Καθώς ξεμακραίνω
θα αφήσω το βλέμμα μου
σκιά σου να γίνει…
Να το θυμάσαι τούτο το κοίταγμα…
Τώρα που φεύγω θα στο πω:
“Είναι το μόνο αληθινό κι ας είν’ το τελευταίο…”
Είναι το μόνο αληθινό
γιατί μονάχα τώρα είδα την Αλήθεια…
Αυτή που χρόνια ήξερες
να κρύβεις μέσα σου καλά…
Άλλο σε νόμιζα
Και άλλο είσαι…
Ποιός σε έμαθε καλά να υποκρίνεσαι;
Μήπως εγώ;
Στην παράσταση της ζωής μου
Ηθοποιός εσύ κ εγώ κομπάρσος…
Δε έχω λόγια
Μοναχά κοιτώ…
Κοιτώ…
Να το θυμάσαι τούτο το κοίταγμα…
“ Είναι το μόνο αληθινό κι ας είν’ το τελευταίο…”