tag:blogger.com,1999:blog-83413727816993546532024-03-22T07:24:20.399+02:00The BookeaterΌταν η αγάπη για το διάβασμα, έγινε αγάπη για τη συγγραφή...Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/07668826036917396327noreply@blogger.comBlogger187125tag:blogger.com,1999:blog-8341372781699354653.post-5684107298234679002012-03-12T22:31:00.000+02:002012-05-31T11:46:44.134+03:00Μια ανάρτηση αφιερωμένη σε εμένα...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Η
συγγραφέας Κωνσταντίνα Λαψάτη έκανε μια ανάρτηση στο ιστολόγιό της μιλώντας για
εμένα και δημοσιεύοντας ένα δικό μου κείμενο! Πρώτη φορά κάνουν μια τόσο γλυκιά
πράξη και λένε τόσο όμορφα λόγια προς τιμή μου, γεγονός που με συγκίνησε. Αυτή
μου λοιπόν τη συγκίνηση αλλά κ την απέραντη χαρά ήθελα να μοιραστώ μαζί σας.
Μπορείτε να διαβάσετε την δημοσίευση <a href="http://konstantinalapsati.blogspot.com/2012/03/blog-post.html" target="_blank">εδώ</a>, μα εγώ ήθελα πολύ να την
αναρτήσω κ στο δικό μου ιστολόγιο λέγοντας κι από εδώ ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ
στην αγαπημένη μου Κωνσταντίνα!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Ακολουθεί
η ανάρτηση της Κωνσταντίνας Λαψάτη :</span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 14pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<b><span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 14pt; line-height: 115%;">"Λίγα λόγια για την Αναστασία...<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<b><span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Είμαι βέβαιη πως διαβάζοντας το διήγημα
της Αναστασίας Βασιλάκου για τις τελευταίες στιγμές της Πηνελόπης Δέλτα, θα
συμφωνήσετε μαζί μου ότι η Αναστασία έχει έναν μοναδικό τρόπο γραφής που
προσωπικά - μιας και έχω την τιμή, την ευτυχία αλλά και την τύχη να έχω
διαβάσει και άλλα δείγματά της - κατατάσσω στο είδος εκείνο της γραφής που
αποκαλώ ένα πανέμορφο, νοσταλγικό ταξίδι στο παρελθόν.<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<b><span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Μία γραφή περασμένων εποχών, <o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<b><span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 14pt; line-height: 115%;">ανόθευτη και αυθεντική, <o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<b><span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 14pt; line-height: 115%;">που σπάνια πια συναντάμε στην εποχή μας.<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<b><span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Γιατί όμως να συμβαίνει αυτό...<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<b><span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Γιατί πολύ απλά η Αναστασία είναι μία
δημιουργός που όταν γράφει, γράφει με την πέννα της ψυχής της. Και η ψυχή της
είναι το ίδιο ανόθευτη και αυθεντική. Με ήθος.<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<b><span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Διαβάζοντας τα διηγήματά της ξέρω πως θα
παρασυρθώ και θα φτάσω τελικά εκεί ακριβώς που η ίδια θέλει να με πάει.<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<b><span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Και τολμώ να ομολογήσω ότι διαβάζοντας την
Αναστασία, πάντα φέρνω στο μυαλό μου την ανάμνηση ενός δροσερού καλοκαιριού {
εκείνα τα χρόνια τα καλοκαίρια ήταν απολαυστικά δροσερά } όπου παιδάκι του
Δημοτικού καθώς ήμουν, ξάπλωνα τα μεσημέρια έξω στην βεράντα έχοντας στα χέρια
μου το βιβλίο της Λιλίκας Νάκου Οι Παραστρατημένοι.<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<b><span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Ιδιαίτερη ανάμνηση, μοναδική...<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<b><span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Αυτό ακριβώς κάνει η Αναστασία.<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<b><span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Μου δημιουργεί συναισθήματα που με φέρνουν
πίσω στο παρελθόν, σε στιγμές τόσο μοναδικές και πολύτιμες,τόσο αθώες και
αγνές,τόσο όμορφες και δροσερές...<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<b><span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 14pt; line-height: 115%;">και θέλει πραγματικό ταλέντο για να το
κάνεις αυτό, δεν νομίζετε;<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<b><span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Οι περισσότεροι μπορούν να γράψουν.
Κάποιοι καταφέρνουν να σε παίρνουν μαζί τους. Λίγοι όμως τα πετυχαίνουν όλα
αυτά, ταυτόχρονα με το να σε κάνουν να ζήσεις ξανά τις ομορφότερες στιγμές της
ζωής σου. Και θέλει πραγματικό ταλέντο για να το κάνεις αυτό.<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<b><span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Και τώρα πια, δεν θέτω καμία ερώτηση. Τώρα
μόνο διαπιστώνω.<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<b><span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Σημ. Νατάσσα μου γλυκιά, έγραψα αυτές τις
λίγες λέξεις, ακούγοντας τα υπέροχα τραγούδια από το ιστολόγιό σου.<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<b><span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Επίσης, αναρτώ και την ίδια ακριβώς εικόνα
που ανέρτησες κι εσύ, καθώς δεν ήθελα να χαλάσω την μαγική ατμόσφαιρα που
δημιούργησες.<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<b><span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Ακολουθεί το διήγημα Αγάπες Που Έσβησαν,
το οποίο δημοσιεύτηκε στο Λογοτεχνικό Περιοδικό αντί χ λόγου."<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva';"><span style="font-size: 19px; line-height: 21px;"><b><br /></b></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: center;">
<b><span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 18pt; line-height: 115%;">«Αγάπες που έσβησαν»<o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: center;">
<b><span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 18pt; line-height: 115%;"><br /></span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4Csp7jbd9MgcPKBTkr_JHOTpUrMoDqAbaa5yAzoRXf3tdmo2i77UHkb04LDxuhIuKskIKvAIq_M8bUVg-oYNo78YQslx9Vf79Peto4dStP1qCmS_ElAcPwg08oNExxuW4olYVtPQYFk4/s1600/delta4=.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4Csp7jbd9MgcPKBTkr_JHOTpUrMoDqAbaa5yAzoRXf3tdmo2i77UHkb04LDxuhIuKskIKvAIq_M8bUVg-oYNo78YQslx9Vf79Peto4dStP1qCmS_ElAcPwg08oNExxuW4olYVtPQYFk4/s400/delta4=.JPG" width="313" /></a></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: center;">
<b><span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 18pt; line-height: 115%;"><br /></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Κηφισιά,
27 Απριλίου 1941<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Δεν
ήθελε να ξημερώσει εκείνο το πρωινό. Όχι, δεν ήθελε. Μακάρι να μπορούσε να
σταματήσει για πάντα το χρόνο και να έμενε αιώνια κοιμισμένη στο μικρό της
κρεβάτι δίχως να αναγκαστεί ποτέ να βιώσει τον ερχομό εκείνης της μαύρης
Κυριακής, δίχως να νιώσει ποτέ την ταπείνωση που από ώρα σε ώρα, από λεπτό σε
λεπτό θα βίωνε η έρημη πόλη της Αθήνας. Ωστόσο οι λαμπερές ακτίνες του
ανοιξιάτικου ήλιου είχαν αντίθετη γνώμη. Είχαν ήδη προλάβει να διαπεράσουν την
κεντητή της κουρτίνα και είχαν έρθει να καρφωθούν στο γερασμένο της πρόσωπο
υποχρεώνοντάς την να ανοίξει τα μάτια της και να αντικρίσει τον ερχομό της
καινούργιας μέρας που μόλις είχε γεννηθεί. Το πρωινό φως πλημμύριζε τώρα το
δωμάτιο της και βρισκόταν εκεί για να της υπενθυμίσει πως δυστυχώς, όχι μόνο
για εκείνη, είχε τελικά ξημερώσει…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Σε
λίγες ώρες οι Γερμανοί θα έμπαιναν στην Αθήνα. Οι χιτλερικές μοτοσικλέτες θα
περνούσαν λίγα μέτρα μακριά από το σπίτι της, θα κατηφόριζαν την Κηφισίας, θα
περνούσαν μπροστά από το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, θα συνέχιζαν στην
λεωφόρο Αμαλίας και την Διονυσίου Αρεοπαγίτου και θα έφταναν στην Ακρόπολη.
Εκεί, πάνω στον Ιερό Βράχο, αφού θα υπέστελλαν την γαλανόλευκη σημαία, θα
ύψωναν εκείνη που πάνω της ήταν χαραγμένο το σύμβολο της Ναζιστικής Γερμανίας,
τη σημαία με τον δεξιόστροφο αγκυλωτό σταυρό, τη σβάστικα. Κι από εκείνη τη
στιγμή η Αθήνα θα έπαυε πια να είναι Ελληνική, να είναι ελεύθερη… Και μόνο στην
ιδέα ένιωσε να ανατριχιάζει. Αισθάνθηκε ένα ρίγος να διαπερνάει όλο της το σώμα
από άκρη σε άκρη , ακόμα και τα ασθενικά της άκρα, που χρόνια τώρα είχαν σχεδόν
παραλύσει από την αρρώστια που την ταλαιπωρούσε. Έκλεισε και πάλι τα μάτια της
προσπαθώντας να φανεί δυνατή και να μην κλάψει, ενώ παράλληλα θυμήθηκε τα λόγια
που μερικά χρόνια νωρίτερα είχε γράψει στο ημερολόγιό της:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 14pt; line-height: 115%;">« Είχα
ονειρευτεί μια Ελλάδα ελεύθερη, δημοκρατική και ανεξάρτητη…»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Τελικά
εκείνο της το όνειρο δεν είχε σκοπό να πραγματοποιηθεί σύντομα. Πάντα κάποιος
θα ερχόταν να καταχραστεί εκείνη την ελευθερία, να σφετεριστεί τη δημοκρατία
και να κλέψει την ανεξαρτησία αυτής της βασανισμένης χώρας. Ανασηκώθηκε
νωχελικά στο κρεβάτι της και άπλωσε με δυσκολία το ένα της χέρι στο κομοδίνο
που βρισκόταν ακριβώς δίπλα της. Έβγαλε από το συρτάρι το ημερολόγιό της και το
ακούμπησε στα πόδια της για να γράψει. Ίσως για τελευταία φορά…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Καθώς
γύριζε τις γεμάτες εξομολογήσεις σελίδες του τα μάτια της έπεσαν πάνω σε εκείνα
που είχε γράψει μόλις την προηγούμενη μέρα:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 14pt; line-height: 115%;">«Αύριο
ίσως μπουν στην Αθήνα οι Γερμανοί. Τηλεφώνησε ο αδελφός μου πως είναι
ασφαλέστερο να κατεβούμε σπίτι του, γιατί είναι άγνωστο από πού θα μπουν. Του
αποκρίθηκα ότι θα μείνουμε σπίτι μας. Είναι ώρα τώρα να μιλάμε για ασφάλεια,
όταν η Αθήνα θα έπρεπε να γίνει ολοκαύτωμα και να καταπιεί χιλιάδες Γερμανούς
κάτω από τα ερείπιά της… Τι δύναμη που σου δίνει η γνώση πως έχεις λίγο θάνατο
φυλαγμένο στην τσέπη…».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Κοίταξε
τα γράμματα της που πάνω στην ασχήμια τους αποτυπωνόταν η δυσκολία της να
γράφει και ένα μελαγχολικό, σχεδόν απεγνωσμένο χαμόγελο χαράχτηκε στα ξεραμένα
της χείλη.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Ούτε
να γράψω δε μπορώ πια… Τι την θέλω τέτοια ζωή; σκέφτηκε με παράπονο μέσα της
και κράτησε ακόμη πιο σφιχτά το στυλό, αποφασισμένη να κάνει μια καλύτερη
προσπάθεια αυτή τη φορά. Στην αρχή ζόρισε το ένα της χέρι, στη συνέχεια όμως,
βλέποντας πως της ήταν αδύνατον, το έσφιξε και με τις δυο της παλάμες για να
μπορέσει τελικά να γράψει. Σκέφτηκε για λίγο αυτά που θα αποτύπωνε στην καθαρή
σελίδα του ημερολογίου της και ένιωσε ένα δυνατό πόνο να της τρυπάει την
καρδιά, σαν σουβλιά. Ποτέ της δε πίστευε ότι θα έφτανε η ώρα να αναγκαστεί να
γράψει κάτι τέτοιο. Όχι, δε μπορεί να ήταν αλήθεια. Δε δεχόταν να πιστέψει ότι
είναι αλήθεια. Μάλλον έβλεπε κάποιο κακό όνειρο, κάποιον εφιάλτη. Κι από λεπτό
σε λεπτό θα ξυπνούσε. Μακάρι να ξυπνούσε…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Άρχισε
να γράφει αργά και βασανιστικά πλημμυρισμένη από πόνο, όχι μόνο επειδή έχανε
σιγά σιγά τη δύναμη της να γράφει, όχι μόνο επειδή έχανε αυτόν τον μεγάλο της
έρωτα, αλλά επειδή έχανε και την πατρίδα της, ακόμη έναν έρωτα τρανό για
εκείνη. Πόσους έρωτες θα χάσω ακόμα; Έμεινε άραγε κανείς; συλλογίστηκε καθώς
γέμιζε την λευκή σελίδα με μαύρα σημάδια:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 14pt; line-height: 115%;">«Οι
Γερμανοί μπαίνουν στας Αθήνας. Καημένη Ελλάδα! Καημένη Ρωμιοσύνη!» <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Καημένη
ναι. Και ποιος ξέρει τι άλλο θα ερχόταν ακόμα μετά από εκείνο το πρωινό; Ποιος
ξέρει τι άλλο κακό θα ξημέρωνε τις επόμενες μέρες; Όχι! Δε θα επέτρεπε ποτέ
στον εαυτό της να αντικρίσει ούτε έναν Γερμανό στρατιώτη. Δεν ήταν διατεθειμένη
να ζήσει ούτε μια μέρα αυτής της Κατοχής, αυτής της δυστυχίας, του τρόμου και
της απόγνωσης, αισθήματα που έρχονταν να ριζωθούν στις καρδιές των Ελλήνων και
να τους αποτελειώσουν. Καλύτερα να αποτελείωνε η ίδια τον εαυτό της μια ώρα
αρχύτερα. Τον Γερμανό πάντως, δε θα τον άφηνε…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Άφησε
παράμερα το ημερολόγιο και προσπάθησε να σηκωθεί από το κρεβάτι της αφού πρώτα
τυλίχτηκε στη μεταξωτή της ρόμπα. Έκανε απλώς ένα βήμα, ίσα που να φτάσει
απέναντι στην μπαλκονόπορτα και να ανοίξει τα παραθύρια της, κι ύστερα
σωριάστηκε στη βελούδινη πολυθρόνα κοιτάζοντας τον ολάνθιστο κήπο που γέμιζε
την ατμόσφαιρα με χρώματα και ευωδιές. Έμεινε εκεί κάμποση ώρα ακίνητη, στην
αγαπημένη της γωνιά, να κοιτάζει ζαλισμένη από τον ήλιο το μεγάλο δέντρο που
βασίλευε στον καταπράσινο κήπο, χαμένη στην άβυσσο των αναμνήσεών της.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Δίπλα
της ακριβώς, τοποθετημένο πάνω σε ένα μικρό σκαλιστό τραπεζάκι βρισκόταν το
ραδιόφωνο της. Πόσο το είχε μισήσει εκείνες τις μέρες αυτό το μαραφέτι. Από
αυτό μάθαινε τις κινήσεις των Γερμανών που μέρα με την ημέρα εισέβαλλαν όλο και
πιο βαθιά στην Ελλάδα. Που μέρα με την ημέρα πλησίαζαν όλο και πιο απειλητικά
προς το μέρος της. Το μισούσε γιατί τον τελευταίο καιρό είχε μετατραπεί σε
μαντατοφόρος αποκλειστικά θλιβερών ειδήσεων. Ειδήσεων και γεγονότων που θα
σημάδευαν για πάντα την ιστορία τούτου του άμοιρου λαού. Μόλις το προηγούμενο
βράδυ, κι ενώ ο Ραδιοφωνικός Σταθμός παρέμενε ποιος ξέρει για πόσες ακόμα ώρες
ελληνικός, είχε ακούσει :<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 14pt; line-height: 115%;">«Ακούτε
τη φωνή της Ελλάδας. Έλληνες, σταθείτε αποφασισμένοι, περήφανοι και
αξιοπρεπείς. Πρέπει να φανείτε αντάξιοι της ιστορίας σας. Η ανδρεία και η νίκη
του στρατού μας έχει ήδη αναγνωριστεί. Το δίκαιο του σκοπού μας θα αναγνωριστεί
και αυτό. Κάναμε το καθήκον μας με εντιμότητα. Φίλοι! Έχετε την Ελλάδα στην
καρδιά σας, ζήστε εμπνευσμένοι από τη φλόγα του τελευταίου θριάμβου της και τη
δόξα του στρατού μας. Η Ελλάδα θα ζήσει ξανά και θα είναι σπουδαία, γιατί
πολέμησε έντιμα για ένα δίκαιο σκοπό και για την ελευθερία. Αδέλφια! Να έχετε
κουράγιο και υπομονή. Να έχετε δύναμη ψυχής. Θα ξεπεράσουμε αυτές τις
δυσκολίες. Έλληνες! Με την Ελλάδα στο μυαλό σας θα πρέπει να είστε περήφανοι
και αξιοπρεπείς. Υπήρξαμε ένα έντιμο έθνος και γενναίοι στρατιώτες.» <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Η φωνή
του εκφωνητή αντηχούσε ακόμα στα αυτιά της. Γεμάτη ένταση, γεμάτη προτροπή να
μη χαθεί ποτέ το θάρρος από τις ψυχές των Ελλήνων. Μα πώς να έχεις θάρρος όταν
ξέρεις πως σε λίγες ώρες ίσως να κείτεσαι νεκρός, θαμμένος κάτω από τα ερείπια
που ίσως προκαλέσουν πιθανοί γερμανικοί βομβαρδισμοί; Πώς να έχεις θάρρος όταν
ξέρεις πως λίγες ώρες μετά ίσως να πέφτεις νεκρός από τα πυρά κάποιου
οπλισμένου Γερμανού στρατιώτη; Το θάρρος δεν είχε απομείνει σε κανενός την ψυχή
πια. Κανείς δε θα αντιστεκόταν. Κανείς δε θα έφερνε αντίσταση. Από χθες το
απόγευμα όλοι είχαν κλειστεί στα σπίτια τους κι είχαν ασφαλίσει καλά τα
παραθυρόφυλλά τους, βυθισμένοι στο σκοτάδι για να μην μαρτυρούν την παρουσία
τους εκεί. Πολλοί είχαν τρέξει να προστατευτούν σε κάποιο καταφύγιο, κυρίως
γυναικόπαιδα που οι άντρες του σπιτιού τους είχαν χαθεί στον πόλεμο. Κανείς δεν
κυκλοφορούσε στο κέντρο της πόλης. Είχε μείνει έρημη, αδειανή και παντού
βασίλευε μια νεκρική σιωπή, τόσο έντονη που αν άνοιγες καλά τα αυτιά σου, ίσως
και να μπορούσες να την ακούσεις. Η πόλη των Αθηνών ήταν προδιαγεγραμμένο, θα
δινόταν ανοχύρωτη και αμαχητί.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Κάπου
μακριά σαν να άκουσε τον απόηχο των ναζιστικών μοτοσικλετών που διέσχιζαν
εκείνη την ώρα τη μεγάλη λεωφόρο για να κατευθυνθούν προς το Σύνταγμα. Πίσω
τους ακριβώς ακολουθούσαν τα τεθωρακισμένα οχήματα με τις ερπύστριες τους να
μαστιγώνουν βίαια τον ερημωμένο δρόμο της Κηφισίας. Ήταν ακριβώς εκείνη την ώρα
που κάτω από αυτές τις ερπύστριες τσακίζονταν και χάνονταν τα μεγαλύτερα
ανθρώπινα ιδανικά, η ελευθερία, η δημοκρατία, η ανεξαρτησία και τα όνειρα του
ελληνικού λαού. Ήταν ακριβώς εκείνη την ώρα που το όνειρό της για μια ελεύθερη
Ελλάδα γινόταν χίλια κομμάτια κάτω από τις ερπύστριες των σιδηρόφρακτων
στρατιωτικών μονάδων του κατακτητή. Ο ήχος που άφηναν πίσω τους τα μηχανοκίνητα
τροχοφόρα την έκαναν να αναριγήσει. Προς στιγμήν ένιωσε να χάνει τις αισθήσεις
της, τα λογικά της. Σταμάτησε να σαλεύει κι έμεινε ακίνητη, σχεδόν σαν
υπνωτισμένη να ακούει εκείνη τη φρικιαστική βουή. Μες στη σιωπή που απλωνόταν
ολόγυρα της, εκείνος ο ήχος έμοιαζε να γίνεται ένα με την σπαραχτική φωνή της
ψυχής της που ούρλιαζε γεμάτη απόγνωση για την αδικία που βίωνε ακόμη μια φορά
η λατρεμένη της πατρίδα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Όταν
λίγα δευτερόλεπτα μετά κατάφερε να συνέλθει, έγειρε τα παραθυρόφυλλα να κλείσουν
και στη συνέχεια άναψε το ραδιόφωνο. Άραγε ανήκε ακόμα στην Ελλάδα; αναρωτήθηκε
σιωπηλά. Η φωνή του Έλληνα εκφωνητή πλημμύρισε το δωμάτιο δίνοντας της απάντηση
στην απορία που είχε :<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 14pt; line-height: 115%;">«Εδώ
ελεύθεραι ακόμα Αθήναι… Έλληνες! Οι Γερμανοί εισβολείς ευρίσκονται εις τα
πρόθυρα των Αθηνών. Αδέλφια! Κρατήστε καλά μέσα στην ψυχή σας το πνεύμα του
μετώπου. Ο εισβολεύς εισέρχεται με όλας τας προφυλάξεις εις την έρημον πόλιν με
τα κατάκλειστα σπίτια. Έλληνες! Ψηλά τις καρδιές! Προσοχή! Ο Ραδιοφωνικός
Σταθμός Αθηνών ύστερα από λίγο δεν θα είναι ελληνικός. Θα είναι γερμανικός και
θα μεταδίδει ψέμματα! Έλληνες! Μην τον ακούτε! Ο πόλεμός μας συνεχίζεται και θα
συνεχισθεί μέχρι της τελικής νίκης! Ζήτω το Έθνος των Ελλήνων!» <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Ο
εκφωνητής Κώστας Σταυρόπουλος προσπαθούσε με όση δύναμη του είχε απομείνει να
προετοιμάσει από το δικό του βήμα τον ελληνικό λαό για τη δοκιμασία που τον
περίμενε. Η γεμάτη πάθος φωνή του έμοιαζε κάπου κάπου να σπάει, να λυγίζει, μα
δεν το έβαζε κάτω. Καθώς εκφωνούσε το τελευταίο ελληνικό δελτίο, έμοιαζε με
ηθοποιό κάποιας αρχαίας τραγωδίας να ερμηνεύει το ρόλο του ακριβώς τη στιγμή
της κορύφωσής της. Όλα είχαν τελειώσει. Όλα ήταν θέμα χρόνου. Οι Γερμανοί
βρίσκονταν προ των πυλών και σε λίγη ώρα όλα θα ανήκαν πια στα δικά τους χέρια.
