Κομμένα λουλούδια - Νικόλ Άννα Μανιάτη

Τη συγγραφέα Νικόλ Άννα Μανιάτη τη γνώρισα μέσα από το μυθιστόρημά της «Όταν κλαίνε τ’αστέρια» που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ωκεανίδα το 2009. Θυμάμαι μου είχε αρέσει πολύ εκείνη η ιστορία, έτσι δεν το σκέφτηκα λεπτό όταν είδα μπροστά μου το νέο της μυθιστόρημα «Κομμένα λουλούδια» από τις εκδόσεις Ψυχογιός αυτή τη φορά. Ήμουν σίγουρη πως κι αυτή η ιστορία της, θα ήταν μια ιστορία που θα με γέμιζε συναισθήματα. Και δεν έκανα λάθος…

Ο Χρήστος ήταν μικρό παιδί ακόμη όταν οδηγήθηκε στο ορφανοτροφείο μαζί με τις τρεις αδερφές του, την Αναστασία, τη Στυλιανή και το μωρό, τη Σοφία. Ήταν αυτός που ανέλαβε να τις φροντίζει στις δύσκολες συνθήκες, αδελφός και γονιός μαζί, αποφασισμένος και σκληρός.

Τι είναι αυτό που οδήγησε τα παιδιά στο ορφανοτροφείο; Η Ευδοκία, η μητέρα τους, μεγαλώνει τα τέσσερα παιδιά της χωρίς καμία βοήθεια από τον άντρα της. Ο ίδιος προτιμά να κρατάει κρυφά τα έσοδά του, το μεγαλύτερο μέρος των οποίων κερδίζει προσφέροντας τις «υπηρεσίες» του σε πλούσιες γυναίκες κρυφά από την Ευδοκία. Παράλληλα δουλεύει στην οικοδομή, όμως ένα ατύχημα θα τον καθηλώσει και τότε νιώθοντας ανίκανος θα αρχίσει να πίνει και να γίνεται βίαιος. Η κατάσταση με τον καιρό θα βγει εκτός ελέγχου, θα αρχίσει να βρίζει και να δέρνει τη γυναίκα του, ώσπου ένα μοιραίο βράδυ ο οκτάχρονος Χρήστος –μην αντέχοντας να βλέπει την αγαπημένη του μητέρα να βασανίζεται- θα του επιτεθεί μανιασμένος και θα τον σκοτώσει κόβοντάς τον με ένα σπασμένο μπουκάλι.

Η Ευδοκία αναλαμβάνει η ίδια την ευθύνη για το φόνο του συζύγου της και μπαίνει στη φυλακή, ενώ τα παιδιά της τα παίρνει η Πρόνοια. Δε δειλιάζει ούτε λεπτό και παίρνει το κρίμα πάνω της θυσιάζοντας τον εαυτό της προκειμένου να μείνει ελεύθερο το παιδί της και να μην κλειστεί στο αναμορφωτήριο.

Τριάντα χρόνια μετά ο Χρήστος παίρνει απόφαση να τηρήσει την υπόσχεση που τους είχε δώσει, πως κάποια μέρα θα τις έβρισκε ξανά. Θα κάνει τα πάντα προκειμένου να βρει τις χαμένες του αδερφές, την μητέρα του και να ενωθούν όλοι μαζί όπως παλιά. Οι έρευνες είναι δύσκολες, μα χάρη σε ιδιωτικούς ντετέκτιβ θα καταφέρει να ανακαλύψει τις αδερφές του καθώς και πολλές πληροφορίες που αφορούν στη ζωή τους μέχρι εκείνη την ώρα.

Μεγάλο μέρος της αφήγησης αφορά στις ζωές των παιδιών από τη στιγμή που δόθηκαν στο ορφανοτροφείο, την υιοθεσία τους και την μετέπειτα ζωή τους. Κάποια στάθηκαν τυχερά, ενώ άλλα βίωσαν ατυχίες…

Μόνο τη μάνα του δεν κατάφερε να βρει. Κι όμως εκείνη η γυναικεία φιγούρα που στεκόταν καθημερινά έξω από το σπίτι του κοιτάζοντας προς το μέρος του κάτι του έλεγε… Τον έκανε να νιώθει περίεργα…

Στο τέλος καταφέρνει να συναντήσει τις αδερφές του και να γνωριστούν ξανά από την αρχή. Κι εκεί στο τέλος –δυστυχώς πολύ αργά- είναι που ανακαλύπτει πως η καρδιά του είχε δίκιο να φωνάζει για εκείνη τη γυναικεία φιγούρα. Γιατί εκείνη η γυναίκα ήταν η μάνα του, η πολυαγαπημένη του μητέρα. Λίγο πριν το δικό της τέλος καταφέρνει να τον κλείσει για στερνή φορά στην αγκαλιά της, να του ζητήσει συγχώρεση και να του πει «σ’αγαπώ».

Μια συγκινητική ιστορία γεμάτη αλήθειες, τόσο για τη βία που μπορεί να βιώνουν κάποιες οικογένειες στο εσωτερικό τους, όσο και για τη θυσία της μητέρας μπροστά στο καλό των παιδιών της.

Μια ιστορία για τέσσερα κομμένα λουλούδια, που αποδεικνύει ότι η ανιδιοτελής αγάπη έχει το πιο μεθυστικό άρωμα.

Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα.  

Απόσπασμα του βιβλίου.