Αγώνες Πείνας-Suzanne Collins

Το βιβλίο αυτό το τελείωσα σε λίγες ώρες. Βέβαια δεν είναι πολύ μεγάλο ( 400 σελίδες περίπου). Αυτό που θέλω να τονίσω είναι πως δεν σου επιτρέπει να το αφήσεις ούτε λεπτό. Η συγγραφέας γράφει με τέτοιο ζωντανό τρόπο που νομίζεις πως έχεις μπροστά σου την πρωταγωνίστρια και σου μιλάει, πως σου λέει αυτή την ιστορία της. Φυσικά εδώ βοηθάει και η αφήγηση σε α΄ πρόσωπο.
Πρόκειται για ένα έργο τριλογία. Το δεύτερο βιβλίο θα κυκλοφορήσει στην Ελλάδα τον Νοέμβριο από τις εκδόσεις Πλατύπους.
Φανταστείτε πως ζούμε στο μέλλον. Δεν υπάρχει ο σημερινός κόσμος, έχει καταστραφεί και από τα ερείπια του έχουν αναδυθεί νέα έθνη. Στην περιοχή που κάποτε ήταν γνωστή ως Βόρεια Αμερική βρίσκουμε τώρα το έθνος της Πάνεμ με πρωτεύουσα την Κάπιτολ. Η Κάπιτολ ελέγχει όλες τις γύρω περιοχές ( 12 στο σύνολο) ενώ παράλληλα τις υποχρεώνει να στέλνουν η καθεμία κάθε χρόνο ένα αγόρι και ένα κορίτσι από 12 έως 18 χρονών στους Αγώνες Πείνας. ( 24 παίχτες)
Τι είναι όμως οι Αγώνες Πείνας? Πρόκειται για ένα παιχνίδι θανάτου το οποίο μεταδίδεται τηλεοπτικά σε όλες τις περιοχές. Νικητής μπορεί να είναι μόνο ένας, ο τελευταίος και μοναδικός επιζών. Πράγματι μόνο ένας πρέπει να ζήσει μέχρι το τέλος. Τους ρίχνουν σε μια αρένα – αυτή μπορεί να είναι μια έρημος, ένα δάσος , μια παγωμένη περιοχή- και πρέπει να ανταπεξέλθουν στις δυσκολίες για να μπορέσουν να επιβιώσουν. Φυσικά επιτρέπονται και οι φόνοι.
Η δεκαεξάχρονη Κάτνις δέχεται εθελοντικά να αντικαταστήσει τη μικρή αδερφή της στους αγώνες και τελικά είναι αυτή με τον νεαρό Πίτα που θα εκπροσωπήσουν την περιοχή 12.
Και ο αγώνας αρχίζει… Εδώ είναι όλο το ζουμί. Η λεπτομερής περιγραφή του αγώνα που κάνει η Κάτνις, οι σκέψεις της, η στρατηγική της προκειμένου να επιβιώσει είναι αυτή που σε καθηλώνει και που σε κρατάει σε αγωνία για να δεις το τέλος. Βλέπουμε την Κάτνις να φοβάται, να κυνηγά, να πεινάει , να διψάει, να πονάει, να επιτίθεται και τέλος πάντων να κάνει τα πάντα για να σωθεί.
Εφόσον πρόκειται για ένα τηλεοπτικό σόου ο μέντορας των παιδιών αναλαμβάνει να τα προωθήσει προκειμένου να κερδίσουν σπόνσορες που θα τα βοηθάνε κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Χρησιμοποιεί λοιπόν μια έξυπνη στρατηγική. Ποια είναι αυτή? Μα να περάσει στους τηλεθεατές την ιδέα πως τα δυο αυτά παιδιά είναι ερωτευμένα . Εδώ τα πράγματα όμως είναι λίγο μπερδεμένα . Για μένα ο Πίτα δεν το παίζει ερωτευμένος… Είναι ερωτευμένος και τρελά μάλιστα με την Κάτνις. Από την άλλη εκείνη δεν μπορεί να καταλάβει τι νιώθει…
Κάπου στη μέση του παιχνιδιού οι κανόνες του παιχνιδιού αλλάζουν. Τώρα εφόσον και τα δύο παιδιά μιας περιοχής ζουν ( δηλαδή και το αγόρι και το κορίτσι) νικητές μπορούν να αναδειχθούν και οι δυο εφόσον θα είναι οι τελευταίοι που θα ζουν. Η Κάτνις τρέχει λοιπόν να βρει τον Πίτα και μαζί πολεμούν μέχρι το τέλος, ένα τέλος που πάλι αλλάζει από τους διοργανωτές αφού και πάλι ζητούν έναν νικητή.
Μη δεχόμενοι αυτόν τον κανόνα και για να δείξουν πως δεν είναι απλώς πιόνια της Κάπιτολ οι δυο νέοι αποφασίζουν να αυτοκτονήσουν τρώγοντας κάτι δηλητηριασμένα φρούτα. Τελευταία στιγμή τους σώζουν οι διοργανωτές ανακηρύσσοντας και τους δύο νικητές των αγώνων.
Τώρα πρέπει να γυρίσουν θριαμβευτές από περιοχή σε περιοχή και να προσποιηθούν τους ερωτευμένους. Είναι όμως εύκολο? Μήπως κάποιος από τους δύο πληγώνεται ?
Είναι αληθινά ή ψεύτικα τα συναισθήματα του ενός για τον άλλο? Η απάντηση θα δοθεί λογικά στο δεύτερο βιβλίο…
Όπως ανέφερα το βιβλίο αυτό μου άρεσε γιατί ήταν πολύ γρήγορο και είχε σασπένς. Επίσης κάτι άλλο που θέλω να τονίσω είναι πως μέσα από αυτή τη φανταστική ιστορία διαφαίνεται έντονα ο προβληματισμός της συγγραφέως για τον σημερινό κόσμο, τον πόλεμο και την βία. Κάπως έτσι δε ζούμε και εμείς σήμερα?
Θα δανειστώ τα λόγια που υπάρχουν στο βιβλίο και περιγράφουν ακριβώς αυτό που θέλω να πω : « …αυτό το μυθιστόρημα έχει ανησυχητικές ομοιότητες με το παρόν μας».
Διαβάστε το και θα δείτε...

Εδώ θα βρείτε ένα απόσπασμα του βιβλίου

http://hungergames.platypus.gr/book1_exc.html