Κι ύστερα ακούστηκε ο Εθνικός Ύμνος. Για τελευταία φορά. Άπλωσε το χέρι της κι
έσβησε το ραδιόφωνο ακριβώς τη στιγμή που ακούστηκε η τελευταία του νότα. Με
αυτή τη θύμηση ήθελε να φύγει. Πως όλα ήταν ακόμα ελληνικά…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Έχωσε
τα γερασμένα της δάχτυλα στην τσέπη της μεταξωτής της ρόμπας και χάιδεψε το
μικροσκοπικό φιαλίδιο για να σιγουρευτεί ότι βρισκόταν ακόμα στη θέση του. Το
είχε βάλει εκεί από το προηγούμενο μεσημέρι όταν είχε ήδη πάρει τις αποφάσεις
της για το δικό της προσωπικό μέλλον. Ένα μέλλον που σε λίγες ώρες θα έπαυε να
υπάρχει πια. Μα ναι, έπρεπε να φύγει. Να δώσει η ίδια ένα τέλος προτού βιώσει
την δυστυχία, το θάνατο και την ταπείνωση που έφερνε μαζί του το τρίτο Ράιχ.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Άλλωστε
δεν της είχε απομείνει τίποτα που να την κρατάει στη ζωή. Ό,τι αγαπούσε είχε
πεθάνει. Όλοι τις οι έρωτες είχαν χαθεί. Και πρώτος από όλους εκείνος. Ο
μοναδικός άντρας που ερωτεύτηκε και αγάπησε παράφορα στη ζωή της. Εικοσιένα
ολόκληρα χρόνια. Τόσα είχαν περάσει από εκείνον τον τραγικό επίλογο που έμελλε
να έχει η ζωή του αγαπημένου της Ίωνα Δραγούμη. Θυμήθηκε που είχε γράψει για
αυτόν:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 14pt; line-height: 115%;">«Ως
που ήρθε στο τέλος ο θάνατος, άγριος και άκαιρος και μας χώρισε οριστικά,
παίρνοντας εκείνον, τον νεότερο, τον εύμορφο, τον αγνό.» <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Κι
έπειτα ακόμη ένας θάνατος. Ο ιός της πολιομυελίτιδας νέκρωνε σιγά σιγά τα άκρα
της, τα χέρια της, τα δάχτυλά της. Πώς να κρατήσει πια το μολύβι; Πώς να
γράψει; Ακόμη μια αγάπη πέθαινε κι αυτή.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Και
τώρα είχε έρθει το τέλος του μεγαλύτερου έρωτά της. Το τέλος της Ελλάδας. Της
ελεύθερης Ελλάδας. Πού να γύριζε να κοιτάξει; Παντού γύρω της χαμός, απουσία
και θλίψη.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Σηκώθηκε
με όση δύναμη της είχε απομείνει και ξάπλωσε πάλι στο κρεβάτι της. Από εκεί
παρήγγειλε να της φέρουν ένα ποτήρι νερό. Η γυναίκα που τη βοηθούσε δεν άργησε
να φανεί. Κρατούσε στα χέρια της έναν μικρό ασημένιο δίσκο και πάνω του είχε
ακουμπήσει το ποτήρι με το νερό που της είχε ζητήσει η κυρία της. Αφού το άφησε
στο κομοδίνο δίπλα της, ρώτησε την ξαπλωμένη γυναίκα αν χρειαζόταν κάτι ακόμα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 14pt; line-height: 115%;">«Όχι,
σε ευχαριστώ καλή μου.» της απάντησε εκείνη και χαμήλωσε το βλέμμα της. Φοβόταν
μήπως εκείνη, που την ήξερε τόσο καλά, καταλάβαινε τι ετοιμαζόταν να κάνει. Η
γυναίκα της χαμογέλασε γλυκά ανυποψίαστη και αποχώρησε από το δωμάτιό της
κυρίας της κλείνοντας πίσω της την πόρτα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Και
τότε έμεινε μόνη της. Έγραψε ακόμη δυο λόγια στο ημερολόγιο που ήταν δίπλα της
και το άφησε χαμηλά στα πόδια της. Έπειτα άνοιξε το μικρό φιαλίδιο και διέλυσε
το περιεχόμενό του στο νερό. Έφερε το ποτήρι στα χείλη της και μεμιάς κατάπιε
την πικρή ουσία που βρισκόταν μέσα του. Δεν είχε να σκεφτεί τίποτα. Δε φοβόταν
τίποτα πια. Αντιθέτως χαιρόταν. Χαιρόταν γιατί ήξερε πως το δηλητήριο θα έκανε
γρήγορα τη δουλειά του. Κι ήταν παρήγορη η ιδέα πως σε λίγο θα συναντούσε ξανά
εκείνον τον έρωτα που έχασε πριν από εικοσιένα χρόνια.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Θυμήθηκε
τα λόγια που του είχε πει κάποτε σε έναν περίπατο που έκαναν μαζί στην εξοχή
της Αττικής:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 14pt; line-height: 115%;">«Η ζωή
μας χωρίζει. Ίσως ο θάνατος να μας ενώσει σαν έρθει η σειρά σου.»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Κι
εκείνος της είχε απαντήσει με σιγουριά :<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 14pt; line-height: 115%;">«Ο
θάνατος θα μας ενώσει.»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Πώς να
μη χαίρεται λοιπόν; Έκλεισε τα μάτια της κι έμεινε εκεί να περιμένει το τέλος.
Ένα τέλος που θα την οδηγούσε, ελεύθερη πια, στον αγαπημένο της. Μα ναι, τώρα
ήταν πραγματικά ευτυχισμένη.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Ακουμπισμένο
στα πόδια της είχε αφήσει ανοιχτό το ημερολόγιο της στη σελίδα που είχε γράψει
σήμερα για τελευταία φορά. Είχε φροντίσει να αφήσει στα παιδιά της το τελευταίο
της μήνυμα με την ελπίδα πως κάποτε θα τη συγχωρούσαν για το δρόμο που διάλεξε
να πάρει:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 14pt; line-height: 115%;">«Παιδιά
μου, ούτε παπά θέλω, ούτε κηδεία. Παραχώστε με σε μια γωνιά του κήπου, αλλά
μόνο αφού βεβαιωθείτε ότι δεν ζω πια. Σας φιλώ όλους με αγάπη. Φροντίστε τον
πατέρα σας.Σας φιλώ σφιχτά.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Πηνελόπη
Δέλτα»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<br /></div>
</div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/07668826036917396327noreply@blogger.com13tag:blogger.com,1999:blog-8341372781699354653.post-5699059892791310172012-03-12T14:52:00.001+02:002012-03-12T14:52:08.095+02:00Νέο τεύχος Λογοτεχνικού περιοδικού αντίxλόγου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-size: large;"><span style="background-color: #fff2cc; line-height: 12px;">Το Λογοτεχνικό περιοδικό αντίxλόγου μόλις κυκλοφόρησε το νέο</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: #fff2cc; color: #333333; font-size: large; line-height: 12px;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: #fff2cc; color: #333333; font-size: large; line-height: 12px;">του τεύχος. Εύχομαι ολόψυχα να είναι καλοτάξιδο!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: #fff2cc; color: #333333; font-size: large; line-height: 12px;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-size: large;"><span style="background-color: #fff2cc; line-height: 12px;">Στις σελίδες του φιλοξενούνται με κείμενά τους οι :</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-size: large;"><span style="background-color: #fff2cc; line-height: 12px;"><br /></span></span></div>
<span style="background-color: #fff2cc; text-align: justify;"><span style="font-family: inherit; font-size: large;">Γιάννης Καλπούζος, Γιάννης Φιλιππίδης, Στέργια Κάββάλου, Δημήτρης Κρανιώτης, Βασιλική Νευροκοπλή, Ζηνοβία Μαρνέζη, Ευάγγελος Ευθυμίου, Δέσποινα Χατζή, Αγιάτη Μπενάρδου, Αμαλία Νινιράκη, Κυριάκος Χαλκόπουλος, Ευρυδίκη Αμανατίδου, Ιωάννα Σαμαρά, Δημήτρης Α. Δημητριάδης, Έλένος Χαβάτζας, Θάνος Πάσχος, Νικόλαος Φωτιάδης, Κατερίνα Αξούγκα, Γιάννης Πλιώτας, Μιχάλης Καλαμαράς, Θοδωρής Τσαφής, Ελένη Μπάρκα, Αγγελική Σχοινά, Παναγιώτης Φερεντίνος, Σπύρος Βουτσινάς, Τζόρτζια Νάστα, Μυρτώ Πάντη.</span></span><br />
<span style="background-color: #fff2cc; text-align: justify;"><span style="font-family: inherit; font-size: large;"><br /></span></span><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: #fff2cc; font-family: inherit; font-size: large;"><strong>Περίληψη </strong>13<sup>ου</sup> τεύχους:</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: #fff2cc; font-family: inherit; font-size: large;"> </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: #fff2cc; font-family: inherit; font-size: large;">Η Άνοιξη…</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: #fff2cc; font-family: inherit; font-size: large;"> </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: #fff2cc; font-family: inherit; font-size: large;">Με τον ερχομό της ξαναγεννιέται η ζωή που πεθαίνει το χειμώνα, η φύση ερωτεύεται και οργιάζει. Ανοίγουν τα παράθυρα, το καθαρό αναζωογονητικό αεράκι εισβάλλει, για να παρασύρει μαζί του τη μυρωδιά της κλεισούρας και της χειμωνιάς. Στις αυλές στήνονται τα τραπεζάκια και οι πολυθρόνες για να υποδεχτούν τα σώματα τα κουρασμένα και μουδιασμένα από το χειμωνιάτικο καθισιό.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: #fff2cc; font-family: inherit; font-size: large;">Αυτή είναι η καλύτερη ώρα, για να ταξιδέψετε μαζί μας, καθώς «πέφτει η νύχτα στο Παλέρμο». Σε ένα «Νησί από ελαφρόπετρα» από καράβι σε καράβι, από στόμα σε στόμα, από τόπο σε τόπο και «ταξιδεύοντας με τα παραμύθια», να σκάψετε στις σελίδες του περιοδικού μας για την «αναζήτηση της αλήθειας» κι ας έχει απλωθεί «το σκοτάδι». Στην μαγική σας περιπέτεια «ίσως» συναντήσετε «τα τελώνια» που φοβερίζουν τις ψυχές των θνητών με τις αμαρτίες τους ή τον «Elric», τον επικό ήρωα που δρα σε όλα τα σύμπαντα. «Πώς να τους παραβλέψεις;» τόσους κινδύνους; </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: #fff2cc; font-family: inherit; font-size: large;">Μη λυγίσετε όμως... σκάψτε πιο βαθιά στις σελίδες μας και για άλλους κρυμμένους θησαυρούς. «Ένα τσαμπί σταφύλια» μπορεί να είναι το αντίδοτο και να «μειώνει τα βάσανα και τη φοβία» ή «το κουτί, το μήλο και τα δεινά του κόσμου» ίσως σας δώσουν τις απαντήσεις που επιθυμείτε για «τα κρίνα της ζωής» και «μην έχοντας άλλη επιλογή παρά μονάχα το αίμα» να νιώσετε τελικά πως άξιζε αυτό το μαγικό ταξίδι στις χάρτινες ηπείρους του «αντί × λόγου».</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: #fff2cc; font-family: inherit; font-size: large;"> </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: #fff2cc; font-family: inherit; font-size: large;">Πληροφορίες για το τεύχος μπορείτε να βρείτε <a href="http://www.antiepilogou.gr/" target="_blank">εδώ:</a></span></div>
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYasrRL2rziz1YTprvLScOxqbNi7ytMkynI_TmexZSySW6vVXwH3GaSFRr5HAgxYV6k9sk8kZYrVuyoVEFnMQJnaFUr9XkN57yIHD1KKORekgqdWYCK7-hYHjQRBGB0L3qqsARqwGVSt0/s1600/425275_356632077715582_197689660276492_1116419_1808057701_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYasrRL2rziz1YTprvLScOxqbNi7ytMkynI_TmexZSySW6vVXwH3GaSFRr5HAgxYV6k9sk8kZYrVuyoVEFnMQJnaFUr9XkN57yIHD1KKORekgqdWYCK7-hYHjQRBGB0L3qqsARqwGVSt0/s640/425275_356632077715582_197689660276492_1116419_1808057701_n.jpg" width="448" /></a></div>
<br /></div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/07668826036917396327noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8341372781699354653.post-43507930387174764202012-03-03T13:57:00.000+02:002012-03-03T13:57:50.311+02:00Η γυναίκα που ήξερε μόνο να αγαπάει - Μαρία Τζιρίτα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgF-m0vhC0E6DgHK13vyXVdGqMYEPffnnliNKkJGa3iNmhhZWgr_7CzKzVM7eNMktdyZyW1RnBZyGX4GGV-3iwGm1gflgGg0wBH3La2SUwaYPRomHZbp5sOLpmuVC2iixn-UICdqloD_WI/s1600/1001188.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgF-m0vhC0E6DgHK13vyXVdGqMYEPffnnliNKkJGa3iNmhhZWgr_7CzKzVM7eNMktdyZyW1RnBZyGX4GGV-3iwGm1gflgGg0wBH3La2SUwaYPRomHZbp5sOLpmuVC2iixn-UICdqloD_WI/s320/1001188.jpg" width="213" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; line-height: 115%;">Το νέο
μυθιστόρημα της αγαπημένης μας Μαρίας Τζιρίτα αποτελεί το πέμπτο κατά σειρά
δημιούργημά της και κυκλοφορεί όπως και τα προηγούμενα από τις Εκδόσεις
Ψυχογιός. Το βιβλίο είναι βασισμένο σε μια αληθινή ιστορία και πρωταγωνίστρια της
είναι μια γυναίκα που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ήρωας. Ήρωας στο δύσκολο
αγώνα που λέγεται ζωή. Την ιστορία αυτής της γυναίκας λοιπόν ανέλαβε να κάνει
βιβλίο η Μαρία Τζιρίτα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; line-height: 115%;">Δε
ξέρω ποιο είναι το μυστικό της Μαρίας, μα κάθε φορά που έρχεται η ώρα να διαβάσω
την καινούργια ιστορία της, μόνο όμορφα λόγια έχω να πω για αυτήν. Η
συγκεκριμένη ιστορία βέβαια μόνο «όμορφη» δεν είναι αφού πραγματεύεται τη ζωή μιας
γυναίκας που από τα παιδικά της χρόνια η μοίρα έμελλε να είναι σκληρή μαζί της.
Η Μαρία καταφέρνει να αγκιστρώσει τον αναγνώστη και να τον κάνει συνοδοιπόρο
στο δύσκολο δρόμο που χαράζει η Αλέκα
καθώς μεγαλώνει. Γίνεται ένα με εκείνη, ζει τις δυσκολίες της, τη
δυστυχία της, το παράπονό της, μα μαζί της ξεπερνά τα εμπόδια, νικάει την κακία
και μαθαίνει να αγαπάει και να συγχωρεί.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<b><span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; line-height: 115%;">«Ήταν δέκα ετών η Αλέκα όταν ανακάλυψε την
καρτέλα της στην παιδόπολη Καβάλας. Επίθετο δίπλα στο όνομά της δεν υπήρχε. Υπήρχε
όμως η λέξη «νόθο» να χαρακτηρίζει την ίδια, και η άγνωστη λέξη «ιερόδουλος»
για τη μητέρα της. Εκείνη είχε αφήσει την Αλέκα, έξι χρόνων παιδί, στην
παιδόπολη, χωρίς να δώσει ξανά σημεία ζωής, παρά πολλά χρόνια αργότερα. Η Αλέκα
πέρασε όλη της τη ζωή παλεύοντας να αποδείξει ότι από αγκάθι βγαίνει ρόδο. Όσο
κι αν την πλήγωσαν, όσο κι αν την απέρριψαν, εκείνη είχε πάντα μια χρυσή καρδιά
γεμάτη αγάπη για όλους. Ο πατέρας που δε γνώρισε ζούσε πάντα μέσα στην ψυχή
της, μαζί με τη λαχτάρα της κάποτε να τον συναντήσει.»<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; line-height: 115%;">Η Αλέκα
είναι πρόσωπο υπαρκτό. Η Μαρία Τζιρίτα, όπως εξομολογείται στον πρόλογο του
βιβλίου της, την γνώρισε το καλοκαίρι του 2010 στην πατρίδα της, το Τολό. Από
την πρώτη στιγμή κατάλαβε πως αυτή η γυναίκα έκρυβε μέσα της κάτι σπουδαίο, ένα
μεγαλείο ψυχής. Η ίδια είχε αναλάβει να γράψει σε ένα τετράδιο την ιστορία της ζωής
της και να την αφήσει στα παιδιά της με σκοπό να γνωρίζουν όλα όσα έζησε η
μητέρα τους. Είχε δώσει και τίτλο στην ιστορία της. «Η ουρανοκατέβατη» την είχε
ονομάσει. Μην έχοντας τη μητέρα της δίπλα της και μη γνωρίζοντας καν τον πατέρα
της ένιωθε σαν να είχε πέσει από τον ουρανό, σα να μην ανήκε πουθενά. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; line-height: 115%;">Βέβαια
διαβάζοντας την ιστορία της η Μαρία έδωσε άλλη εξήγηση σε αυτόν τον τίτλο. Σε
έναν διάλογο που είχαν μεταξύ τους όταν πια η Αλέκα είχε εξομολογηθεί τα πάντα
στη Μαρία και τον οποίο θα βρείτε στον επίλογο του βιβλίου, εκείνη της είπε :<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<b><span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; line-height: 115%;">«Ξέρεις κάτι Αλέκα; Τελικά είχες δίκιο
όταν έλεγες πως είσαι ουρανοκατέβατη. Είσαι, πράγματι»<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<b><span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; line-height: 115%;">«Μα δε νιώθω έτσι πια! Γιατί το λες αυτό;»
ρώτησε παραξενεμένη η Αλέκα.<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<b><span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; line-height: 115%;">«Δεν το λέω με την έννοια που το εννοείς
εσύ, καλή μου», της αποκρίθηκε κι εκείνη τη στιγμή βρήκε κι αυτή η ίδια την
απάντηση στο ερώτημα που βασάνιζε το μυαλό της από τότε που τη γνώρισε : «Είσαι
ουρανοκατέβατη γιατί κατέβηκες από τον ουρανό, από κει όπου ζουν οι άγγελοι…
Είσαι ένας άγγελος που έπεσε στη γη κατά λάθος, Αλέκα…» <o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; line-height: 115%;">Κι η
Αλέκα είναι πράγματι ένας άγγελος αφού όσο κι αν βασανίστηκε, όσο κι αν
ταλαιπωρήθηκε και πόνεσε δεν κράτησε ποτέ μέσα της κακία για τίποτα και για
κανέναν. Η Αλέκα, μέσα σε αντίξοες συνθήκες, μέσα σε φτώχεια, μοναξιά,
εγκατάλειψη και κάθε είδους δυσκολίες, πάλεψε να επιβιώσει και να
πραγματοποιήσει όλα της τα όνειρα· ανάμεσα σε αυτά, να ξαναβρεί τον πατέρα της.
