Σχόλιο

Με αφορμή μια ανάρτηση της Κάκιας Παυλίδου στο ιστολόγιό της θέλησα να απαντήσω σε ένα σχόλιο της. Επειδή είναι μεγάλο και δεν το δέχεται η φόρμα σχολίων το αναρτώ εδώ!

Λάθος φιλοσοφία; Ποια είναι η λάθος φιλοσοφία; Να μην αντιδρούμε όλοι στον ίδιο βαθμό; Δε νομίζω… Αυτό είναι απλώς θέμα προσωπικότητας και δυναμισμού του κάθε ανθρώπου! Δεν γεννήθηκαν όλοι οι άνθρωποι επαναστάτες, μα αυτό δε σημαίνει ότι και αυτοί που είναι πιο αδύναμοι δεν κάνουν τίποτα! Κάνουν κι αυτοί αυτό που μπορούν! Άλλοτε ακολουθούν τους επαναστάτες κι άλλοτε μένουν αμέτοχοι και σκέφτονται πράγματι αυτό που είπες : «Εγώ θα βγάλω το φίδι από την τρύπα ;»  Είναι στο χέρι του καθενός να διαλέξει  ποιο δρόμο θα πάρει… 

Υπάρχουν πολλά που με εξοργίζουν στον σημερινό κόσμο! Τόσο πολλά που θα έπρεπα να γεμίσω άπειρες σελίδες! Μα πες μου όμως, αναρωτηθήκαμε ποτέ τι μας αρέσει σε αυτό τον κόσμο; Σε αυτή τη χώρα που ζούμε; Με τους ανθρώπους που έχει και με τις συνήθειες που υπάρχουν εδώ; Δε νομίζω… Πάντα τα κακά θέλουμε να λέμε! Πάντα να κάνουμε κριτική για τις αδυναμίες και ποτέ να μην επαινούμε μια μας επιτυχία! Ακόμα κι όταν έχουμε επιτύχει κάπου, ψάχνουμε να βρούμε λάθη που μπορεί να υπήρξαν… Στα 23 μου χρόνια έχω πάει μια φορά σε πορεία! Δε μετανιώνω που δεν έχω πάει σε περισσότερες! ΔΕ ΘΕΛΩ! Όχι γιατί το νιώθω μέσα μου αλλά γιατί οι άλλοι με ανάγκασαν ! Κι όταν λέω οι άλλοι, εννοώ αυτούς που αμαυρώνουν κάθε φορά μια κατά τα άλλα ειρηνική διαδήλωση! Συγνώμη αλλά δεν είμαι υποχρεωμένη να βάζω σε κίνδυνο τη σωματική μου ακεραιότητα επειδή ένα άμυαλο δεκαπεντάχρονο σπάει τα πάντα και πετάει μολότοφ χωρίς να έχει ιδέα γιατί τι κάνει αυτό που κάνει! Να του βάλω εγώ μυαλό; Εγώ θα βάλω μυαλό στα παιδιά μου, όπως έβαλαν και οι γονείς μου σε εμένα . Και γιατί το λέω αυτό; Θυμάμαι μια φορά στο λύκειο και ενώ κάναμε λογοτεχνία, ένα λεπτό πριν χτυπήσει το κουδούνι η καθηγήτρια ήθελε να μας υπαγορέψει κάτι που ίσως να μας καθυστερούσε. Πετάγομαι κι εγώ και λέω : «Εντάξει, τι είναι δυο λεπτά, πείτε μας…» Τι ήταν να το πω; Με κράξανε! Να κάτσω να πω λοιπόν τι εγώ σε αυτούς τους ανθρώπους; Υπάρχει περίπτωση να καταλάβουν; Έχω προσπαθήσει πολλές φορές να λογικέψω ανθρώπους, μάλωνα συχνά, μα τσάμπα κόπος! Ξέρεις τι μου είπε κάποιος κάποτε;  : «Ξέρω ότι είμαι λάθος, αλλά έτσι γουστάρω! Να είμαι λάθος κι ας μη μου μιλάει κανένας» Τι μπορώ λοιπόν  να κάνω εγώ; Προσπάθησα μα απέτυχα! Την προσπάθεια την έκανα μα τζίφος! Και θα την κάνω πολλές φορές ακόμα μα ξέρω πως μερικοί άνθρωποι έχουν κλειστά τα αυτιά! Γιατί Κάκια μου είναι στον άνθρωπο! Δεν σκεφτόμαστε όλοι το ίδιο! Γι’αυτό σου είπα πως ο καθένας αντιδρά με τον τρόπο που κρίνει εκείνος !

