρτο, επειδή συντάχθηκε με τους Δημοκρατικούς που αγωνίζονταν για την ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα... Από την ανίερη ένωση του ηλικιωμένου κόντε με την μικρή ερωμένη του, θα γεννηθούν τρεις γυιοί. Ο πρώτος θα γίνει ένας σπουδαίος ποιητής. Ο δεύτερος σημαντική πολιτική προσωπικότητα των Επτανήσων. Και ο τρίτος, γυιός μεταθανάτιος του κόντε, θα χάσει όλα του τα προνόμια... Μετά από χρόνια, θα αγωνιστεί για να κερδίσει το όνομα και την περιουσία που του στέρησαν τα δυο μεγαλύτερα αδέρφια του. Θα αγωνιστεί και για την χαμένη τιμή της μάνας του, σε μια δίκη που θα αφήσει εποχή στα Επτάνησα. Την Δίκη των αδελφών Σολομών.»