Κάθε φορά που είχε ένα πρόβλημα, κάποιον φόβο μόνο μια λέξη ξεπεταγόταν
αυθόρμητα από τα χείλη της «Μπαμπά μου…» Ποτέ δεν είχε ζητήσει τη μητέρα της,
πάντα εκείνον ζητούσε κι ας μην τον είχε γνωρίσει ποτέ. Άραγε κατάφερε τελικά
να πραγματοποιήσει το όνειρό της; Κατάφερε να βρει τον πατέρα της; Φυσικά αυτό δε θα σας το αποκαλύψω, μα θα
αφήσω να γνωρίσετε μόνοι σας την ιστορία αυτής της γυναίκας μέσα από το βιβλίο της
Μαρίας Τζιρίτα. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; line-height: 115%;">Η
ιστορία της Αλέκας είναι ένα μάθημα ζωής. Είναι ένα μάθημα αγάπης. Είναι πολύ
εύκολο να μισούμε τους άλλους όταν μας κάνουν κακό και μας βλάπτουν. Είναι όμως
δύσκολο να τους συγχωρούμε και να μαθαίνουμε να τους αγαπάμε. Κι όμως, παρά τις
δυσκολίες τις η Αλέκα κατόρθωσε να νιώθει μόνο αγάπη και τρυφερότητα για όλους,
ακόμη και για αυτούς που της στέρησαν το δικό της δικαίωμα να αγαπηθεί και να
νιώσει την ευτυχία. Πώς να μην είναι ένας άγγελος λοιπόν που έπεσε κατά λάθος
στη γη; Πώς να μην είναι ουρανοκατέβατη; <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; line-height: 115%;"> <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; line-height: 115%;">Απόσπασμα
του βιβλίου μπορείτε να διαβάσετε <a href="http://www.psichogios.gr/datafiles/videos/H_gynaika_pou_iksere_mono_na_agapaei.pdf" target="_blank">εδώ</a>.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; line-height: 115%;">Δείτε
το<a href="http://youtu.be/hJLPQJzwogA" target="_blank"> βίντεο</a> του βιβλίου.<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva';"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; line-height: 115%;">Η
Αλέκα και η Μαρία Τζιρίτα με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου εμφανίστηκαν
στην εκπομπή της Ελένης Μενεγάκη και μίλησαν για όλα. Μπορείτε να
παρακολουθήσετε τα όσα είπαν στα παρακάτω βίντεο.<span style="font-size: 16pt;"><o:p></o:p></span></span><br />
<a href="http://youtu.be/mI215R_V1Rw" style="font-family: 'Monotype Corsiva'; line-height: 115%;" target="_blank">Βίντεο1</a><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; line-height: 115%;"><a href="http://youtu.be/VCi10DRf-kg" target="_blank">Βίντεο2</a><span style="font-size: 16pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
</div>
</div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/07668826036917396327noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-8341372781699354653.post-74014770461756408372011-12-22T11:28:00.000+02:002011-12-22T11:33:50.958+02:00Κωνσταντίνα Λαψάτη - "Δημιουργός Συνειδήσεων"<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Έχω καιρό να γράψω εδώ!<br />
Συγχωρέστε με, μα διάφορα γεγονότα με κράτησαν μακριά. Ευτυχώς ευχάριστα γεγονότα! Τόσο ευχάριστα που μόνο μυαλό για γράψιμο δεν είχα...<br />
Παρόλα αυτά σήμερα σας γράφω για να σας γνωστοποιήσω τη δημιουργία ιστολογίου της συγγραφέως Κωνσταντίνας Λαψάτη! Όσοι με παρακολουθείτε, μα μερικοί και από μόνοι σας θα τη γνωρίζετε ήδη.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-CYvwlAgtO2s/TvL5Xd5qwhI/AAAAAAAABHo/UtlDr-k8rdo/s1600/%25CE%25BA%25CF%2589%25CE%25BD%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BD%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="http://3.bp.blogspot.com/-CYvwlAgtO2s/TvL5Xd5qwhI/AAAAAAAABHo/UtlDr-k8rdo/s200/%25CE%25BA%25CF%2589%25CE%25BD%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BD%25CE%25B1.jpg" width="160" /></a></div>
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
Θυμάμαι είχα γράψει παλιότερα εδώ για το πρώτο βιβλίο που κυκλοφόρησε <u><a href="http://bookeater-bookeater.blogspot.com/2009/09/700-404.html">"Οι γεύσεις της Νέμεσης" </a></u>από τις εκδόσεις Ωκεανός! Αργότερα πάλι είχα φιλοξενήσει μια <u><a href="http://bookeater-bookeater.blogspot.com/2009/09/700-404.html">συνέντευξή</a></u> της για να τη γνωρίσουμε καλύτερα! Είναι στα αλήθεια τρομερός άνθρωπος και χαίρομαι που έχω μια τέτοια αληθινή φίλη! <br />
Η Κωνσταντίνα λοιπόν δημιούργησε το δικό της ιστολόγιο με το όνομα <a href="http://konstantinalapsati.blogspot.com/">Δημιουργός Συνειδήσεων</a> για να μπορέσουμε να μάθουμε πράγματα γι'αυτή, μα και γι'αυτό που τόσο πολύ αγαπάει να κάνει, να γράφει! Δημιουργός Συνειδήσεων λοιπόν! Νομίζω πως θα μου επιτρέψει να δανειστώ τα όσα λέει στο προφίλ της όπου και εξηγεί το λόγο για τον οποίο διάλεξε αυτό το όνομα :<br />
<br />
<div style="text-align: -webkit-auto;">
</div>
<div class="MsoNormal">
<b>"Από μικρή θυμάμαι τον εαυτό μου να παίρνει χαρτί και μολύβι
και να γράφει ασταμάτητα. Η πρώτη ιστορία που έγραψα πριν από εικοσιπέντε
περίπου χρόνια, ήταν μία ιστορία τρόμου, η οποία δυστυχώς χάθηκε. Ακόμα θυμάμαι
την κρυψώνα που την είχα τοποθετήσει, ώσπου μία βροχή, έλυωσε τα φύλλα και ό,τι
απέμεινε από αυτήν την ιστορία είναι μόνο η ανάμνησή της... Λατρεύω την βροχή,
ακόμα κι αν κατέστρεψε την ιστορία μου. Λατρεύω τα βουνά όπου τίποτα δεν
συγκρίνεται με την μυρωδιά του αέρα όταν μαστιγώνει τις κορφές τους. Λατρεύω το
διάβασμα, όπου μπορώ να πω περήφανα ότι κάνω τα πιο υπέροχα ταξίδια,
πηγαίνοντας στην κυριολεξία όπου θέλω. Λατρεύω να γράφω, κάθε ώρα, κάθε στιγμή,
κάθε δευτερόλεπτο που περνάει το μυαλό μου τρέχει ιλιγγιωδώς σε ιστορίες που
σκαρφίζεται. Μα πάνω απ'όλα λατρεύω να δημιουργώ χαρακτήρες. Να τους κάνω να
πονάνε, να γελούν, να ερωτεύονται, να αγαπούν και να μισούν, να τους δημιουργώ
και να τους πεθαίνω, να τους ανασταίνω ξανά, να τους κάνω ό,τι θέλω. Όχι
συγγραφέας λοιπόν. Εκείνος μόνο γράφει... Δημιουργός Συνειδήσεων... Αυτό
ακριβώς είμαι!"</b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal">
Αν και μόλις δημιούργησε το ιστολόγιο, η Κωνσταντίνα έχει ήδη γράψει για το πρώτο της βιβλίο. Μας ενημερώνει για το επόμενο της μυθιστόρημα που θα κυκλοφορήσει τους πρώτους μήνες του 2012 και τέλος μας ταξιδεύει με μια ιστορία που θα αναρτεί σε συνέχειες και η οποία έχει τον τίτλο "Άψυχος".</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Αγαπημένη μου φίλη σου εύχομαι και από εδώ καλή αρχή! </div>
<div class="MsoNormal">
Όλα να σου πηγαίνουν καλά! </div>
<div class="MsoNormal">
Στο μονοπάτι της ζωής που διαβαίνεις κάθε σου βήμα να είναι γεμάτο χαμόγελα και ευτυχία!</div>
<div class="MsoNormal">
Σε φιλώ!</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-7kW7sc5P4IA/TvL3uxU8BQI/AAAAAAAABHc/fCMoCFIxUfs/s1600/10416_1262032429835_1200423033_30814700_1062782_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="230" src="http://3.bp.blogspot.com/-7kW7sc5P4IA/TvL3uxU8BQI/AAAAAAAABHc/fCMoCFIxUfs/s320/10416_1262032429835_1200423033_30814700_1062782_n.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
</div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/07668826036917396327noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-8341372781699354653.post-7875781868926096282011-11-03T20:22:00.002+02:002011-11-04T14:48:12.551+02:00Τα ρόδα της σιωπής - Πασχαλία Τραυλού<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsyjd6BIah5E4FB2Gx8EuOuMI2nDR7FqcijpINyxf9qPYWbaphavkRPwyjfvI7CW4iqtFyDHz8s2aevU7epra7gPuIkwp3PqV31Va9Jl8IGBgj14D5zfrtG4vo2oopefJO6TN-OVUzC4U/s1600/1000595.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsyjd6BIah5E4FB2Gx8EuOuMI2nDR7FqcijpINyxf9qPYWbaphavkRPwyjfvI7CW4iqtFyDHz8s2aevU7epra7gPuIkwp3PqV31Va9Jl8IGBgj14D5zfrtG4vo2oopefJO6TN-OVUzC4U/s400/1000595.jpg" width="267" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/NxLWmC-LM0s?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; line-height: 115%;">Θα μπορούσα να γεμίσω πολλές
σελίδες προσπαθώντας να καταγράψω σε αυτές όλα όσα με έκανε να νιώσω, να
αισθανθώ κ να «ζήσω» αυτό το υπέροχο μυθιστόρημα, μα δε θα το κάνω… Όχι γιατί
δε θέλω, αλλά γιατί νιώθω πως δε μπορώ! Σίγουρα θα σας έχει συμβεί να έχετε
αισθανθεί πράγματα, να έχετε βιώσει έντονες συγκινήσεις –ακόμα κ με την
ανάγνωση ενός βιβλίου- μα να μη μπορείτε να εκφραστείτε με λέξεις για αυτές.
Ναι, θέλω πολλά να πω, μα νομίζω πως αν αρχίσω θα χάσω από μέσα μου όλη τη
μαγεία που φύλαξα σε κάποια άκρη της ψυχής μου, ως ανάμνηση αυτού του εξαιρετικού
αναγνώσματος. Θυμάμαι πως έλεγα ότι το
πιο όμορφο βιβλίο που έχω διαβάσει είναι το «Ήθελα μόνο ένα αντίο» της
Πασχαλίας Τραυλού. Λοιπόν, συνεχίζω με την ίδια συγγραφέα, μα τώρα αγαπημένο
μου γίνεται το νέο της μυθιστόρημα που έχει τίτλο «Τα ρόδα της σιωπής» και
κυκλοφορεί κι αυτό από τις εκδόσεις Ψυχογιός. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; line-height: 115%;">Αυτό που λατρεύω στη
συγκεκριμένη συγγραφέα κ το οποίο έχω τονίσει πολλές φορές, δεν είναι μόνο τα
όσα γράφει ή μάλλον καλύτερα τα όσα επιλέγει να γράψει, αλλά το πώς τα γράφει.
Καταρχήν να πω πως ακόμα κι αν το θέμα του εν λόγω βιβλίου είναι ένας έρωτας, -θέμα «πολυσυζητημένο» για πολλούς- η
συγγραφέας καταφέρνει να το κάνει να μοιάζει ιδιαίτερα μοναδικό. Κι εδώ είναι που θέλω να σχολιάσω εκείνο το
«όσα επιλέγει να γράψει». Όχι, δεν πήρε κανένα ζευγαράκι της απλής
καθημερινότητας κ κάθισε να γράψει για τον έρωτά τους, τα προβλήματά τους , το
γάμο τους ή τον χωρισμό τους, πράγματα διόλου πρωτότυπα αφού τα διαβάζουμε στα
περισσότερα από τα βιβλία που κυκλοφορούν κ που μάλιστα φιγουράρουν κατευθείαν
στις πρώτες θέσεις των ευπώλητων. Δεν κατηγορώ τη συγκεκριμένη θεματική, απλώς
κουράστηκα να διαβάζω τα ίδια κ τα ίδια. Ναι, για τον έρωτα να μιλήσουμε, για
τη χαρά ή τον πόνο που έχει τη δύναμη να προκαλέσει, μα ας το κάνουμε με έναν
διαφορετικό τρόπο. Αυτό είναι η
φαντασία, προσόν σημαντικότατο για έναν δημιουργό, να βρίσκει διαρκώς
καινούργιους τρόπους να περάσει στον αναγνώστη το εκάστωτε μήνυμά του. Η κα
Τραυλού λοιπόν παίρνει έναν Γερμανό και μια Εβραία και μιλάει για τον έρωτα,
τον απαγορευμένο έρωτα. Επιλέγει την περίοδο της Κατοχής για να μιλήσει
γι’αυτόν. Κι αμέσως αυτός ο έρωτας γίνεται τόσο διαφορετικός. Γιατί με κέντρο
αυτή την αγάπη συμβαίνουν ένα σωρό άλλα πράγματα που καταστούν την ιστορία
άκρως ενδιαφέρουσα και μοναδική. Η συγγραφέας δεν αφηγείται απλώς μια ιστορία.
Επιχειρεί να ρίξει φως σε εκείνη τη σκοτεινή περίοδο που οι Γερμανοί κυριάρχησαν
στη χώρα μας. Όχι μόνο μέσω της μυθιστορίας, αλλά κ μέσω πραγματικών γεγονότων.
