Γυναίκα φωτιά

Με αργά και σταθερά βήματα, διέσχισε το στενό ξύλινο διάδρομο που χώριζε το νυχτερινό μαγαζί σε δύο ανισόπεδα μέρη. Ο χώρος ήταν μικρός και τόσο σκοτεινός, που δύσκολα μπορούσε να αντιληφθεί κανείς τι υπήρχε μόλις ένα μέτρο μπροστά. Τα μικροσκοπικά κεριά που διακοσμούσαν το μπαρ και τα ξύλινα στρογγυλά τραπέζια, φανέρωναν μετά βίας πως οι λιγοστοί θαμώνες που υπήρχαν την ώρα εκείνη, ήταν στο σύνολό τους άντρες. Έριξε μια διερευνητική ματιά τριγύρω της και δεν άργησε να αντιληφθεί πως εκείνη ήταν η μοναδική θηλυκή παρουσία στη σκοτεινή αίθουσα.  Μα που είχε μπει; αναρωτήθηκε γεμάτη περιέργεια. Τα πυκνά σύννεφα καπνού και η έντονη μυρωδιά ποτού και ιδρώτα, έκαναν την ατμόσφαιρα αποπνιχτική. Καθώς περνούσε ανάμεσα τους, χοντρές σταγόνες νερού διέγραφαν στο ξύλινο πάτωμα την πορεία που είχε χαράξει από τη στιγμή της εισόδου της. Τα εβένινα μαλλιά της και το ολόμαυρο φόρεμα  που φορούσε είχαν γίνει μούσκεμα εξαιτίας της ξαφνικής νεροποντής που είχε ξεσπάσει λίγο νωρίτερα στην πόλη της Γρανάδα. Δεν είχε άλλη επιλογή. Έπρεπε να μπει κάπου να βρει καταφύγιο μέχρι να σωπάσει η αυγουστιάτικη καταιγίδα. Όσες τούφες είχαν ελευθερωθεί από τον κότσο της, αγκάλιαζαν μουσκεμένες το στρογγυλό πρόσωπό της, ενώ το βρεγμένο της φόρεμα είχε κολλήσει πάνω της διαγράφοντας κάθε χιλιοστό του κορμιού της. Οι άντρες που βρίσκονταν στα γύρω τραπέζια δεν άργησαν να αντιληφθούν την καλλονή που είχε έρθει να ταράξει με την απαράμιλλη ομορφιά και τις πλούσιες καμπύλες της την ήρεμη βραδιά τους. Σφυρίγματα, φωνές θαυμασμού και κακόγουστα πειράγματα άρχισαν να εκτοξεύονται από όλες τις πλευρές του μαγαζιού. Η νεαρή κοπέλα έσκυψε ντροπαλά το κεφάλι της και κατευθύνθηκε ευθεία μπροστά, στο τέλος του διαδρόμου, εκεί οπού βρισκόταν το μπαρ.  Ο ψηλός και σωματώδης άντρας που βρισκόταν πίσω από την μπάρα την πλησίασε και της χαμογέλασε.

-Τι θα πάρει η δεσποινίς ; ρώτησε, ενώ τα μάτια του εξέταζαν προκλητικά από την κορφή ως τα νύχια την όμορφη πελάτισσα.

Στεκόταν ακόμα όρθια, μη θέλοντας να βρέξει το σκαμπό που βρισκόταν ακριβώς δίπλα της. Το κορμί της διαγραφόταν πεντακάθαρα κάτω από το λεπτό μαύρο ύφασμα του φορέματος της. Τα βρεγμένα και ζουμερά στήθια της, φυλάκιζαν αναμφίβολα κάθε ανδρικό βλέμμα έτσι όπως φαίνονταν να ασφυκτιούν κάτω από το μουσκεμένο ύφασμα, έτοιμα να ξεχυθούν έξω.  Κοίταξε σοβαρή τον άντρα που στεκόταν από πάνω της, αψηφώντας το προκλητικό του βλέμμα που είχε κολλήσει στο μπούστο της και ζήτησε να της φέρει μια σαγκρία.

-Αμέσως! της απάντησε κλείνοντας της πονηρά το μάτι. Ένα λεπτό μετά, το ποτό βρισκόταν ακριβώς μπροστά της. Σήκωσε το ποτήρι και το έφερε στο στόμα της. Η μυρωδιά του ποτού ήταν μεθυστική. Ήπιε μια γουλιά και με τη γλώσσα της σκούπισε την παραμικρή σταγόνα που είχε μείνει μετέωρη στα χείλη της.