Όσον αφορά τα μπλόγκς τώρα! Εγώ έφτιαξα μπλόγκ γιατί μου άρεσε πολύ να διαβάζω βιβλία! Σκέφτηκα λοιπόν στην αρχή πως θα μπορούσα να γράφω τις εντυπώσεις  μου για κάθε βιβλίο που διαβάζω! Ούτε για τα σχόλια ήξερα , ούτε για τους αναγνώστες, ούτε για την επισκεψιμότητα του κάθε ιστολογίου, ούτε τίποτα…  Στη συνέχεια άρχισα να αναρτώ κι εγώ δικά μου κείμενα, όχι για να μου πουν μπράβο, όχι για να προβάλλω μια ψεύτικη εικόνα, αλλά γιατί το ένιωθα! Είμαι η Νατάσσα και λατρεύω να γράφω! Αυτή είναι η αλήθεια! Δε μπορώ να μπω στη διαδικασία να σκέφτομαι πόσοι ψεύτες μπορεί να κυκλοφορούν εδώ μέσα! Εγώ θα πω μόνο αυτό που θέλω να πω όταν το θέλω κι όταν είναι αλήθεια! Διαφορετικά απέχω! Τώρα αν οι άλλοι θέλουν να πουλήσουν κάτι άλλο από αυτό που είναι πραγματικά, ας το κάνουν ! Είναι ελεύθεροι…  Και πάλι δεν είμαστε όλοι ίδιοι!

Τέλος, για τη φιλιά που υπάρχει εδώ μέσα! Επίτρεψε μου να πιστεύω πως υπάρχει! Κι αν όχι ακριβώς φιλία, τότε ας πω πραγματικό ενδιαφέρον! Μπορεί να μη συμβαίνει συχνά, μα σίγουρα κάποιοι μπορούν να δεθούν με κάποιους άλλους! Εγώ μιλάω προσωπικά! Κάποια στιγμή γνώρισα μέσα από τα κείμενά της την Ανάσα! Την διάβαζα και τη διαβάζω πάντα! Την έμαθα μέσα από το γραπτό της λόγο! Ψεύτικος; Αληθινός; Δεν ήξερα… Να όμως που συναντηθήκαμε από κοντά και ήταν όπως ακριβώς την είχα φανταστεί! Όχι εξωτερικά, αλλά εσωτερικά! Και  χαίρομαι πολύ που γνώρισα έναν άνθρωπο αξιόλογο και που έχει την ίδια αγάπη με εμένα. Μιλήσαμε και μιλάμε στο τηλέφωνο, θα ξαναβγούμε και γιατί όχι να μην συνεχιστεί αυτή η σχέση;  Επειδή τη γνώρισα εδώ μέσα; Άνθρωποι κυκλοφορούν έξω, άνθρωποι κι εδώ! Καλοί και κακοί, ψεύτικοι και αληθινοί… Ποτέ δε θα είμαστε σίγουροι για κανέναν! Ούτε για τους real,  ούτε για τους εικονικούς! Εμένα πολλές «πραγματικές» φίλες, μόνο πραγματικές δεν υπήρξαν! Κι όχι αυτό δε σημαίνει πως απαρνούμαι τους πραγματικούς κι από δω και πέρα θα κάνω φιλίες μόνο μέσω internet!

Eλπίζω να μη σε κούρασα! Πέρασα απλώς να πω τη γνώμη μου!

Εγώ βρίσκω πολύ ενδιαφέροντα τα ποιήματά σου! Δεν ξέρω γιατί έφτιαξες ιστολόγιο, μα ένας αγώνας είναι και αυτός! Προσωπικός!

Αφήσου ελεύθερη και εκφράσου! Για ‘σένα! Μόνο για σένα! Κάνε την προσωπική σου επανάσταση κι όποιος θέλει ας ακολουθήσει!