Εγώ για παράδειγμα δεν γνώριζα καθόλου την υπόθεση Μέρτεν κι όμως μέσω ενός
μυθιστορήματος –για το οποίο μυθιστόρημα το σκάνδαλο αυτό δρα σαν καταλύτης-
έμαθα πολλά γι’αυτή. Να λοιπόν που παίζει πολύ σημαντικό ρόλο το τι επιλέγει ο
συγγραφέας να γράψει. Εσείς δεν πιστεύετε πως μια τέτοια ιστορία, η οποία
εμπλουτίζει ταυτόχρονα και τις γνώσεις σας στο ένα ή στο άλλο θέμα, είναι πολύ
πιο ενδιαφέρουσα από αυτή που αφηγείται απλώς τις περιπέτειες δυο εραστών; ‘Έπειτα
στα συν της συγγραφέως να προσθέσω κ το γεγονός πως μπορεί να διαχειρίζεται με
απόλυτη μαεστρία την ύπαρξη πολλών πρωτευόντων ρόλων. Μέσα από μια ιστορία ξεφυτρώνουν κι άλλες
μικρότερες κάνοντας το όλο έργο να μοιάζει με ένα πανέμορφο μωσαϊκό αλληλεπιδράσεων
κ αλληλεξαρτήσεων που καταστούν το μυθιστόρημα απόλυτα ενδιαφέρον κ κάνουν τον
αναγνώστη να αγωνιά για τη συνέχεια. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Monotype Corsiva';"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 115%;">Όπως όμως τόνισα, δεν είναι
μόνο το θέμα, μα και ο τρόπος που ο συγγραφέας περνάει στο χαρτί όλα όσα έχει
μέσα του. Αυτό ξεχωρίζω στην Πασχαλία Τραυλού. Πόσο όμορφα γράφει! Μοιάζει να
διαβάζεις πεζό ποίημα κάθε φορά που αρχίζεις την ανάγνωση κάποιου </span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Monotype Corsiva';"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 21px;">μυθιστορήματος</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Monotype Corsiva';"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 115%;"> της. Είναι έντονα λυρική, κ έχει έναν πλούτο λεξιλογικό κ
συναισθηματικό που την κάνουν να μοιάζει παντοδύναμη. Όχι, δε θέλω να πλέξω το
εγκώμιο της συγγραφέως - αν κ το αξίζει κ με το παραπάνω-, θέλω απλώς να βγάλω
από μέσα μου όλα όσα μου γεννά η ανάγνωση των βιβλίων της. Είναι που μου αρέσει
η Ιστορία, είναι που μου αρέσει ο ρομαντισμός
κ η έντονα συναισθηματική αποτύπωση του κάθε τι στο χαρτί. Είναι ίσως
γι’αυτόν το λόγο που διάλεξα κι εγώ να γράψω ένα μυθιστόρημα που να αφορά στην
Ιστορία και τώρα κάθομαι και παλεύω με τους δαίμονες . Είναι ίσως που κι εγώ με
τον ίδιο τρόπο θα ήθελα να γράφω! Δεν τον ζηλεύω αυτόν τον τρόπο, τον θαυμάζω! <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Monotype Corsiva';"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 115%;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; line-height: 115%;">Μα δεν είπα τίποτα για την
πλοκή αυτού του μυθιστορήματος κι ούτε θα πω…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; line-height: 115%;">Δίνω απλά το οπισθόφυλλο και
σας προτρέπω, σας προκαλώ να το διαβάσετε! Αξίζει να μάθετε κι εσείς την
ιστορία του Καρλ Σβάιτς κ της Άννας! Αξίζει!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; line-height: 115%;">«Λάθος,
λάθρα, όλεθρος…» Ένα σφάλμα, ένα μυστικό, μια καταστροφή. Το λάθος της Άννας να
παντρευτεί τον Λουκά, η κρυφή ενοχή του Καρλ Λούντβιχ, η αμαρτία των γονέων που
παίδεψε αδυσώπητα τον Σπύρο, η φυλάκιση που γίνεται λύτρωση... Ο γλύπτης Καρλ
Λούντβιχ ανασταίνει τις μνήμες του με τη σμίλη του πάνω στην πέτρα, ξορκίζοντας
τον παλιό του εαυτό, τον Καρλ Σβάιτς, εκείνον που έσβησε μέσα στις εικόνες του
Άουσβιτς, εκείνον που άφησε ενθύμιο στην αγκαλιά της Άννας. Μια αγαλμάτινη
γυναίκα, που δημιουργήθηκε από τα χέρια του καλλιτέχνη, ατενίζει με άδειο
βλέμμα το μεταπολεμικό Βερολίνο, ενώ το μοντέλο του αναλογίζεται, στον κήπο με
τα ρόδα της σιωπής, τα χαμένα του χρόνια.<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; line-height: 115%;">Μια
ιστορία για όσους κάτω απ’ τη λαίλαπα του Γ’ Ράιχ απέτυχαν να γίνουν
«πολεμάνθρωποι» παραμένοντας απλώς άνθρωποι…<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/5fxtjRFZvSk?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/07668826036917396327noreply@blogger.com21tag:blogger.com,1999:blog-8341372781699354653.post-22959211573541572742011-11-01T23:05:00.000+02:002011-11-01T23:05:27.781+02:00Η μοναξιά του Τέσλα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVuK912yJht1I5gBErte_G_66YjmHhc1aiILuCNnIWb0xjtjW8Mt-XesQvZz61mulEQYGlIoFgM9VKlL2GWJ5HOfY_5RR34evd1qEHjArSv6hMzaKf3ffl7DfVN4-lEFnKkAyQTXHcBW8/s1600/%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25AC+%25CF%2584%25CE%25AD%25CF%2583%25CE%25BB%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVuK912yJht1I5gBErte_G_66YjmHhc1aiILuCNnIWb0xjtjW8Mt-XesQvZz61mulEQYGlIoFgM9VKlL2GWJ5HOfY_5RR34evd1qEHjArSv6hMzaKf3ffl7DfVN4-lEFnKkAyQTXHcBW8/s400/%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25AC+%25CF%2584%25CE%25AD%25CF%2583%25CE%25BB%25CE%25B1.jpg" width="325" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Monotype Corsiva"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Ο νους είναι
οξυμένος και σε εγρήγορση στην απομόνωση και την αδιατάρακτη μοναξιά. Δεν
απαιτείται κανένα μεγάλο εργαστήριο για να σκεφτείς κανείς. Η πρωτοτυπία
ανθίζει στην απομόνωση, ελεύθερη από εξωτερικές επιρροές οι οποίες μας
επιτίθενται για να σακατέψουν τον δημιουργικό μας νου. Μείνε μόνος, αυτό είναι
το μυστικό της ανακάλυψης, μείνε μόνος, τότε είναι που γεννιούνται οι ιδέες.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Monotype Corsiva"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Monotype Corsiva"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">- Nikola Tesla<o:p></o:p></span></div>
</div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/07668826036917396327noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-8341372781699354653.post-78491558850218695442011-10-03T15:37:00.000+03:002011-10-03T15:38:10.234+03:00Ένα δώρο για 'μένα...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span class="Apple-style-span" style="color: #666666; font-family: arial, sans-serif; font-size: x-small;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 18px;"></span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="color: #666666; font-family: arial, sans-serif; font-size: x-small;"><span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Σήμερα
έχω τα γενέθλια μου! <o:p></o:p></span></span></div>
<span class="Apple-style-span" style="color: #666666; font-family: arial, sans-serif; font-size: x-small;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="color: #666666; font-family: arial, sans-serif; font-size: x-small;"><span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Ευχαριστώ
όλους τους φίλους για τις όμορφες ευχές τους και την αγάπη τους! Δεν υπάρχει
πιο γλυκό πράγμα από το να νιώθεις πως γύρω σου υπάρχουν άνθρωποι που σε
αγαπάνε πραγματικά και θέλουν την ευτυχία σου, την επιτυχία σου και το χαμόγελο
σου! Άνθρωποι που με έναν λόγο –απλά και λιτά- σου εύχονται να είναι η ζωή σου
πάντα όπως την έχεις ονειρευτεί! <o:p></o:p></span></span></div>
<span class="Apple-style-span" style="color: #666666; font-family: arial, sans-serif; font-size: x-small;">
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Τι
πιο όμορφο από αυτές τις καρδιακές ευχές; Πείτε μου;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Κι
είδατε ποτέ να ευχηθεί κανείς «Σου εύχομαι να κάνεις πολλά λεφτά;», «Να πάρεις
πολλά σπίτια και αυτοκίνητα!»; Ποτέ…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Αγάπη,
υγεία, ευτυχία και χαμόγελα! Αυτή είναι η πιο όμορφη ευχή! Τόσο λιτή, μα τόσο
περιεκτική σε αξία…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Νιώθω
λοιπόν χαρούμενη γιατί αυτοί που θέλω να με αγαπούν και τους αγαπώ κι εγώ, έχουν
την αγκαλιά τους γεμάτη με τέτοιες όμορφες ευχές για ‘μένα!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Τους
ευχαριστώ όλους τόσο πολύ! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Έλαβα
ένα όμορφο τραγούδι, δώρο για τα γενέθλια μου, από τη φίλη μου <a href="http://bookeater-bookeater.blogspot.com/2010/01/blog-post.html">ΚωνσταντίναΛαψάτη</a>! Ήθελα απλώς να το αναρτήσω εδώ για να δηλώσω κι από εδώ ‘μέσα ότι αυτές
οι απλές ευχές είναι και οι πιο ουσιώδεις, οι πιο σημαντικές στην καρδιά του
κάθε ανθρώπου! Σε ευχαριστώ πολύ Κωνσταντίνα μου! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><u><span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">My Wish By Rascal Flatts<o:p></o:p></span></u></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><span lang="EN-US" style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">I hope the days come easy and the moments pass slow,<o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><span lang="EN-US" style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">and each road leads you where you wanna go,<o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><span lang="EN-US" style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">and if you're faced with a choice, and you have to choose,<o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><span lang="EN-US" style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">I hope you choose the one that means the most to you.<o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><span lang="EN-US" style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">And if one door opens to another door closed,<o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><span lang="EN-US" style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">I hope you keep on walkin' till you find the window,<o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><span lang="EN-US" style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">if it's cold outside, show the world the warmth of your smile.<o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><span lang="EN-US" style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">But more than anything, more than anything...<o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><span lang="EN-US" style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">My wish, for you, is that this life becomes all that you want it to,<o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><span lang="EN-US" style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">your dreams stay big, your worries stay small,<o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><span lang="EN-US" style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">You never need to carry more than you can hold,<o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><span lang="EN-US" style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">and while you're out there getting where you're getting to,<o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><span lang="EN-US" style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">I hope you know somebody loves you, and wants the same things too,<o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><span lang="EN-US" style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Yeah, this, is my wish.<o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><span lang="EN-US" style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">I hope you never look back, but you never forget,<o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><span lang="EN-US" style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">all the ones who love you, in the place you left,<o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><span lang="EN-US" style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">I hope you always forgive, and you never regret, and you help somebody
every chance you get,<o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><span lang="EN-US" style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Oh, you find God's grace, in every mistake,<o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><span lang="EN-US" style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">and always give more than you take.<o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><span lang="EN-US" style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">But More than anything, yeah, more than anything...<o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><span lang="EN-US" style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">My wish, for you, is that this life becomes all that you want it to,<o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><span lang="EN-US" style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">your dreams stay big, your worries stay small,<o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><span lang="EN-US" style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">You never need to carry more than you can hold,<o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><span lang="EN-US" style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">and while you're out there getting where you're getting to,<o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><span lang="EN-US" style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">I hope you know somebody loves you, and wants the same things too,<o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><span lang="EN-US" style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Yeah, this, is my wish. Yeah.<o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><span lang="EN-US" style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">My wish, for you, is that this life becomes all that you want it to,<o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><span lang="EN-US" style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">your dreams stay big, your worries stay small,<o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><span lang="EN-US" style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">You never need to carry more than you can hold,<o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><span lang="EN-US" style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">and while you're out there getting where you're getting to,<o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><span lang="EN-US" style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">I hope you know somebody loves you, and wants the same things too,<o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><span lang="EN-US" style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Yeah, this, is my wish.<o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><span lang="EN-US" style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><o:p><br /></o:p></span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/zxjVCBSa-Vs?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><span lang="EN-US" style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><o:p><br /></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
</span></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/07668826036917396327noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-8341372781699354653.post-68593434158793027632011-09-28T11:44:00.000+03:002011-09-28T11:44:31.779+03:00Οι εραστές της γραφής - Πασχαλία Τραυλού<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8To-Y-ksR1caqs2GssPn3aIb67M216B3uix_3ctyECAp7POEDmtsmp6trFLwaMtW-X42e3QUaA3MjKawdVddXA-hKTY7MZtHnuCtd8byW_IdU8Ps6HP5E3nuPq2mChJyO5113yynpR0M/s1600/erastes_grafis.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8To-Y-ksR1caqs2GssPn3aIb67M216B3uix_3ctyECAp7POEDmtsmp6trFLwaMtW-X42e3QUaA3MjKawdVddXA-hKTY7MZtHnuCtd8byW_IdU8Ps6HP5E3nuPq2mChJyO5113yynpR0M/s400/erastes_grafis.jpg" width="257" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva';"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva';"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva';">Το βιβλίο της Πασχαλίας Τραυλού «Οι
εραστές της γραφής» κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 2011 από τις εκδόσεις Ψυχογιός.
Πρόκειται για ένα εγχείρημα της συγγραφέως να παρακολουθήσει, όπως λέει και η ίδια,
τις διεργασίες και τις ζυμώσεις σε ψυχολογικό και νοητικό επίπεδο που λαμβάνουν
χώρα κατά τη διαδικασία της δημιουργικής γραφής. Μέσα από αυτήν της την προσπάθεια
επιχειρεί να κατανοήσει περισσότερο τους λόγους για τους οποίους η ίδια, αλλά
και άλλοι ομότεχνοί της, παραδίδονται άνευ όρων σε αυτόν τον «έρωτα» που λέγεται
γραφή. Γιατί περί έρωτος πρόκειται…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva';">Κι οι συγγραφείς είναι οι εραστές της…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva';">Έχω διαβάσει κι άλλα βιβλία που προσπαθούν
να αποτυπώσουν τις ιδέες και την αντίληψη του συγγραφέα γύρω από το ζήτημα «γράφω».
Το βιβλίο της Πασχαλίας Τραυλού όμως υπήρξε το μόνο με το οποίο ταυτίστηκα ολοκληρωτικά.
Κι όταν λέω ολοκληρωτικά το εννοώ. Είχα την εντύπωση πως την κάθε λέξη, την κάθε
πρόταση, την κάθε σελίδα, με τις όποιες ιδέες και συναισθήματα συνόδευαν αυτές,
είχαν γραφτεί από το δικό μου χέρι. Ήταν λες κι έβλεπα μπροστά μου τις δικές
μου σκέψεις αραδιασμένες στις λευκές σελίδες του βιβλίου. Ένα συναίσθημα που
δεν μπορώ να το περιγράψω με λέξεις. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva';">Έχω μια συνήθεια. Κάθε φορά που διαβάζω ένα
καινούργιο βιβλίο κάθομαι κι υπογραμμίζω λέξεις και φράσεις που θέλω να θυμάμαι
κι ύστερα τις καθαρογράφω σε ένα τετράδιο. Ε λοιπόν σε αυτό το βιβλίο δεν μπόρεσα
να το κάνω γιατί απλώς η κάθε φράση, η κάθε παράγραφος ήθελε υπογράμμιση. Νομίζω
λοιπόν πως θα χρειαστώ πολλά τετράδια για να καταγράψω σε αυτά όλα τα σημαντικά
σημεία του εν λόγω βιβλίου. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva';">Σε παλιότερή μου ανάρτηση που αφορούσε
στο θέμα της γραφής είχα κλείσει το κείμενο μου λέγοντας : Ζω για να γράφω. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva';">Την ίδια ακριβώς φράση βρήκα στο βιβλίο της
κας Τραυλού. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<b><span style="font-family: 'Monotype Corsiva';">«Οι εραστές της γραφής δε βιώνουν τη
δημιουργική διαδικασία ως εμβόλιμη απασχόληση στη ροή της ζωής τους. Ζουν για
να γράφουν. Δε ζουν αν δε γράφουν…»<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva';">Αν σας αρέσει να γράφετε δεν έχετε παρά
να το διαβάσετε. Θα διαπιστώσετε και μόνοι σας ότι τελικά δεν είστε οι μόνοι
που νιώθετε όλα όσα νιώθετε στην προσπάθεια σας να γράψετε. Είναι πολλοί εκείνοι
που κουβαλούν τον ίδιο πόθο, την ίδια αγωνία, το ίδιο άγχος, πόνο, φόβο, λατρεία,
ψύχωση και τόσα μα τόσα άλλα συναισθήματα που μου είναι αδύνατον να απαριθμήσω
εδώ. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva';">Περιεχόμενα του βιβλίου <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva';">-Οι εραστές της γραφής<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva';">-Πανδαμάτωρ όλων ο χρόνος <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva';">-Οι συγκυρίες του «έρωτα»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva';">-Σιωπή αιώνων<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva';">-Έρωτας για τη λέξη ή για την ιδέα;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva';">-Τα αμέτρητα κουστούμια μιας ιδέας<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva';">-Ο συνειρμός ως αίτιο έμπνευσης και ως μέσο
εξέλιξης της εκφραστικής διαδικασίας<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva';">-Η διχογνωμία ως προς την αυθόρμητη
καταγραφή της καλλιτεχνικής αντίδρασης στο ερέθισμα και την επιμελή επεξεργασία
του λογοτεχνικού έργου<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva';">-Ψέματα και αλήθειες. Αναλαμπή και αναζήτηση.
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva';">Το πρόσωπο και το προσωπείο του συγγραφέα
– λογοτέχνη<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva';">-Ενώπιος ενωπίω με την τελεία του τέλους<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva';">-Αντίκρυ στον καθρέφτη<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva';">Α’ Αυτοκριτική και αυτοαναίρεση <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva';">Β’ Η ώρα της κρίσης <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva';">Στο οπισθόφυλλο διαβάζουμε :<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<b><span style="font-family: 'Monotype Corsiva';">Εραστής της γραφής είναι αυτός που
περπατάει συνομιλώντας με τον ήρωά του, εκείνος που κρατάει συνεχώς σημειώσεις
στο κουτί των τσιγάρων του, εκείνος που, ατενίζοντας τον ορίζοντα, βλέπει όχι ό,τι
υπάρχει στην ευθεία των ματιών του, αλλά ό,τι εκτυλίσσεται στα άδυτα της ψυχής
του.<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<b><span style="font-family: 'Monotype Corsiva';">Τα ψέματα και οι αλήθειες, τα προσωπεία
των ηρώων και των δημιουργών, οι συνειρμοί και τα σύμβολα, οι πληγές και τα οράματα,
το φως και το σκότος, οι ιδέες που γίνονται λέξεις και οι λέξεις που φιλοτεχνούν
«κουστούμια» ιδεών παίρνουν μια θέση στη χορεία αυτών των στοχασμών, προκειμένου
να δώσουν κάποια εξήγηση για τον μεγαλειώδη όσο και ψυχοφθόρο έρωτα της γραφής.<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<b><span style="font-family: 'Monotype Corsiva';">Μια χαρτογράφηση των σκοπέλων της δημιουργικής
διαδικασίας. Ένα οδοιπορικό στην ψυχή του εραστή της γραφής. <o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva';">Συνέντευξη της Πασχαλίας Τραυλού στο
ραδιοφωνικό σταθμό </span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Monotype Corsiva';">Mood</span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Monotype Corsiva';">
</span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Monotype Corsiva';">Radio</span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Monotype Corsiva';"> </span><span style="font-family: 'Monotype Corsiva';">(Ιούνιος 2011) για το βιβλίο της «Οι