Την προσοχή των θαμώνων τραβούσε τώρα μια ομάδα τριών αντρών που έμπαιναν στο μαγαζί κρατώντας στα χέρια τους κιθάρες. Ενώ οι άντρες κατευθύνονταν προς το μέρος της, οι θαμώνες χτυπούσαν παλαμάκια και φώναζαν «Όλε! Όλε!» χαιρετώντας τους. Οι τρεις μουσικοί ήρθαν και κάθισαν σχεδόν δίπλα της. Στο σημείο που τελείωνε η μπάρα, υπήρχε ένα μικρό κενό, κατάλληλο για να βολευτούν και να αρχίσουν να παίζουν. Μέσα στο σκοτάδι δε μπορούσε να διακρίνει τα πρόσωπά τους. Ένα ελαφρύ φως άναψε ξαφνικά ακριβώς από πάνω τους, μόνο και μόνο για να αντιλαμβάνεται κάποιος από πού έρχεται η μουσική. Δεξιά και αριστερά κάθονταν δύο άντρες γύρω στα σαράντα. Τα ρούχα τους ήταν σκουρόχρωμα και μόνο στο λαιμό τους είχαν δεμένο και οι δυο ένα κόκκινο φουλάρι. Τα μαλλιά τους ήταν μαύρα, όπως και το λεπτό μουστάκι που διαγραφόταν πάνω από τα σαρκώδη χείλη τους. Στη μέση ακριβώς καθόταν ακόμα ένας, μα δεν μπορούσε να διακρίνει τα χαρακτηριστικά του. Έχοντας το κεφάλι του σκυμμένο για να κουρδίσει την κιθάρα του, μπορούσε να δει μόνο τα μακριά καστανά μαλλιά του που έπεφταν ανάλαφρα στους ώμους του και τα λεπτά ολόισα δάχτυλα του, που αγκάλιαζαν με στοργή τις χορδές της κιθάρας του. Σήκωσε το ποτήρι της να πιει ακόμα μια γουλιά την ώρα που ο άγνωστος άντρας σήκωνε κι αυτός με τη σειρά του το δικό του κεφάλι για να ξεκινήσουν να παίζουν. Καθώς η σιγανή, συρτή μουσική κατέκλυζε το χώρο, η ματιά της συνάντησε τη δικιά του και ένιωσε να της κόβεται η ανάσα. Ενώ το έντονο βλέμμα του έπεφτε πάνω της, αισθάνθηκε ένα δυνατό ηλεκτροσόκ να διαπερνάει από άκρη σε άκρη όλο το κορμί της. Δεν είχε συναντήσει ποτέ της τέτοια μάτια, τόσο φλογερά, τόσο διαπεραστικά. Ξαφνικά δεν άκουγε τίποτα. Μόνο ένα ελαφρύ βουητό χάιδευε τα αυτιά της. Έμεινε να τον κοιτάζει εκστασιασμένη καθώς ούτε κι εκείνος έλεγε να ξεκολλήσει το σκοτεινό του βλέμμα από πάνω της. Θα πρέπει να είχε περάσει ώρα. Κάθε τόσο λίγοι άντρες σηκώνονταν και έρχονταν πιο κοντά στους τρεις μουσικούς, χτυπούσαν παλαμάκια και χόρευαν. Τώρα μπροστά της δεν υπήρχε κανείς, παρά μόνο οι τρεις κιθαρίστες. Ούτε που κατάλαβε πως βρέθηκε δίπλα τους. Η μουσική του δυνατού φλαμένκο είχε γίνει τώρα ένα με την ψυχή της και ο φλογερός ήχος του οδηγούσε κάθε της βήμα. 

Στάθηκε μπροστά στον νεαρό μουσικό και τον κοίταξε μαγεμένη. Έσκυψε προς το μέρος του αργά και σαγηνευτικά και κάτι του ψιθύρισε.

-Για σένα… του είπε, ενώ τα κόκκινα χείλη της άγγιξαν σχεδόν το μάγουλό του. Η ανάσα της έκαψε τον λαιμό του και με μιας ξανασηκώθηκε φέρνοντας τα χέρια της με αργές στριφογυριστές κινήσεις πάνω από το κεφάλι της. Στη συνέχεια τα κατέβασε αγγίζοντας αργά και αισθησιακά το κορμί της. Από το πρόσωπό της, τα πέρασε στο στήθος της κι έπειτα στην λεπτή της μέση. Κάθε τόσο λίκνιζε και τίναζε όλο χάρη τους γοφούς της ακλουθώντας τον ρυθμό της μουσικής. Ο νεαρός κιθαρίστας σηκώθηκε από τη θέση του και έχοντας συνεχώς τα μάτια του πάνω της, γονάτισε μπροστά της παίζοντας πιο γρήγορα την κιθάρα του. Τα μικρά και κοφτά της βήματα που χτυπούσαν ρυθμικά στο ξύλινο πάτωμα και οι στροφές που έπαιρνε, προκάλεσαν τις έντονες επευφημίες των πελατών που δεν είχαν σταματήσει λεπτό να θαυμάζουν και να χειροκροτούν τη νεαρή χορεύτρια. Ξαφνικά η μουσική σώπασε. Το ίδιο απότομα σταμάτησε κι εκείνη. Μόνο μέσα της ο ρυθμός χτυπούσε ακόμα δυνατά, όπως κι οι χτύποι της καρδιάς της, κάνοντας την να βαριανασαίνει. Μπροστά της ο όμορφος μουσικός στεκόταν ακόμα γονατιστός. Άπλωσε το χέρι του και έπιασε το δικό της. Το έφερε διστακτικά στο στόμα του και το φίλησε. Έπειτα σηκώθηκε και πλησίασε στο πρόσωπό της.

-Είσαι γυναίκα φωτιά! της είπε, ενώ τα χείλη του έμειναν μόλις λίγα χιλιοστά μακριά από τα δικά της.

-Θα με αφήσεις να βάλω φωτιά στη νύχτα σου τότε; τον ρώτησε εκείνη κοιτάζοντας τον προκλητικά.

-Έχεις ήδη βάλει…, απάντησε και έμειναν κι οι δυο τους ακίνητοι να κοιτάζονται γεμάτοι πόθο και δίψα ο ένας για τον άλλο.

Απόψε η νύχτα θα ήταν μεγάλη…