εραστές της γραφής» αλλά και το νέο της μυθιστόρημα «Τα ρόδα της σιωπής» που μόλις
κυκλοφόρησε (Σεπτέμβριος 2011).<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva';"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Monotype Corsiva';"><a href="http://youtu.be/pNvVX2Bqv40">1ο μέρος</a></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Monotype Corsiva';"><a href="http://youtu.be/nEqs7gyVO90">2ο μέρος</a></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Monotype Corsiva';"><br /></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Monotype Corsiva';"><br /></span></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/07668826036917396327noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-8341372781699354653.post-20170328270906114542011-09-27T19:18:00.003+03:002011-09-27T19:19:33.562+03:00Βράδυ στερνό των αναμνήσεων<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Το παρόν κείμενο αποτελεί αναδημοσίευση. Το είχα αναρτήσει και παλιότερα, μα δεν υπάρχει πια στο αρχειο. Το δημοσιεύω λοιπόν εκ νέου.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVjAwFcdjGv2KMoad4hsQVglKkTMY8gOW_jDLraTWD9r1O6FvjqkSVCHalnan_kvktAU5v29P6sOPIWbddgSDzoCETo3-AY7sX1pIOIi41-Xd-D0xvqigYIJmBIBFSy1KLhD330u8JloE/s1600/lonely-old-woman.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVjAwFcdjGv2KMoad4hsQVglKkTMY8gOW_jDLraTWD9r1O6FvjqkSVCHalnan_kvktAU5v29P6sOPIWbddgSDzoCETo3-AY7sX1pIOIi41-Xd-D0xvqigYIJmBIBFSy1KLhD330u8JloE/s320/lonely-old-woman.jpg" width="255" /></a></div>
<br />
<br />
<div align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: right;">
<i><span style="color: #444444; font-family: "Monotype Corsiva";"> Σε ένα ορεινό χωριό, Δεκέμβριος του 1997<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<i><span style="color: #444444; font-family: "Monotype Corsiva";">Σε
λίγο θα ξημέρωναν Χριστούγεννα. Ξαπλωμένη στο κρεβάτι της, προσπαθούσε ώρες
τώρα να αποκοιμηθεί, μα ο Μορφέας φαινόταν να μη διανυκτερεύει εκείνο το ψυχρό
χειμωνιάτικο βράδυ. Μοναδικός της εραστής εδώ και χρόνια, είχε αργήσει να
φανεί. Δεν ήταν εκεί να την τυλίξει στην αγκαλιά του, να τη νανουρίσει, να την
κάνει να του παραδοθεί. Ακόμα και αυτός την είχε απαρνηθεί απόψε. Ακόμα και
αυτός, την είχε αφήσει μονάχη της…<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<i><span style="color: #444444; font-family: "Monotype Corsiva";">Σηκώθηκε
με κόπο από το κρεβάτι και τύλιξε τους μαζεμένους ώμους της στο χοντρό μαύρο
σάλι για να μην κρυώνει. Ίσως με αυτό να μπορούσε να ζεστάνει για λίγο και την
παγωνιά της καρδιά της, σκέφτηκε με παράπονο. Πλησίασε με αργά βήματα το μικρό
παράθυρο που βρισκόταν στην άκρη του σκοτεινού δωματίου και στάθηκε να
παρατηρεί το σκοτάδι μήπως και ανακάλυπτε ένα μικρό σημάδι ζωής σε εκείνο το
απομονωμένο τοπίο. Μα μόνο οι λευκές νιφάδες του χιονιού που ξεγλιστρούσαν με
χάρη από την αγκαλιά του μαύρου ουρανού έμοιαζαν να έχουν ζωή. Και τώρα
ελεύθερες έτσι όπως στροβιλίζονταν, φάνταζαν με μπαλαρίνες που χόρευαν στο
ρυθμό του δυνατού ανέμου που φυσούσε σχεδόν με μανία. Πόσο θα ήθελε να ήταν και
εκείνη μια μικρή νιφάδα χιονιού. Να ζούσε μόνο όσο διαρκεί το σύντομο ταξίδι
της από τον ουρανό μέχρι τη γη και μετά να έλιωνε, να χανόταν, να εξαφανιζόταν
για πάντα...Δεν θα την πείραζε που θα αντίκριζε τον κόσμο έστω για λίγα μόνο
λεπτά. Θα ήταν ευτυχισμένη γιατί θα ζούσε ανέμελη, ελεύθερη, χωρίς έγνοιες και
σκοτούρες. Και δε θα ένιωθε ποτέ μόνη της αφού δίπλα της, στο ίδιο ταξίδι, θα
τη συντρόφευαν -πάντα πιστά- οι υπόλοιπες όμοιες της.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<i><span style="color: #444444; font-family: "Monotype Corsiva";">Άναψε
το μικρό πορτατίφ που βρισκόταν δίπλα της και ένα ζεστό φως πλημμύρισε το
δωμάτιο. Δίπλα του ακριβώς, σκεπασμένο με ένα λευκό σεμέν κρυβόταν χρόνια τώρα
ένα μικρό ξύλινο κουτί. Πόσα χρόνια είχε να το ανοίξει; αναρωτήθηκε. Εκεί μέσα
ήταν κλειδωμένο όλο της το παρελθόν. Το κρατούσε καλά σφραγισμένο για να μη
θυμάται. Την πονούσε πολύ να θυμάται. Μα απόψε κάτι είχε νιώσει να την καλεί
πίσω σε αυτό, στα χρόνια της χαμένης της νιότης. Το κράτησε για λίγο με στοργή
στα τρεμάμενα χέρια της και έπειτα το άνοιξε. Πάνω πάνω αντίκρισε, ένα ξερό
λευκό τριαντάφυλλο και δίπλα του ένα χρυσό σταυρό, δώρα της πρώτης της αγάπης. Της
μοναδικής αγάπης που είχε ποτέ στη ζωή της. Ακριβώς από κάτω, μια ασπρόμαυρη
φωτογραφία απεικόνιζε έναν νεαρό άντρα ντυμένο στρατιώτη. Δάκρυα πλημμύρισαν τα
μάτια της και ένας πνιχτός λυγμός ξέφυγε από το στήθος της. Την λάτρευε αυτή τη
φωτογραφία και ταυτόχρονα την μισούσε όσο τίποτα άλλο στον κόσμο. Μπορούσε σε
αυτή να αντικρίσει τον μοναδικό άντρα που αγάπησε σε όλη της ζωή και παράλληλα
να θυμάται τον πόλεμο που της τον πήρε τόσο γρήγορα από κοντά της. Εκείνον τον
καταραμένο αδελφοκτόνο αλληλοσπαραγμό που σημάδεψε για πάντα τη ζωή της και την
άφησε διαλυμένη να θρηνεί το χαμό του αγαπημένου της. Στο πίσω μέρος της,
αναγνώρισε το γραφικό του χαρακτήρα :<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;">
<i><span style="color: #444444; font-family: "Monotype Corsiva";">Δε φοβάμαι τον πόλεμο!<o:p></o:p></span></i></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;">
<i><span style="color: #444444; font-family: "Monotype Corsiva";">Φοβάμαι μόνο μην δεν
μπορέσω να αντικρίσω ξανά τα μάτια σου!<o:p></o:p></span></i></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;">
<i><span style="color: #444444; font-family: "Monotype Corsiva";">Φοβάμαι μόνο μην δε
μπορέσω να γευτώ ξανά το φιλί σου!<o:p></o:p></span></i></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;">
<i><span style="color: #444444; font-family: "Monotype Corsiva";">Φοβάμαι…<o:p></o:p></span></i></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;">
<br /></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: right;">
<i><span style="color: #444444; font-family: "Monotype Corsiva";">Σε αγαπώ! Για πάντα δικός
σου!<o:p></o:p></span></i></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: right;">
<i><span style="color: #444444; font-family: "Monotype Corsiva";">Γράμμος, 15 Αυγούστου του
1949<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<i><span style="color: #444444; font-family: "Monotype Corsiva";">Oι
λυγμοί της έγιναν τώρα πιο έντονοι. Ένιωσε να την πνίγουν καθώς σφήνωναν στο
λαιμό της. Αισθάνθηκε την ανάσα της να κόβεται και με δυσκολία πια μπορούσε να
αναπνεύσει. Προσπάθησε να συνέλθει και κρατώντας την κιτρινισμένη φωτογραφία πήγε
πάλι προς το κρεβάτι της.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<i><span style="color: #444444; font-family: "Monotype Corsiva";">Άφησε
το σάλι να γλιστρήσει στην παλιά καφέ ξεφτισμένη πολυθρόνα που βρισκόταν δίπλα
της και ξάπλωσε πάλι στο σκληρό της στρώμα, μήπως κατάφερνε τελικά να
αποκοιμηθεί. Τα γερασμένα της δάχτυλα χάιδεψαν για άλλη μια φορά το νεαρό
πρόσωπο της φωτογραφίας και ταξίδεψαν αργά ως τα χείλη του όμορφου άντρα. Πόσα
ταξίδια της είχαν χαρίσει εκείνα τα μεταξένια χείλη, σκέφτηκε αγγίζοντας τα. Ταξίδια
χωρίς επιστροφή, σε τόπους μαγεμένους, σε τόπους ονειρικούς που έκαναν την ψυχή
της να βγάζει φτερά και να πετάει στα σύννεφα πλημμυρισμένη από ευτυχία. Διαδρομές
ενός φλογερού πάθους που έκαναν το κορμί της να ανατριχιάζει και να παίρνει
φωτιά από την ηδονή. Ας ήταν εδώ να τα φιλήσει μία ακόμα φορά, ευχήθηκε γεμάτη
νοσταλγία και ακούμπησε το ζαρωμένο της στόμα στα χάρτινα χείλη του για να του
χαρίσει το τελευταίο της φιλί. Και το ένιωσε τούτο το στερνό φιλί τους. Μα αυτή
τη φορά δεν ήταν γλυκό όπως εκείνα που είχαν δώσει τόσες και τόσες φορές. Αυτή
τη φορά έμοιαζε να στάζει δάκρυα, να κομματιάζεται, να τσακίζεται από τον πόνο
του χωρισμού, την πίκρα της τελευταίας αντάμωσης.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<i><span style="color: #444444; font-family: "Monotype Corsiva";">Έκλεισε
ελαφρά τα βλέφαρά της και κράτησε σφιχτά στο στήθος της την φθαρμένη φωτογραφία
του αγαπημένου της. Την ακούμπησε πάνω στην γερασμένη της καρδιά και μια δυνατή
μαχαιριά αισθάνθηκε να της τρυπάει τα σωθικά. Άκουσε τους χτύπους της καρδιάς
της να πηγαίνουν πιο γρήγορα όπως τότε που τον είχε αντικρίσει για πρώτη φορά. Μα
πως ήταν δυνατόν να τον ξεχάσει; Τον είχε αναγνωρίσει αμέσως. Σαν να μην είχε
περάσει ούτε μια μέρα από τότε που οι δρόμοι τους χώρισαν για πάντα.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<i><span style="color: #444444; font-family: "Monotype Corsiva";">«Καλωσόρισες
στο σπίτι σου αγάπη μου!» του είπε ψιθυριστά λες και ήταν δίπλα της να την
ακούσει. Πράγματι, σπίτι του ήταν η καρδιά της και εκείνος ο μοναδικός κάτοικος
του. Όταν όμως έφυγε από κοντά της, τούτο το σπίτι ερήμωσε, κλείδωσε τις πόρτες
του, σφράγισε τα παραθύρια του και έμεινε άδειο και βουβό να νοσταλγεί το
χαμένο παράδεισο της αγάπης τους.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<i><span style="color: #444444; font-family: "Monotype Corsiva";">Εικόνες
άρχισαν να κατακλύζουν το μυαλό της και σαν όνειρο πέρασαν από μπροστά της
εκείνα τα πρώτα αξέχαστα λεπτά της γνωριμίας τους. Ήταν και τότε Παραμονές
Χριστουγέννων, του έτους 1948. Εκείνο το απόγευμα χιόνιζε πολύ και το κρύο ήταν
τσουχτερό. Κανείς δεν τολμούσε να κυκλοφορήσει στους δρόμους με τέτοια παγωνιά.
Η αγορά ήταν έρημη, τα καφενεία άδεια και μόνο κάποια θαρραλέα παιδιά που
αψηφούσαν το κρύο έτρεχαν από δω και από κει γελώντας και παίζοντας
χιονοπόλεμο. Οι περισσότεροι είχαν προτιμήσει τη ζεστασιά των σπιτιών τους. Θα
μαζεύονταν όλοι γύρω από το τζάκι, θα έλεγαν ιστορίες, θα αστειεύονταν και
αργότερα όταν θα βράδιαζε, θα έτρωγαν παρέα καθισμένοι με τις οικογένειες τους
γύρω από το γιορτινό τραπέζι. Εκείνη όμως δεν φάνηκε να υπολογίζει τη ψύχρα.
Ήθελε να βγει για λίγο έξω να περπατήσει, να απολαύσει το κάτασπρο τοπίο και να
αναπνεύσει τον παγωμένο αέρα.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<i><span style="color: #444444; font-family: "Monotype Corsiva";">Περπάτησε
για ώρα και έφτασε στη μεγάλη πλατεία του χωριού. Στη μέση ακριβώς δέσποζε το
πελώριο χριστουγεννιάτικο έλατο στολισμένο λιτά με κόκκινους και λευκούς
φιόγκους. Κανείς δεν ήταν τριγύρω και στάθηκε μονάχη της να το χαζεύει καθώς οι
χοντρές νιφάδες του χιονιού χάιδευαν με χάρη τα πράσινα κλαδιά του, όμοια με
χέρια που ψάχνουν απεγνωσμένα μια αγκαλιά. Αλλά καθώς το παρατηρούσε βυθισμένη
μέσα στις σκέψεις της, ένας νεαρός άντρας ξεπρόβαλε στο πλάι του. Προσπάθησε να
τον διακρίνει μα η δυνατή χιονοθύελλα την εμπόδισε. Έκανε ένα βήμα μπροστά και
τότε τον αναγνώρισε. Ήταν εκείνος…Ο ίδιος όμορφος άντρας που είχε δει κάμποσες
φορές τον τελευταίο καιρό να στέκεται μονάχος του εδώ στην πλατεία. Είχε
προλάβει να δει τα θλιμμένα του μάτια που έμοιαζαν να σκοτεινιάζουν ακόμα
περισσότερο κάθε φορά που το βλέμμα του αντίκριζε το δικό της. Ποτέ δεν είχε
δει πιο όμορφα μάτια στη ζωή της. Έμοιαζαν με δυο πελώριες φουρτουνιασμένες
θάλασσες και εκείνη με καράβι που λίγο ακόμα ήθελε να το πνίξουν και να το
τραβήξουν στον σκοτεινό βυθό τους. Δεν ήταν λίγες οι φορές που είχε αισθανθεί
το κοίταγμα του να είναι κολλημένο πάνω της, να την ακολουθεί σε κάθε της βήμα.
Μα κάθε φορά που έστρεφε το πρόσωπο της προς το μέρος του ένιωθε τα μάτια του
να πετούν σπίθες, έτοιμες να την κάψουν. Ποτέ δεν είχαν τολμήσει να πούνε μια
λέξη τόσο καιρό. Στέκονταν αμίλητοι και ασάλευτοι να παρατηρούν ο ένας τον
άλλον φοβούμενοι μήπως η παραμικρή τους κίνηση κατέστρεφε τη μαγεία που τους
είχε τυλίξει.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<i><span style="color: #444444; font-family: "Monotype Corsiva";">Εκείνος
έστρεψε το βλέμμα του προς το μέρος της και ένα ελαφρύ γοητευτικό χαμόγελο
σχηματίστηκε στις άκρες των χειλιών του. Και ξαφνικά, για πρώτη φορά άρχισε να
περπατάει και να έρχεται προς το μέρος της. Στάθηκε μόλις λίγα εκατοστά
απέναντι της και συνέχισε να την παρατηρεί με εκείνο το βλέμμα που την έκανε να
αισθάνεται πως θα λιποθυμήσει. Άπλωσε τα δυο του χέρια και χάιδεψε τα κόκκινα
από το κρύο μάγουλα της. Η καρδιά της χτυπούσε σαν τρελή και νόμιζε πως σε λίγο
θα ξεπηδούσε από το στήθος της. Και τότε, μέσα σε εκείνο το έρημο κατάλευκο
τοπίο, κάτω από το χριστουγεννιάτικο έλατο, έσκυψε και ακούμπησε τα καυτά του
χείλη πάνω στα δικά της. Στην αρχή ήρεμα, τρυφερά, γεμάτος δισταγμό για την
αντίδραση που θα είχε το νεαρό κορίτσι. Στη συνέχεια όμως, βλέποντας πως και
εκείνη ανταποκρινόταν με την ίδια θέρμη, το φιλί του έγινε πιο έντονο , πιο
ορμητικό, σχεδόν βίαιο. Ξεχείλιζε από ένταση μαρτυρώντας τα θυελλώδη
συναισθήματα που θρόνιαζαν στην καρδιά του. Τα χείλη του ταξίδεψαν από το στόμα
της στο λαιμό της και ένιωσε την ζεστή ανάσα του να την ζεματίζει.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<i><span style="color: #444444; font-family: "Monotype Corsiva";">«Σε
θέλω…» της ψιθύρισε στο αυτί της με την ανάσα του βαριά και ξέπνοη.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<i><span style="color: #444444; font-family: "Monotype Corsiva";">«Σε
θέλω από την πρώτη στιγμή που σε είδα….Κάθε ώρα και κάθε λεπτό σε θέλω
περισσότερο. Έρχομαι εδώ κάθε μέρα την ίδια ώρα με την ελπίδα ότι θα σε
συναντήσω ξανά. Δε μπορώ να σε βγάλω από το μυαλό μου… Πώς σε λένε;» τη ρώτησε
και σήκωσε τα μάτια του να κοιτάξει τα δικά της.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<i><span style="color: #444444; font-family: "Monotype Corsiva";">«Χριστίνα…
Εσένα;» του απάντησε σαστισμένη με τα μάτια της γεμάτα ερωτηματικά για αυτό που
μόλις είχε συμβεί. Δε μπορεί να ήταν αλήθεια αυτό που είχε ζήσει. Ήταν σίγουρη
πως έβλεπε κάποιο όνειρο και πως σε λίγο θα ξυπνούσε απογοητευμένη αντικρίζοντας
την σκληρή και επώδυνη πραγματικότητα.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<i><span style="color: #444444; font-family: "Monotype Corsiva";">«Αλέξανδρο.»
της είπε και έγειρε να την φιλήσει ακόμα μια φορά κρατώντας την σφιχτά μέσα
στην αγκαλιά του. Αυτή τη φορά το φιλί τους ήταν καυτό, πλημμυρισμένο με πάθος,
μεθυσμένο από τον έρωτα που ένιωθαν ο ένας για τον άλλο. Αυτή τη φορά το φιλί
τους ήταν υπόσχεση πως η αγάπη τους θα κρατούσε για πάντα. Και έμειναν
αγκαλιασμένοι για ώρα κάτω από το χριστουγεννιάτικο έλατο, μοναδικό μάρτυρα του
αιώνιου όρκου τους.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<i><span style="color: #444444; font-family: "Monotype Corsiva";">Μα
ξαφνικά όλα χάθηκαν. Το όνειρο έσβησε απότομα και με μιας βρέθηκε πάλι πίσω σε
τούτο το φτωχικό δωμάτιο. Κρύωνε πολύ μα δεν τράβηξε τη μάλλινη και από τα
χρόνια φθαρμένη κουβέρτα να σκεπαστεί. Άρχισε να τρέμει και ένα ρίγος την
διαπέρασε σε όλο της κορμί. Και τότε το κατάλαβε…Το ένιωσε…Ερχόταν
σιγά-σιγά…Την πλησίαζε βήμα-βήμα…Ήταν τόσο κοντά… Τα έχασε. Δεν ήξερε τι έπρεπε
να κάνει. Να φοβάται; Να χαίρεται; Σταμάτησε να σκέφτεται και άφησε ελεύθερη
την ψυχή της να το νιώσει καθώς την κατέκλυζε από άκρη σε άκρη.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<i><span style="color: #444444; font-family: "Monotype Corsiva";">«Επιτέλους…
έρχομαι κοντά σου αγαπημένε μου!» ψέλλισε με μια αδύναμη φωνή που μόλις που
πρόλαβε να βγει από τα χείλη της. Ένα τελευταίο δάκρυ κύλησε από τα μάτια της
αργά, βασανιστικά, σαν τα χρόνια που είχαν περάσει χωρίς εκείνον στο πλάι της
και χάραξε ανεξίτηλα το μάγουλό της. Κι έτσι, ξαπλωμένη μονάχη στο σκληρό της
στρώμα, κρατώντας σφιχτά πάνω στο στήθος της τον αγαπημένο της άφησε την
τελευταία της πνοή.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
</div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/07668826036917396327noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-8341372781699354653.post-69245865074440944222011-09-19T18:55:00.001+03:002011-09-19T18:55:50.793+03:00Αντίο λοιπόν...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhL7elLe_6eBEAvUfQl39x-ASJJju2f-kV-U9bcrbaXs6SChdxvjw5XdDVmpZqRXj49L62zo46_fbDz9JU8Wb6F5Ke1xmg81OdlLwNowU0X5k33s6GmIyluF5pcaVC8Z33qwwflR6jxg0U/s1600/182130-4ad3b5852081009b7191b76a108c87ca_web.bmp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhL7elLe_6eBEAvUfQl39x-ASJJju2f-kV-U9bcrbaXs6SChdxvjw5XdDVmpZqRXj49L62zo46_fbDz9JU8Wb6F5Ke1xmg81OdlLwNowU0X5k33s6GmIyluF5pcaVC8Z33qwwflR6jxg0U/s400/182130-4ad3b5852081009b7191b76a108c87ca_web.bmp" width="276" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "Monotype Corsiva";"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "Monotype Corsiva";"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "Monotype Corsiva";">Μάτια που
κλείνουν<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "Monotype Corsiva";">Δάκρυα πέφτουν
στη γη<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "Monotype Corsiva";">Συγνώμη ζητούν<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "Monotype Corsiva";">Λέξεις δε
βγαίνουν</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Monotype Corsiva"; mso-ansi-language: EN-US;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "Monotype Corsiva";">Στα χείλη
σταμάτησαν<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "Monotype Corsiva";">Και τι να σου
πουν;</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Monotype Corsiva"; mso-ansi-language: EN-US;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "Monotype Corsiva";">Το τέλος ήρθε<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "Monotype Corsiva";">Το τέλος που ζήτησες…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Monotype Corsiva';"><b>Αντίο</b> λοιπόν...</span></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/07668826036917396327noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-8341372781699354653.post-47183128193325083552011-09-16T11:05:00.000+03:002011-09-16T11:06:07.584+03:00Πώς να μην έρθει ο θάνατος λοιπόν;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEih4RK3fz6k1g3HTHPfrqNUYEZJ3nd9tfRkf62tVnXXR5qRWWpZxogR_M_8YSHKs8wA9g8DcvuvtOyztRtmUptudK904T9DWQUxmplzyUh_lkshFQq8HcI82ilSaT3ebkkrybHp6RnGdaA/s1600/Prisoned_Soul_by_UAEian_Artists.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="241" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEih4RK3fz6k1g3HTHPfrqNUYEZJ3nd9tfRkf62tVnXXR5qRWWpZxogR_M_8YSHKs8wA9g8DcvuvtOyztRtmUptudK904T9DWQUxmplzyUh_lkshFQq8HcI82ilSaT3ebkkrybHp6RnGdaA/s320/Prisoned_Soul_by_UAEian_Artists.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: center;">
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">ΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Ψυχή φυλακισμένη στο κορμί</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Κορμί φυλακισμένο στη ζωή</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Ζωή φυλακισμένη μεσ’το Χρόνο</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Πνεύμα π’απ’όποια φυλακή κι αν βγει</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">σε φυλακή πάλι θα πέσει</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Κι είναι μονάχα το κορμί π’αγάπησε τη φυλακή του</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Πώς να μην έρθει ο θάνατος λοιπόν;</span><span class="Apple-style-span" style="font-weight: 800;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Αλέξανδρος Παναγούλης "Τα Ποιήματα"</span></div>
</div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/07668826036917396327noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8341372781699354653.post-25085249406774124542011-09-08T13:16:00.001+03:002011-09-08T13:22:06.016+03:00Διδάσκεται η συγγραφή;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvJruEcQyG3p1z845R4Cgne1Gm9aYl09Sum9BqyXZrDmhh0XeSdXe5Ush8hQAyZ0Lmrc5-s6ou5mLZeQ-RuBoE0NcWCfXFLdySrkidNWeMBFfm8xYQUGqEU18cRRSHXm_1pRmNHPDNhA8/s1600/PCMI_Gousiou.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvJruEcQyG3p1z845R4Cgne1Gm9aYl09Sum9BqyXZrDmhh0XeSdXe5Ush8hQAyZ0Lmrc5-s6ou5mLZeQ-RuBoE0NcWCfXFLdySrkidNWeMBFfm8xYQUGqEU18cRRSHXm_1pRmNHPDNhA8/s320/PCMI_Gousiou.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="background-color: #fff2cc; color: black; font-family: 'Monotype Corsiva';"><br /></span><br />
<span style="background-color: #fff2cc; color: black; font-family: 'Monotype Corsiva';"><br /></span><br />
<span style="background-color: #fff2cc; color: black; font-family: 'Monotype Corsiva';">Διδάσκεται άραγε
η συγγραφή; <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span class="Apple-style-span" style="background-color: #fff2cc;"><span style="color: black; font-family: 'Monotype Corsiva';">Αν έκανα
αυτή την ερώτηση στη Μαρία Γούσιου, σ</span><span class="apple-style-span"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: black; font-family: 'Monotype Corsiva';">υγγραφέας & Writing Coach</span>,</span><span style="color: black; font-family: 'Monotype Corsiva';"> θα μου απαντούσε
: <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span class="Apple-style-span" style="background-color: #fff2cc;"><span lang="EN-US" style="color: black; font-family: 'Monotype Corsiva';">-</span><span style="color: black; font-family: 'Monotype Corsiva';">Ναι! Διδάσκεται!<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span class="Apple-style-span" style="background-color: #fff2cc;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Monotype Corsiva';">Με αφορμή
λοιπόν την αγάπη μου για τη συγγραφή θέλησα να ψάξω λίγο περισσότερο </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Monotype Corsiva';">ποίοι</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Monotype Corsiva';"> είναι
οι λόγοι που την κάνουν να πιστεύει κάτι τέτοιο κι έτσι μπήκα στην ιστοσελίδα της.
<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span class="Apple-style-span" style="background-color: #fff2cc;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span class="Apple-style-span" style="background-color: #fff2cc;"><span style="color: black; font-family: 'Monotype Corsiva';">Όπως διαβάζουμε
στο βιογραφικό της η</span><span class="apple-style-span"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: black; font-family: 'Monotype Corsiva';"> Μαρία από πολύ μικρή αγαπούσε τη συγγραφή και είχε για
πρότυπο και έμπνευση τους σπουδαίους ανθρώπους που μπορούσαν να εκτιμήσουν τους
θησαυρούς της κάθε εμπειρίας. Τους εξαιρετικούς που γνώριζαν το πολύτιμο της
κάθε στιγμής, και αυτούς που απολάμβαναν τα αποτελέσματα των επιλογών τους,
ελπίζοντας πως μπορεί να τα καταφέρει εξίσου καλά και με τη δική της ζωή.<o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span class="Apple-style-span" style="background-color: #fff2cc;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span class="Apple-style-span" style="background-color: #fff2cc;"><span class="apple-style-span"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: black; font-family: 'Monotype Corsiva';">Γι’ αυτό δημιούργησε σε
συνεργασία με το σύζυγό της Νίκο Σαπουντζή, Life & Executive Coach</span>, το</span><span class="apple-converted-space"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: black; font-family: 'Monotype Corsiva';"> </span></span><span class="apple-style-span"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: black; font-family: 'Monotype Corsiva';"><a href="http://www.writing-online.gr/" rel="nofollow" style="cursor: pointer;" target="_blank"><span style="color: black; text-decoration: none;"><b>www.Writing-Online.gr</b></span></a></span></span><span class="apple-converted-space"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: black; font-family: 'Monotype Corsiva';"> </span></span><span class="apple-style-span"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: black; font-family: 'Monotype Corsiva';">που είναι αφιερωμένο
να προσφέρει σε όλους τους –εν δυνάμει και μη– συγγραφείς εργαλεία, τεχνικές,
μεθόδους, έμπνευση, μυστικά και άλλα πολλά που αφορούν την Τέχνη, αλλά και την
Τεχνική της Συγγραφής, ώστε οι ίδιοι –εύκολα, γρήγορα και απλά– να μετατρέψουν
το Πάθος και τη Γνώση τους σε Βιβλία και Επάγγελμα, εάν το επιθυμούν.</span></span><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: black; font-family: 'Monotype Corsiva';"><br />
<br />
<span class="apple-style-span">Μέσα από τα Online προγράμματά της, τα βιβλία της,
τις ψηφιακές και τις φυσικές συναντήσεις της, η Μαρία εκπαιδεύει και εμπνέει
όσους έχουν το μεράκι και την όρεξη για συγγραφή με έναν σπάνια χειροπιαστό,
εύκολο και ενδιαφέρων τρόπο. Είναι γνωστή για το χαμόγελό της, αλλά και για την
άμεση μεταδοτικότητά της.<o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span class="Apple-style-span" style="background-color: #fff2cc;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span class="Apple-style-span" style="background-color: #fff2cc;"><span class="apple-style-span"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: black; font-family: 'Monotype Corsiva';">Τον μήνα Σεπτέμβριο μέσα
από το <a href="http://www.writing-online.gr/" target="_blank"><span style="color: black; text-decoration: none;"><b>www.Writing-Online.gr</b></span></a>
παραδίδονται 10 δωρεάν μαθήματα δημιουργικής γραφής με οπτικοακουστικό υλικό μέσω
βίντεο, ενώ το κάθε μάθημα συνοδεύεται κι από ένα πρακτικό οδηγό ασκήσεων σε
μορφή </span></span><span class="apple-style-span"><span lang="EN-US" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: black; font-family: 'Monotype Corsiva';">pdf</span></span><span class="apple-style-span"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: black; font-family: 'Monotype Corsiva';">. Αν θέλει κάποιος να
παρακολουθήσει τα μαθήματα αυτά δεν έχει παρά να</span></span><span class="apple-style-span"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: black; font-family: 'Monotype Corsiva';"> γραφτεί στο newsletter της εν λόγω σελίδας,
ώστε να του αποσταλεί το σύνολο της ύλης στο mail του.</span> <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span class="Apple-style-span" style="background-color: #fff2cc;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span class="apple-style-span"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: #fff2cc; background-image: initial; background-origin: initial; color: black; font-family: 'Monotype Corsiva';">Εγώ έχω ήδη παρακολουθήσει τα δύο πρώτα μαθήματα και διαπιστώνω πως η βοήθεια
είναι πάντα πολύτιμη. Μικρές συμβουλές μπορούν να σε κάνουν να δεις τα πράγματα
διαφορετικά και να σε βγάλουν από το αδιέξοδο δίνοντάς σου κουράγιο να συνεχίσεις.
Κι είναι ακόμα η αρχή. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span class="Apple-style-span" style="background-color: #fff2cc;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span class="apple-style-span"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: #fff2cc; background-image: initial; background-origin: initial; color: black; font-family: 'Monotype Corsiva';">Μπορείτε να πάρετε μια γεύση από τα δύο πρώτα μαθήματα:<o:p></o:p></span></span><br />
<span class="apple-style-span"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: #fff2cc; background-image: initial; background-origin: initial; color: black; font-family: 'Monotype Corsiva';"></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span class="apple-style-span"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: #fff2cc; background-image: initial; background-origin: initial; color: black; font-family: 'Monotype Corsiva';"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span class="apple-style-span"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: black; font-family: 'Monotype Corsiva';"><b style="background-color: #fff2cc;">Μάθημα 1ο</b></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span class="apple-style-span"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: #fff2cc; background-image: initial; background-origin: initial; color: black; font-family: 'Monotype Corsiva';"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span class="Apple-style-span" style="background-color: #fff2cc; font-family: 'Monotype Corsiva';"><a href="http://youtu.be/aotydp3vy1A">Βίντεο 1</a> <a href="http://youtu.be/vFhY0U5k2PQ">Βίντεο 2</a></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span class="Apple-style-span" style="background-color: #fff2cc; font-family: 'Monotype Corsiva';"><a href="http://www.writing-online.gr/wp-content/uploads/Drastiriotites-1o_Mathima_Dimiourgikis_Grafis_Maria_Gousiou.pdf">Πρακτικός οδηγός 1ου μαθήματος</a></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="background-color: #fff2cc;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span class="Apple-style-span" style="background-color: #fff2cc; font-family: 'Monotype Corsiva';"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Monotype Corsiva';"><b style="background-color: #fff2cc;">Μάθημα 2ο</b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span class="Apple-style-span" style="background-color: #fff2cc; font-family: 'Monotype Corsiva';"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span class="Apple-style-span" style="background-color: #fff2cc; font-family: 'Monotype Corsiva';"><a href="http://youtu.be/YtevXsSsvwk">Βίντεο 1</a> <a href="http://youtu.be/pZwXRwLHgug">Βίντεο 2</a> <a href="http://youtu.be/RkklfrQ0nUk">Βίντεο 3</a></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="background-color: #fff2cc; font-family: 'Monotype Corsiva';"><a href="http://www.writing-online.gr/wp-content/uploads/Drastiriotites-2o_Mathima_Dimiourgikis_Grafis_Maria_Gousiou.pdf">Πρακτικός οδηγός 2ου μαθήματος</a></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="background-color: #fff2cc;"><br /></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="background-color: #fff2cc;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span class="Apple-style-span" style="background-color: #fff2cc;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="background-color: #fff2cc;"><span class="apple-converted-space"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: 'Monotype Corsiva';"> </span></span><span class="apple-style-span"><span lang="EN-US" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: 'Monotype Corsiva';">H</span></span><span class="apple-style-span"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: 'Monotype Corsiva';"> <b>Μαρία Γούσιου</b> ίδρυσε το ετήσιο
Εργαστήρι Συγγραφικής Τέχνης που εδρεύει στην Θεσσαλονίκη, καθώς και τα
Σεμινάρια Συγγραφής που διεξάγονται σε διάφορες πόλεις της Ελλάδος και της
Κύπρου.</span></span><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: 'Monotype Corsiva';"><br />
<br />
<span class="apple-style-span">Έχει παραπάνω από 10 Χρόνια Εμπειρίας με
Πολυάριθμους Συμμετέχοντες σε Ελλάδα και Κύπρο, επίσης…έχει Πολυάριθμες
Ιστορίες Συγγραφικής Επιτυχίας των Συμμετεχόντων της που Επιβεβαιώνουν τα
Αποτελέσματα της Δουλειάς της.</span> <br />
<br />
<span class="apple-style-span">Επιτεύγματα:</span><br />
<span class="apple-style-span">Σε κυκλοφορία τα best – seller μυθιστορήματα:</span><br />
<span class="apple-style-span">* Κι όμως υπάρχουν Νεράιδες</span><br />
<span class="apple-style-span">* Το κορίτσι της βροχής</span><br />
<span class="apple-style-span">Σε κυκλοφορία τα e-books:</span><br />
<span class="apple-style-span">* Πώς Να Γράψεις Το Πρώτο Σου Bestseller – Ένας
Οδηγός Επιβίωσης Για Νέους Συγγραφείς</span><br />
<span class="apple-style-span">* 1000 συγγραφικές ιδέες εξοικονόμησης κόπου και
χρόνου: α) για να εμπνευστείς συγγραφικά από το μηδέν β) για να συνδυάσεις μαζί
τους τις δικές σου ιδέες ώστε το αποτέλεσμα να είναι συγγραφικά ανατρεπτικό και
εκπληκτικό!</span><br />
<span class="apple-style-span">* Τι μπορείς να κάνεις τις επόμενες 100 ημέρες για
να ολοκληρώσεις το χειρόγραφό σου και να το εκδώσεις</span><br />
<span class="apple-style-span">* Τι φέρνει στην συγγραφή άσχημα αποτελέσματα -
Όλα όσα πρέπει να αποφεύγεις συγγραφικά</span><br />
<span class="apple-style-span">* Μια απλή διαδικασία – που αν την ακολουθήσεις
δεν μπορείς παρά να γράψεις αυτό που ποθεί η ψυχή σου! Και να το γράψεις καλά!</span><br />
<span class="apple-style-span">* Το πλήρες ερωτηματολόγιο για το πορτρέτο ενός
ήρωα</span><br />
<span class="apple-style-span">Υπό έκδοση</span><br />
<span class="apple-style-span">* Tο μυθιστόρημα Ουράνια Σαγήνη</span><br />
<span class="apple-style-span">* O Οδηγός – Εγχειρίδιο για νέους εν δυνάμει
συγγραφείς: Πώς Μπορείς Κι Εσύ Να Γίνεις Ένας Επιτυχημένος Συγγραφέας</span><br />
<span class="apple-style-span">* Η σειρά Συγγραφικά Tips I, II & III</span><br />
<br />
<span class="apple-style-span">√ Η Μαρία Γούσιου παρακολουθεί πλήθος σεμιναρίων
στην Ελλάδα, από το 1993 μέχρι σήμερα, και στην Αμερική από το 1992 μέχρι
σήμερα.</span><br />
<br />
<span class="apple-style-span">√ Από το 1999 παρακολουθεί μαθήματα Νευρογλωσσικού
Προγραμματισμού (NLP).</span><br />
<br />
<span class="apple-style-span">√ Της απονέμεται Πτυχίο Συγγραφικής Τέχνης από το
Writer’s Bureau, το Open College of the Arts, και το Open University of
England, πανεπιστημιακά ιδρύματα με έδρα την Αγγλία.</span><br />
<br />
<span class="apple-style-span">√ Το 2000 της απονέμεται πτυχίο από το John Robert
Powers, Αμερικανικό Ίδρυμα Αυτοβελτίωσης, Δημοσίων Σχέσεων και Image Making.</span><br />
<br />
<span class="apple-style-span">√ Παράλληλα με τις σπουδές πάνω στην Τέχνη της
Συγγραφής, συνεργάζεται με το ΚΟΛΕΓΙΟ ΑΝΑΤΟΛΙΑ, TO AMERICAN COLLEGE OF
THESSALONIKI, τους CHRISTIE’S, την ΜΕΛ, και τον ΟΜΙΛΟ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗ καλύπτοντας
διοικητές θέσεις.</span><br />
<br />
<span class="apple-style-span">√ Το 2000 συμπαρουσιάζει δίωρη Κυριακάτικη
Ραδιοφωνική Εκπομπή Internet Life, στον ΑΝΤ1, 97,5 της Θεσσαλονίκης.</span><br />
<br />
<span class="apple-style-span">√ Το 2003 ιδρύει το Εργαστήρι Συγγραφικής Τέχνης
που εδρεύει στην Θεσσαλονίκη, και αρχίζει να ταξιδεύει σε διάφορες πόλεις της
Ελλάδος και την Κύπρο για να εισηγηθεί Σεμινάρια και Μαραθωνίους Συγγραφής, που
έχουν βοηθήσει πολλούς ανερχόμενους συγγραφείς να μετατρέψουν μια κενή σελίδα
σε συγγραφικό έργο τέχνης.</span><br />
<br />
<span class="apple-style-span">√ Της έχουν απονεμηθεί διακρίσεις από τους
Αμερικάνικους Οργανισμούς:</span><br />
<br />
<span class="apple-style-span">* The Youth Of The Art</span><br />
<span class="apple-style-span">* The National Art Month</span><br />
<span class="apple-style-span">* The Spring Arts Festival</span><br />
<span class="apple-style-span">* National Art Honor Society</span><br />
<span class="apple-style-span">* National FFA Organization</span><br />
<span class="apple-style-span">* Future Business Leaders of America (FBLA)</span><br />
<br />
<span class="apple-style-span">√ Έχει δώσει πλήθος συνεντεύξεων, ενώ άρθρα της
υπάρχουν στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο της Ελλάδας και της Κύπρου.</span></span><span class="apple-style-span"><span lang="EN-US" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: 'Monotype Corsiva';"><o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 7.5pt; mso-line-height-alt: 11.25pt;">
<span class="Apple-style-span" style="background-color: #fff2cc;"><br /></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="background-color: #fff2cc; font-family: 'Monotype Corsiva';">O
<b>Νίκος Σαπουντζής</b> έχει 15 Χρόνια Εμπειρίας.
Πολυάριθμες Ιστορίες Επιτυχίας, Αλλαγών & Ευτυχίας και 15.000 Συμμετέχοντες
σε Ελλάδα και Κύπρο.</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc; color: black; font-family: 'Monotype Corsiva';">
<br />
Είναι ένας άνθρωπος που από νωρίς θέλησε να αποκωδικοποιήσει το «πώς» και το
«γιατί» κάποιοι άνθρωποι καταφέρνουν να κάνουν τα όνειρα, τα «θέλω» και τους
στόχους τους πραγματικότητα, αλλά και να κατακτούν προσωπική ευτυχία,
οικονομική ανεξαρτησία και υγεία, ακόμη και μετά από «περιπέτειες».<br />
<br />
Πήρε γνώση, τεχνικές, μοντέλα και «εργαλεία» από τους καλύτερους. Τα εφάρμοσε
στη δική του ζωή και είδε αποτελέσματα. Μοιράστηκε την γνώση και την εμπειρία
με τους δικούς του ανθρώπους και είδε τα δικά τους θετικά αποτελέσματα.
Πρόσθεσε την ψυχή του, την προσωπική του εμπειρία και «γέννησε» την μέθοδο με
την οποία εργάζεται και εισηγείται στην Ακαδημία Επίτευξης Στόχων &
Αλλαγών, Life & Executive Coaching Academy, "ΝΙΚΟΣ ΣΑΠΟΥΝΤΖΗΣ",
σε βιωματικά coaching σεμινάρια-εμπειρίες και συνέδρια, σε Προσωπικές Coaching
Συναντήσεις-Ραντεβού, σε βιωματικές coaching εκδρομές, σε coaching summer
camps, αλλά και σε όσα συγγράφει ο ίδιος γύρω από την Προπόνηση Ζωής, Life
& Executive Coaching, και όχι μόνο...<span class="apple-converted-space"> </span><br />
<br />
Κατέχει τα εξής πτυχία:<br />
- Life Skills Coaching Advanced Diploma, Stonebridge College, UK<br />
- Level 4 Life Skills Coaching Advanced Award, NCFE<br />
- National Qualification Framework<br />
- IAC - Coaching Masteries Certification I<br />
- Οικονομική των Επιχειρήσεων, ΝΟΕ, ΑΠΘ<br />
- Master in Business Administration, Kingston, London University<br />
- Υποψήφιος Διδάκτορας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης<br />
<br />
Είναι μέλος των μεγαλύτερων διεθνών οργανισμών Life & Executive Coaching:<span class="apple-converted-space"> </span><br />
• The International Association of Coaching, (IAC)<br />
• The International Coach Federation, (ICF)<br />
• Professional Coaches and Mentors Association, (PCMA)<span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/07668826036917396327noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-8341372781699354653.post-15727029069137249612011-09-07T19:12:00.002+03:002011-09-07T20:28:43.507+03:00Πού είσαι Ανάσα;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxFwtn14ZtLHP5aHFq719ckaNQ-WCt-bqnD0pBWz6HJgJ7QkT6VCOXfxTi5M9uCICSKh_k7ldaYpBf3hlmIotVidVJpZktuyRunMGdnDlfdE2m7WSejGrlsXtLqDacwr7NNF4n70r16e4/s1600/banner04.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxFwtn14ZtLHP5aHFq719ckaNQ-WCt-bqnD0pBWz6HJgJ7QkT6VCOXfxTi5M9uCICSKh_k7ldaYpBf3hlmIotVidVJpZktuyRunMGdnDlfdE2m7WSejGrlsXtLqDacwr7NNF4n70r16e4/s400/banner04.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
Υπάρχουν άνθρωποι στη ζωή του κάθε ανθρώπου πού όσο ξαφνικά εμφανίζονται στο δρόμο τους, τόσο ξαφνικά χάνονται κι από αυτόν...<br />
Ένας τέτοιος άνθρωπος ήταν στη ζωή μου η Καλλιόπη! Η "Ανάσα" όπως θα την έχετε ακούσει και διαβάσει εδώ στη μπλογκογειτονιά! Φάνηκε κάποια μέρα να περνάει από το "σπιτικό" μου, να με διαβάζει, να με νιώθει κι ύστερα το έκανε συνήθειο να με επισκέπτεται!<br />
Το ίδιο κι εγώ! Πέρασα κι εγώ από το δικό της σπιτικό. Τη διάβασα, την ένιωσα! Την έμαθα! Έμαθα να διαβάζω την ψυχή της. Την ανάσα της. Γιατί η ανάσα της ήταν όλες εκείνες οι μικρές ιστορίες που έγραφε κάθε τόσο. Την ίδια αγάπη είχαμε! Να γράφουμε, να γράφουμε, να γράφουμε...<br />
Κάποτε συναντηθήκαμε! Γνωριστήκαμε κι ανταλλάξαμε κι από κοντά όλες αυτές τις σκέψεις για τη μεγάλη μας κοινή αγάπη, τη δίψα μας για τη δημιουργία. Εκείνη τη δίψα που γίνεται κόμπος και δε σε αφήνει να ανασάνεις ελεύθερα...<br />
Κι ήταν όλα όμορφα!<br />
Όμως ξαφνικά εξαφανίστηκε!<br />
Χάθηκε χωρίς να αφήσει τίποτα πίσω της. Ούτε ένα μικρό μήνυμα! Έκλεισε το "σπιτικό" της, την ανάσα της την ίδια και έμεινα να αναρωτιέμαι που να πήγε.<br />
Όσο κι αν την έψαξα, όσο κι αν την αναζήτησα, χαμένος κόπος...<br />
Τι κι αν άφησα μηνύματα, τι κι αν πήρα τηλέφωνο;<br />
Σιωπή...<br />
Δεν παραπονιέμαι...<br />
Λυπάμαι μόνο γιατί έχασα από κοντά μου έναν άνθρωπο που άξιζε, που ήξερα πως με καταλάβαινε! Έναν άνθρωπο που καταλάβαινα κι εγώ! Τουλάχιστον έτσι νομίζω...<br />
Όπου κι είναι, ό,τι κι αν κάνει εύχομαι να περνάει όμορφα και να την έχει ο Θεός καλά!<br />
Κοντεύει ένας χρόνος που έχω να την δω και να την ακούσω...<br />
<br />
Που να είσαι άραγε Ανάσα μας; </div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/07668826036917396327noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8341372781699354653.post-64901605277712986152011-09-01T12:05:00.003+03:002011-09-01T12:05:51.570+03:00Σκοτάδι... (συνέχεια)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaIrq9vbFPsZW96Fr2MoTqDxzszikeUzMck1_Od3bjRT6q_Hwpa1ZvrDNJCugSpjK02P63w6xt1AX1P6EhAIYbcKpy25O9iJJyQ9LJ9SOx-ZQTSaWkbd7EhGLwuZthQoMfHHRXkPO7amE/s1600/228361_213410078680734_107089985979411_707355_4514411_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="318" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaIrq9vbFPsZW96Fr2MoTqDxzszikeUzMck1_Od3bjRT6q_Hwpa1ZvrDNJCugSpjK02P63w6xt1AX1P6EhAIYbcKpy25O9iJJyQ9LJ9SOx-ZQTSaWkbd7EhGLwuZthQoMfHHRXkPO7amE/s400/228361_213410078680734_107089985979411_707355_4514411_n.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Καθώς
χανόταν όλο και πιο βαθιά στο πυκνό δάσος τα μάτια του άρχισαν να συνηθίζουν το
σκοτάδι που καταβρόχθιζε τα πάντα ολόγυρά του. Τώρα μπορούσε να διακρίνει ευκολότερα
το τοπίο που απλωνόταν τριγύρω του. Οι σκιές είχαν γίνει πιο ευδιάκριτες κι όλα
έμοιαζαν να φωτίζονται από το φως του ολόγιομου φεγγαριού που είχε σηκωθεί πιο
ψηλά, κουρασμένο να κρύβεται πια. Πελώρια δέντρα με γυμνά κλαδιά και χοντρούς
κορμούς κάλυπταν από άκρη σε άκρη το μονοπάτι. Αγκαθωτοί θάμνοι φώλιαζαν στις
αιωνόβιες ρίζες τους και ψηλά κοφτερά βράχια ξεπετάγονταν από εδώ κι από εκεί κάνοντας
το τοπίο να μοιάζει άγριο και απόκοσμο. <span> </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Σήκωσε
τα μάτια του προς την πανσέληνο. Τα γυμνά κλαριά των δέντρων έμοιαζαν με χέρια
που ζητούσαν απεγνωσμένα να την αγγίξουν λες και θα τους χάριζε τη <span> </span>λύτρωση. Ήταν η δέκατη πανσέληνο του χρόνου. Η
<span> </span>πανσέληνος «του Αίματος» όπως την <span> </span>έλεγαν στην πατρίδα του. Μια τέτοια πανσέληνο
είχε γεννηθεί κι αυτός πριν από εικοσιτέσσερα χρόνια. <span> </span>Ίσως τελικά από εκείνη την πρώτη μέρα της ζωής
του να είχε γραφτεί η μοίρα του. Μια μοίρα που ήταν βουτηγμένη στο αίμα, στον
τρόμο και το θάνατο. Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Όλα ακολουθούν τον δρόμο που ορίζουν
οι Μοίρες της ζωής. Μάλλον γι’αυτό είχε γεννηθεί με το κόκκινο φεγγάρι. Φαίνεται
πως ήταν το ριζικό του να πλημμυρίσει πολλές φορές τα χέρια του με αίμα. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Θυμήθηκε
τη μητέρα του που τον κρατούσε στην αγκαλιά της, μια αγκαλιά που μοσχοβολούσε <span> </span>νυχτολούλουδο, να του λέει πως όποιο αγόρι
γεννηθεί το μήνα με την πανσέληνο «των πεσμένων φύλλων» -έτσι την αποκαλούσε
εκείνη- του έμελλε να γίνει σπουδαίος και τρανός πολεμιστής. Πως τα κατορθώματά
του θα έκαναν το γύρω του κόσμου και θα γίνονταν θρύλοι για τις επόμενες γενιές.
<span> </span>Μα τότε ξέχασε να του πει πως για να γίνεις
πολεμιστής πρέπει να νιώσεις τη φρίκη του πολέμου, πρέπει να λερώσεις τα χέρια
σου άπειρες φορές με αίμα, να βγάλεις κάθε ίχνος λύπησης και συναισθήματος από
μέσα σου κι απλώς να σκοτώνεις, να σκοτώνεις, να σκοτώνεις…</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Ένας
αγροίκος είναι ο πολεμιστής.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Θάνατος.
Παντού θάνατος. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Αυτή
είναι στα αλήθεια η ζωή του πολεμιστή. Του τρομερού πολεμιστή. Να σκοτώνει μέχρι
να έρθει η ώρα που κάποιος άλλος -επίσης τρανός πολεμιστής- θα σκοτώσει τον ίδιο.
Ποιος ξέρει πότε θα ερχόταν η δική του ύστατη ώρα; Ποιος ξέρει άραγε να πει πώς
είναι να νιώθεις στο δικό σου σώμα να μπήγεται γεμάτο μίσος το κοφτερό σπαθί
του εχθρού και να σε αποτελειώνει; Τι κι αν το είχε κάνει αμέτρητες φορές σε τόσους
άλλους πολεμιστές; Τι κι αν με το σπαθί του είχε αφαιρέσει τη ζωή τόσων και τόσων
αντιπάλων; Άγνωστη παρέμενε η απάντηση…</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Τα
πρόσωπα του αδερφού και του αγαπημένου του φίλου πέρασαν και πάλι από μπροστά
του. Τα είδε βουτηγμένα στο αίμα με μια έκφραση πόνου, τρόμου και απόγνωσης την
ώρα που χάνονταν. Τι κι αν ήταν κοντά τους, δίπλα τους; Δεν πρόλαβε να κάνει τίποτα.
Μες τον αλαλαγμό της μάχης όλα γίνονται αστραπιαία. Κι όταν ξανά σηκώσεις το
κεφάλι ίσως να είναι και η τελευταία φορά που θα αντικρίσεις το φως… </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Από
τα μάτια του άρχισαν να τρέχουν δάκρυα. Μέσα στην παγωνιά της νύχτας τα ένιωθε
καυτά να ζεσταίνουν τα μάγουλά του. Είναι όμορφο να κλαις. Να βγάζεις από μέσα
σου τον πόνο. Μα γιατί δεν το έκανε ποτέ παλιότερα; </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
«Μα
γιατί είσαι τρανός πολεμιστής!» ψιθύρισε σιωπηλά στον εαυτό του με έναν τόνο
γεμάτο ειρωνεία.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Ούτε
που κατάλαβε πότε ξημέρωσε, πότε νύχτωσε και πάλι. Τρεις μέρες ταξίδευε χωρίς
να σταματήσει λεπτό, χωρίς να φάει τίποτα. Μόνο με λίγο νερό κατάβρεχε τα χείλη
του που και που κι αυτό για να μπορέσει να φτάσει στο σπίτι του. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Με
το νέο ξημέρωμα άρχισε να διακρίνει στο βάθος το χωριό του. Ένα σύννεφο άσπρου καπνού
πλανιόταν από πάνω του κι αμέσως ένιωσε να συνέρχεται, να ξυπνάει από τον λήθαργο
που είχε βυθιστεί τις τελευταίες τρεις μέρες. Χτύπησε με δύναμη τα πλαϊνά του
αλόγου του κι εκείνο παρά το μεγάλο ταξίδι βρήκε τη δύναμη να αρχίσει ένα ξέφρενο
<span> </span>ποδοβολητό. Σε λίγα λεπτά είχε ήδη μπει
στο χωριό του. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Καταστροφή.
Παντού γύρω του καταστροφή.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Ο άντρας
κατέβηκε σαστισμένος από το άλογο, παραπατώντας στην καμένη γη που κειτόταν στα
πόδια του. Γεμάτος απορία κοίταξε το τρομερό θέαμα που απλωνόταν τριγύρω του, χωρίς
να μπορεί να πιστέψει το μέγεθος της συμφοράς που είχε πλήξει το χωριό του. <span> </span>Το μαύρο τοπίο που αντίκριζε μπροστά του, δε
θύμιζε σε τίποτα τον ολοζώντανο τόπο που είχε αποχωριστεί μόλις λίγους μήνες νωρίτερα.
Τα πάντα γύρω του έμοιαζαν με σκηνικό από τον χειρότερο εφιάλτη. Μέσα στον
απόλυτο όλεθρο άρχισε να αναζητά κάποιο σημείο ζωής, μα όλα φαίνονταν να έχουν
νεκρώσει. Το βλέμμα του ταξίδεψε εκεί που κάποτε στέκονταν τα σπίτια των
συγχωριανών του, μα τώρα δεν είχαν απομείνει παρά μαύρα καρβουνιασμένα ερείπια,
έτοιμα να σωριαστούν στο χώμα. Τα νεκρά σώματα των συγχωριανών του σωριάζονταν
από δω και από κει σαν ψεύτικες κούκλες που κάποιο παιδί τις είχε παρατήσει κουρασμένο
ύστερα από το πολύωρο <span> </span>παιχνίδι του.<span> </span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Έμεινε
καρφωμένος στη θέση του, ανίκανος να κάνει την παραμικρή κίνηση. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Τι να
<span> </span>είχε συμβεί εδώ πέρα; </div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/07668826036917396327noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-8341372781699354653.post-6977792003586400102011-08-31T09:42:00.001+03:002011-09-07T18:18:04.134+03:00Βιβλία στην ακρογιαλιά...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
Μπορεί να έκανα διακοπές, μα τα βιβλιαράκια μου δε θα μπορούσα
ποτέ να τα αποχωριστώ! Αυτές τις μέρες λοιπόν που παραθέριζα, είχα παρέα μου
στην ξαπλώστρα μερικά από αυτά για να μου κρατάνε συντροφιά. </div>
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0Ds0NPkcebLNO03JgeqX93eth8cZI56bx02KoJitQVMYVvHFm0ZL5-MMcLi9gUu5V5A6YW83KHhJSafb8DzSEa0jiZuo-8GW2HOt0mcGZFA7GPVsl3k5NuqIhOlHqmXxLjSm-Jslzg_0/s1600/ORKOS12345.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0Ds0NPkcebLNO03JgeqX93eth8cZI56bx02KoJitQVMYVvHFm0ZL5-MMcLi9gUu5V5A6YW83KHhJSafb8DzSEa0jiZuo-8GW2HOt0mcGZFA7GPVsl3k5NuqIhOlHqmXxLjSm-Jslzg_0/s400/ORKOS12345.jpg" width="257" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
Πρώτα απ’όλα διάβασα το βιβλίο του Φώτη Κατσιμπούρη «Ο΄Όρκος»
που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ωκεανός. Το βιβλίο αυτό αποτελεί την απόπειρα
να γίνει μυθιστόρημα μία από τις πιο γνωστές λαϊκές παραλογές, αυτή <a href="http://users.sch.gr/symfo/sholio/kimena/d_tu_nekru_adelfu.htm">«Του Νεκρού Αδερφού»</a>. Η συγκεκριμένη παραλογή είναι η αγαπημένη μου και δε θα μπορούσα με τίποτα
να της αντισταθώ! Μα δεν είναι μόνο αυτό. Είναι και το γεγονός πως όλη η ιστορία
διαδραματίζεται τη σκοτεινή εποχή του Μεσαίωνα, χρόνια τα οποία λατρεύω για το
μυστήριο που κουβαλούν πάνω τους. Ο συγγραφέας πλέκει με έναν θαυμάσιο τρόπο
την συγκλονιστική ιστορία της προσπάθειας και της επιμονής του νεαρού Κωνσταντή
να τηρήσει τον όρκο του, τον όρκο που έδωσε στη μάνα του και που τον βαραίνει
ακόμα περισσότερο. Οι περιγραφές του είναι μαγευτικές όπως αρμόζει σε μια ιστορία
της εν λόγω εποχής. Έμοιαζε με παραμύθι. Ένα παραμύθι για μεγάλα παιδιά. Μου άρεσε
τόσο πολύ που διάβαζα μόνο ένα κεφάλαιο την ημέρα για να καθυστερήσω να το
τελειώσω. Συν το γεγονός ότι ήδη γνώριζα το τέλος με γέμιζε με άγχος
και αγωνία για τη συνέχεια. <o:p></o:p></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
Ήταν εξαιρετικό!<o:p></o:p></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<br />
<div style="text-align: justify;">
<i style="background-color: #fff2cc;"><span class="Apple-style-span"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: black;">«</span><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: black;">Η</span><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: black;"> </span><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: black;">Α</span></span><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: black;">ρετή και ο Κωσταντή</span><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: black;">ς, ονειρεύονται να χτίσουν τους δικούς
τους κόσμους πάνω στη γοητευτική ομίχλη των παραμυθιών της γιαγιάς τους. Η
περίοδος όμως της αθωότητας τελειώνει. Η Αρετή θα ερωτευθεί έναν ξένο, και ο
μόνος από την οικογένεια που θα υποστηρίξει τον έρωτά της, θα είναι ο αδερφός
της, ο Κωσταντής. Εκείνη θα ακολουθήσει τον αγαπημένο της στην πατρίδα του και
θα ζήσει μαζί του την απόλυτη ευτυχία, ενώ ο Κωσταντής θα δώσει όρκο στη μητέρα
τους ότι αν ποτέ τη χρειαστεί, θα πάει να τη φέρει από τα ξένα...</span></i></div>
<span class="Apple-style-span" style="background-color: #fff2cc;"><i></i></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span"><i style="background-color: #fff2cc;"><br /></i></span></div>
<span class="Apple-style-span" style="background-color: #fff2cc;"><i>
</i><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: black;"><span class="Apple-style-span"><span class="apple-style-span">Στους δίσεκτους καιρούς που θα ακολουθήσουν, ο
Κωσταντής θα κληθεί να εκπληρώσει την υπόσχεση που έδωσε στη μητέρα τους.... Κι
έτσι θα ξεκινήσει ένα ταξίδι για τον παγωμένο βορρά...»</span></span></span></i><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: black;"><span class="Apple-style-span"><span class="apple-style-span"> </span></span></span></i></span><i><o:p></o:p></i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAXn2hT_gTiGpUX_hUCfWCBMdoyg1iEh1ZN7kiHHqKhO52nFKGZaJi13xMhalZq_DqUAKF_-yoS-vLQp7Zzmpx__v8b01W92_URNZJIwSH9X8jObjnotlH5iZkLwk2k7kPN8ANCvWw1y8/s1600/agioi-kai-daimones.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAXn2hT_gTiGpUX_hUCfWCBMdoyg1iEh1ZN7kiHHqKhO52nFKGZaJi13xMhalZq_DqUAKF_-yoS-vLQp7Zzmpx__v8b01W92_URNZJIwSH9X8jObjnotlH5iZkLwk2k7kPN8ANCvWw1y8/s400/agioi-kai-daimones.jpg" width="272" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
Συνέχισα με το νέο μυθιστόρημα του Γιάννη Καλπούζου, το «Άγιοι
και δαίμονες εις ταν Πόλιν» από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. Πέρυσι είχα διαβάσει το
<a href="http://bookeater-bookeater.blogspot.com/2010/08/blog-post_23.html">«Ιμαρέτ»</a> και δε μπορούσα παρά να βυθιστώ ακόμη μια φορά στη μαγεία που σου
προκαλεί η αφήγηση του συγκεκριμένου συγγραφέα. Για μένα, αν θέλετε τη γνώμη
μου αυτός ο άνθρωπος είναι Λογοτέχνης. Ναι αυτός γράφει πράγματι Λογοτεχνία.
Διδάσκει και σε κάνει κομμάτι της Ιστορίας. Αυτή τη φορά το μυθιστόρημά του ,μας
πάει πίσω στην Πόλη και μας εξιστορεί τα γεγονότα που σημάδεψαν μια εποχή από
το 1808 έως το 1831. Για άλλη μια φορά μαγεύτηκα. Κύριε Ιωάννη σας ευχαριστώ
ιδιαιτέρως γι’αυτό το ταξίδι. <o:p></o:p></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<i style="background-color: #fff2cc;">«Μυθοπλασία και πραγματικότητα συνυφαίνονται στο υφαντό
της Πόλης από το 1808 ως το 1831. Καθημερινή ζωή, έρωτες, δυνατές φιλίες,
πλούτη, φτώχεια, οραματιστές, συμμορίες των δρόμων, χασικλήδες, δερβίσηδες,
γενίτσαροι· αρνησίθρησκοι, κρυπτοχριστιανοί, δεισιδαιμονίες, ερωτικά ξόρκια,
χαμένα όνειρα, οι γυναίκες στη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού· πυρκαγιές,
παζάρια, βεγγέρες, καπηλειά των 1000 τ.μ., η τρομερή φυλακή του Μπάνιον, το μπουντρούμι
και η αστυνομία του Πατριαρχείου· κοινά σχολεία, η Μεγάλη του Γένους Σχολή,
ερωμένες Πατριαρχών, λεσβίες, αρώματα, λάσπες, βασανιστήρια, πανούκλα·
προεπαναστατική περίοδος, Φαναριώτες, συνωμοσίες, μυστικές εταιρείες, προδότες,
μισαλλοδοξία, οι σφαγές στην Πόλη το 1821· Ρωμιοί, Οθωμανοί, Αρμένιοι, Φράγκοι,
Εβραίοι. Κι ακόμα Πόντος, Χίος, Δραγατσάνι, Μανιάκι, Αλεξάνδρεια.<o:p></o:p></i></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<i style="background-color: #fff2cc;">Πόθος, φόβος, όχλος, άγιοι και δαίμονες.<o:p></o:p></i></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<i style="background-color: #fff2cc;"><span class="Apple-style-span">Ένα επικό μυθιστόρημα που καθηλώνει τον αναγνώστη με την
περιπετειώδη ζωή των ηρώων του, την ατμόσφαιρά του, τη χειμαρρώδη γλώσσα του,
το συναίσθημα, τον στοχασμό, τις αστείες καταστάσεις και την ολοζώντανη
αναπαράσταση της εποχής εκείνης.»</span><span class="Apple-style-span"><o:p></o:p></span></i></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9v_UgbxJTCSdGtFWGN6Ca_vKhLcgNi8eInv6bjFu7nMmisOZln7ZMHqXAthuuxaWaO9ybeaxZ5llcpR7IR-KEJrNI4oR_5SB0E9q_h6eNaPCZw9f2Yasxa_vt0VQiAYicKp17JNv5G3c/s1600/b159034.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9v_UgbxJTCSdGtFWGN6Ca_vKhLcgNi8eInv6bjFu7nMmisOZln7ZMHqXAthuuxaWaO9ybeaxZ5llcpR7IR-KEJrNI4oR_5SB0E9q_h6eNaPCZw9f2Yasxa_vt0VQiAYicKp17JNv5G3c/s400/b159034.jpg" width="268" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
Τέλος σειρά είχε το «Αγγέλικα η μαντενούτα» της Ελένης
Κεκροπούλου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Ωκεανός». Πρόκειται για τη
μυθιστορηματική βιογραφία της μητέρας του Διονυσίου Σολωμού, Αγγελικής Νίκλη. Καταρχήν
μου έκανε μεγάλη εντύπωση το γεγονός ότι η συγγραφέας χρησιμοποιεί με πολύ επιδέξιο
τρόπο την επτανησιακή γλώσσα σε τέτοιο βαθμό που με έκανε να πιστεύω πως κατάγεται
από εκεί. Ωστόσο κάτι τέτοιο δεν επαληθεύεται στη βιογραφία της. ΄Έπειτα έμαθα
τόσα πράγματα για τη ζωή του Εθνικού μας Ποιητή τα οποία δε γνώριζα καθόλου. Επίσης
ένα πολύ καλογραμμένο βιβλίο το οποίο με συγκίνησε πολύ.<o:p></o:p></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="background-color: #bf9000;"><br /></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i style="background-color: #fff2cc;">« Το όνομά της Αγγέλικα Νίκλη. Όμορφη σαν την ίδια την
αναδυομένη Αφροδίτη...</i></div>
<span class="Apple-style-span" style="background-color: #fff2cc;"><i></i></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="background-color: #fff2cc;"><i>Ο πατέρας της, ένας κατατρεγμένος Μανιάτης, θύμα της φτώχιας και της ανάγκης,
την πούλησε στον βαθύπλουτο "Ταμπακιέρη", τον Ζακυνθινό κόντε
Σαλαμόν. Αυτός θα απαρνηθεί τη γυναίκα του και τα παιδιά του, και θα απειλήσει
με αποκλήρωση τον νόμιμο γυιό του Ροβέρτο, επειδή συντάχθηκε με τους
Δημοκρατικούς που αγωνίζονταν για την ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα...</i><i>
Από την ανίερη ένωση του ηλικιωμένου κόντε με την μικρή ερωμένη του, θα
γεννηθούν τρεις γυιοί. Ο πρώτος θα γίνει ένας σπουδαίος ποιητής. Ο δεύτερος
σημαντική πολιτική προσωπικότητα των Επτανήσων. Και ο τρίτος, γυιός
μεταθανάτιος του κόντε, θα χάσει όλα του τα προνόμια... Μετά από χρόνια, θα
αγωνιστεί για να κερδίσει το όνομα και την περιουσία που του στέρησαν τα δυο
μεγαλύτερα αδέρφια του. Θα αγωνιστεί και για την χαμένη τιμή της μάνας του, σε
μια δίκη που θα αφήσει εποχή στα Επτάνησα. Την Δίκη των αδελφών Σολομών.»</i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<i style="background-color: #6fa8dc;"><br /></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i style="background-color: #6fa8dc;"><br /></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i style="background-color: #6fa8dc;"><br /></i></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="345" src="http://www.youtube.com/embed/kvo9CbYVayg" width="560"></iframe>
</div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/07668826036917396327noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-8341372781699354653.post-78015451945442713742011-08-30T15:43:00.001+03:002011-08-30T15:43:19.178+03:00Σκοτάδι...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTI4Xtht0JRzcm4udgGk1hvfkkuzYA8QiikuQxjI4xK3whPKNlpQLpShJBc8CTclLF0PUl3kg0BtNr6dg0YE3bKlkPdI7W_zMow_1NofiO_UkL_6RKhVJ5pzQCvtwn6GTKNLGz-w-gZ-M/s1600/228361_213410078680734_107089985979411_707355_4514411_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="318" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTI4Xtht0JRzcm4udgGk1hvfkkuzYA8QiikuQxjI4xK3whPKNlpQLpShJBc8CTclLF0PUl3kg0BtNr6dg0YE3bKlkPdI7W_zMow_1NofiO_UkL_6RKhVJ5pzQCvtwn6GTKNLGz-w-gZ-M/s400/228361_213410078680734_107089985979411_707355_4514411_n.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Στεκόταν
σκυφτός πάνω στο μαύρο του άλογο…</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Σκοτεινή
φιγούρα βουτηγμένη στο μαύρο έρεβος <span> </span>που
απλωνόταν τριγύρω του…</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Ίσα
που να μπορείς να τον διακρίνεις…</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Κι
εκείνο το φεγγάρι…</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Αχ
εκείνο το φεγγάρι…</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Έπαιζε
παιχνίδια γαντζωμένο πάνω στον άδειο από αστέρια ουρανό. Κρυβόταν ανάμεσα σε εκείνα
τα σύννεφα ομίχλης. Κρυβόταν από τον σκοτεινό καβαλάρη…</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Μην
τύχει τάχα και το δει…</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Μα
εκείνος αδιάφορος συνέχιζε σκυφτός…</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Που
πήγαινε; Ποιος άραγε να ήταν ο προορισμός του; Τα ξωτικά του σκοτεινού δάσους άρχισαν
να διερωτώνται αναμεταξύ τους καθώς εκείνος περνούσε τα πρώτα δέντρα.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
«Τον
βλέπεις;»</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
«Ίσα
που τον βλέπω…»</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
«Τον
ξέρεις;»</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
«Πρώτη
φορά στα μέρη τούτα θαρρώ πως περπατεί…»</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
«Που
να πηγαίνει ξέρεις;»</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
«Πέρα
από αυτόν τον κόσμο νομίζω θε να βγει…»</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Κι
έπειτα σώπασαν να δουν τον σκοτεινό άντρα που διέσχιζε τη γη τους…</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Μαύρη
πανοπλία φορούσε. Κι ο ίδιος πάνω σε μαύρο άλογο. Όλα μαύρα όπως κι η νύχτα εκείνη
που τον αντίκριζαν για πρώτη φορά. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Μαύρη
και η καρδιά του…</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Μόνο
ο ήχος από τα βαριά πέλματα του αλόγου έφταναν στα αυτιά του καθώς εκείνο βημάτιζε
πάνω στο νωπό και γεμάτο βρύα και λειχήνες έδαφος. Τίποτα άλλο δεν μπορούσε να
ακούσει. Βυθισμένος στις σκέψεις του δεν τον ένοιαζε διόλου ο προορισμός… Είχε
αφεθεί απλώς να πηγαίνει…</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Που
θα πήγαινε άλλωστε; Που αλλού θα μπορούσε να πάει; Σπίτι του… Και το άλογο του
τον γνώριζε καλά τούτο το δρόμο. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Πώς
θα αντίκριζε τους δικούς του; Τι θα τους έλεγε; Είναι δύσκολο πολύ να είσαι
μαντατοφόρος θλιβερών ειδήσεων. Χάνεις τα λόγια… Δε ξέρεις τι να πεις… Θαρρείς
πως κουβαλάς το μεγαλύτερο βάρος του κόσμου. Κι είσαι εσύ αυτός που πρέπει να
το σηκώσει… </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Ο πόλεμος
ποτέ δε δίνει κάτι, μονάχα παίρνει…Μονάχα αφαιρεί…</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Σκορπίζει
το φόβο, τον τρόμο, και την καταστροφή απ’όπου κι αν περάσει…</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Αρπάζει
ανθρώπινες ζωές και γεμίζει με πόνο τις καρδιές όσων μένουν πίσω. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Κι η
δική του καρδιά πλημμυρισμένη με πόνο ήταν…</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Αυτή
η ήττα ήταν η χειρότερη όλων. Όχι, όχι γιατί θα έχαναν τον πόλεμο…</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Σε
αυτή τη μάχη έχασε τον αδερφό του… </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Κι όχι
μόνο…</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Σε
αυτή τη μάχη έχασε και τον καλύτερο του φίλο…</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Θάνατος
παντού…</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Ίσως
κι ο ίδιος να ήταν νεκρός τώρα και να μην το είχε καταλάβει. Πώς αλλιώς να
ένιωθε αυτό το κενό; Πώς αλλιώς να ένιωθε τόσο άδειος; Και ποιο άγνωστο μέρος ήταν
αυτό που περπατούσε; Τι περίεργοι ψίθυροι ήταν αυτοί που άκουγε; Μάλλον στον Κάτω
Κόσμο έφτανε…</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Για
μια στιγμή ανασήκωσε το κεφάλι του και πήγε να πει κάτι, μα σώπασε…</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Ύστερα
χαμήλωσε πάλι το βλέμμα του στο μαύρο χώμα και χάθηκε πάλι στο λαβύρινθο των
βασανιστικών σκέψεων του…</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Δεν
τον ένοιαζε διόλου ο προορισμός…</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/07668826036917396327noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-8341372781699354653.post-58140488061304305602011-08-29T09:28:00.000+03:002011-08-29T09:28:04.494+03:00Επιστροφή...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEio9ffe4CUlXETO0G0ne_VFeUmQAflIDVrMTHS8Cf3CVuWWCSbmFserxoZbUAKXrJb1UzwsoHomyXMW3pahAhpzCpuaynH11XFHNQfpYM9LjakqVnSmnmhjv7GTAhY3Z2BuyfYZybFdg_w/s1600/P8155060.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="238" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEio9ffe4CUlXETO0G0ne_VFeUmQAflIDVrMTHS8Cf3CVuWWCSbmFserxoZbUAKXrJb1UzwsoHomyXMW3pahAhpzCpuaynH11XFHNQfpYM9LjakqVnSmnmhjv7GTAhY3Z2BuyfYZybFdg_w/s320/P8155060.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<i><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Άλλο ένα όμορφο καλοκαίρι έφτασε στο τέλος του...</span></i></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<i><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Ελπίζω όλοι σας να περάσατε όμορφα! </span></i></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<i><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Να χορτάσατε το γαλάζιο του ουρανού κ της θάλασσας...</span></i></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<i><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Να γευτήκατε την αλμύρα των κυμάτων που έσκαγαν πάνω σας...</span></i></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<i><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Να φτιάξατε κάστρα στην ψιλή άμμο...</span></i></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<i><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Να μαζέψατε πολύχρωμα κοχύλια ως ενθύμιο του φετινού καλοκαιριού...</span></i></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<i><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Να γεμίσατε με άμμο τα βιβλία που διαβάζατε στην ξαπλώστρα...</span></i></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<i><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Να τρέξατε σαν μικρά παιδιά στις αμμουδερές παραλίες...</span></i></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<i><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Να πήρατε χρωματάκι από τον ήλιο...</span></i></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<i><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Να ονειρευτήκατε μπροστά στο μεγαλείο των χρωμάτων του ουρανού την ώρα του ηλιοβασιλέματος...</span></i></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<i><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Να χαζέψατε τα άπειρα αστέρια του νυχτερινού καλοκαιρινού ουρανού κ να κάνατε πολλές ευχές κάθε φορά που ένα από αυτά έπεφτε στη γη...</span></i></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<i><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Να φάγατε πολλά παγωτά κ γρανίτες...</span></i></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<i><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Να ξεκουραστήκατε πλήρως...</span></i></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<i><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Να είστε έτοιμοι να υποδεχθείτε ακόμη ένα φθινόπωρο...</span></i></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<i><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><br /></span></i></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<i><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Εύχομαι σε όλου σας να έχετε καλή αρχή σε ό,τι κι αν σκοπεύετε να κάνετε από 'δω κ πέρα. Ο Σεπτέμβριος είναι μήνας Νέας Αρχής κι ελπίζω αυτή η αρχή να μη σας βασανίσει κ να μη σας κουράσει καθόλου. </span></i></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<i><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><br /></span></i></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<i><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Το ξέρω πως χάθηκα, μα ήθελα λίγο χρόνο μακριά απ'όλα όσα αφορούν το θέμα "γράφω"! </span></i></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<i><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Δεν φαντάζεστε πόσο μου έλειψε, μα είμαι πια σίγουρη πως αυτό είναι που θέλω πολύ στη ζωή μου! </span></i></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<i><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Θα τα λέμε συχνά...</span></i></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<i><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><br /></span></i></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<i><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Καλό φθινόπωρο φίλοι μου!</span></i></div>
<div>
<i><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><br /></span></i></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/07668826036917396327noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-8341372781699354653.post-19203462400936307542011-07-19T12:20:00.006+03:002011-07-19T12:23:24.962+03:00Τα πλοία - Κ.Π. Καβάφης<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUBxrPaZZgWjvl8H3mxi4cEWQ_mp3Wd72WnktXCJ123SBTkbeH8tLxiWg4CMoQZOwuPOJ5-I4LbIlQhPgiLjPSAFDLOXJiAwWvY8P5XBiq_rhs6FvNE13V9UPyUvxYqAkVu4_FJaRgHxo/s1600/ta+ploia.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUBxrPaZZgWjvl8H3mxi4cEWQ_mp3Wd72WnktXCJ123SBTkbeH8tLxiWg4CMoQZOwuPOJ5-I4LbIlQhPgiLjPSAFDLOXJiAwWvY8P5XBiq_rhs6FvNE13V9UPyUvxYqAkVu4_FJaRgHxo/s400/ta+ploia.jpg" width="400" /></a></div>
<span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px; border-collapse: collapse; color: #444940; font-family: Verdana, Arial; font-size: 11px;"><br /></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px; border-collapse: collapse; color: #444940; font-family: Verdana, Arial; font-size: 11px;"><br /></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px; border-collapse: collapse; color: #444940;">Aπό την Φαντασίαν έως εις το Xαρτί. Eίναι δύσκολον πέρασμα, είναι επικίνδυνος θάλασσα. H απόστασις φαίνεται μικρά κατά πρώτην όψιν, και εν τοσούτω πόσον μακρόν ταξίδι είναι, και πόσον επιζήμιον ενίοτε δια τα πλοία τα οποία το επιχειρούν.</span><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px; border-collapse: collapse; color: #444940;"><br /></span><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px; border-collapse: collapse; color: #444940;"> H πρώτη ζημία προέρχεται εκ της λίαν ευθραύστου φύσεως των εμπορευμάτων τα οποία μεταφέρουν τα πλοία. Eις τας αγοράς της Φαντασίας, τα πλείστα και τα καλύτερα πράγματα είναι κατασκευασμένα από λεπτάς υάλους και κεράμους διαφανείς, και με όλην την προσοχήν του κόσμου πολλά σπάνουν εις τον δρόμον, και πολλά σπάνουν όταν τα αποβιβάζουν εις την ξηράν. Πάσα δε τοιαύτη ζημία είναι ανεπανόρθωτος, διότι είναι έξω λόγου να γυρίση οπίσω το πλοίον και να παραλάβη πράγματα ομοιόμορφα. Δεν υπάρχει πιθανότης να ευρεθή το ίδιον κατάστημα το οποίον τα επώλει. Aι αγοραί της Φαντασίας έχουν καταστήματα μεγάλα και πολυτελή, αλλ' όχι μακροχρονίου διαρκείας. Aι συναλλαγαί των είναι βραχείαι, εκποιούν τα εμπορεύματά των ταχέως, και διαλύουν αμέσως. Eίναι πολύ σπάνιον εν πλοίον επανερχόμενον να εύρη τους αυτούς εξαγωγείς με τα αυτά είδη.</span><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px; border-collapse: collapse; color: #444940;"><br /></span><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px; border-collapse: collapse; color: #444940;"> Mία άλλη ζημία προέρχεται εκ της χωρητικότητος των πλοίων. Aναχωρούν από τους λιμένας των ευμαρών ηπείρων καταφορτωμένα, και έπειτα όταν ευρεθούν εις την ανοικτήν θάλασσαν αναγκάζονται να ρίψουν εν μέρος εκ του φορτίου δια να σώσουν το όλον. Oύτως ώστε ουδέν σχεδόν πλοίον κατορθώνει να φέρη ακεραίους τους θησαυρούς όσους παρέλαβε. Tα απορριπτόμενα είναι βεβαίως τα ολιγοτέρας αξίας είδη, αλλά κάποτε συμβαίνει οι ναύται, εν τη μεγάλη των βία, να κάμνουν λάθη και να ρίπτουν εις την θάλασσαν πολύτιμα αντικείμενα.</span><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px; border-collapse: collapse; color: #444940;"><br /></span><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px; border-collapse: collapse; color: #444940;"> Άμα δε τη αφίξει εις τον λευκόν χάρτινον λιμένα απαιτούνται νέαι θυσίαι πάλιν. Έρχονται οι αξιωματούχοι του τελωνείου και εξετάζουν εν είδος και σκέπτονται εάν πρέπη να επιτρέψουν την εκφόρτωσιν· αρνούνται να αφήσουν εν άλλο είδος να αποβιβασθή· και εκ τινων πραγματειών μόνον μικράν ποσότητα παραδέχονται. Έχει ο τόπος τους νόμους του. Όλα τα εμπορεύματα δεν έχουν ελευθέραν είσοδον και αυστηρώς απαγορεύεται το λαθρεμπόριον. H εισαγωγή των οίνων εμποδίζεται, διότι αι ήπειροι από τας οποίας έρχονται τα πλοία κάμνουν οίνους και οινοπνεύματα από σταφύλια τα οποία αναπτύσσει και ωριμάζει γενναιοτέρα θερμοκρασία. Δεν τα θέλουν διόλου αυτά τα ποτά οι αξιωματούχοι του τελωνείου. Eίναι πάρα πολύ μεθυστικά. Δεν είναι κατάλληλα δι’ όλας τα κεφαλάς. Eξ άλλου υπάρχει μία εταιρεία εις τον τόπον, η οποία έχει το μονοπώλιον των οίνων. Kατασκευάζει υγρά έχοντα το χρώμα του κρασιού και την γεύσιν του νερού, και ημπορείς να πίνης όλην την ημέραν από αυτά χωρίς να ζαλισθής διόλου. Eίναι εταιρεία παλαιά. Xαίρει μεγάλην υπόληψιν, και αι μετοχαί της είναι πάντοτε υπερτιμημέναι.</span><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px; border-collapse: collapse; color: #444940;"><br /></span><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px; border-collapse: collapse; color: #444940;"> Aλλά πάλιν ας είμεθα ευχαριστημένοι όταν τα πλοία εμβαίνουν εις τον λιμένα, ας είναι και με όλας αυτάς τας θυσίας. Διότι τέλος πάντων με αγρυπνίαν και πολλήν φροντίδα περιορίζεται ο αριθμός των θραυομένων ή ριπτομένων σκευών κατά την διάρκειαν του ταξιδίου. Eπίσης οι νόμοι του τόπου και οι τελωνειακοί κανονισμοί είναι μεν τυραννικοί κατά πολλά αλλ' όχι και όλως αποτρεπτικοί, και μέγα μέρος του φορτίου αποβιβάζεται. Oι δε αξιωματούχοι του τελωνείου δεν είναι αλάνθαστοι, και διάφορα από τα εμποδισμένα είδη περνούν εντός απατηλών κιβωτίων που γράφουν άλλο από επάνω και περιέχουν άλλο, και εισάγονται μερικοί καλοί οίνοι δια τα εκλεκτά συμπόσια.</span><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px; border-collapse: collapse; color: #444940;"><br /></span><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px; border-collapse: collapse; color: #444940;"> Θλιβερόν, θλιβερόν είναι άλλο πράγμα. Eίναι όταν περνούν κάτι πελώρια πλοία, με κοράλλινα κοσμήματα και ιστούς εξ εβένου, με αναπεπταμένας μεγάλας σημαίας λευκάς και ερυθράς, γεμάτα με θησαυρούς, τα οποία ούτε πλησιάζουν καν εις τον λιμένα είτε διότι όλα τα είδη τα οποία φέρουν είναι απηγορευμένα, είτε διότι δεν έχει ο λιμήν αρκετόν βάθος δια να τα δεχθή. Kαι εξακολουθούν τον δρόμον των. Oύριος άνεμος πνέει επί των μεταξωτών των ιστίων, ο ήλιος υαλίζει την δόξαν της χρυσής των πρώρας, και απομακρύνονται ηρέμως και μεγαλοπρεπώς, απομακρύνονται δια παντός από ημάς και από τον στενόχωρον λιμένα μας.</span><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px; border-collapse: collapse; color: #444940;"><br /></span><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px; border-collapse: collapse; color: #444940;"> Eυτυχώς είναι πολύ σπάνια αυτά τα πλοία. Mόλις δύο, τρία βλέπομεν καθ' όλον μας τον βίον. Tα λησμονώμεν δε ογρήγορα. Όσω λαμπρά ήτο η οπτασία, τόσω ταχεία είναι η λήθη της. Kαι αφού περάσουν μερικά έτη, εάν καμίαν ημέραν - ενώ καθήμεθα αδρανώς βλέποντες το φως ή ακούοντες την σιωπήν - τυχαίως επανέλθουν εις την νοεράν μας ακοήν στροφαί τινες ενθουσιώδεις, δεν τας αναγνωρίζομεν κατ' αρχάς και τυραννώμεν την μνήμην μας δια να ενθυμηθώμεν πού ηκούσαμεν αυτάς πριν. Mετά πολλού κόπου εξυπνάται η παλαιά ανάμνησις και ενθυμώμεθα ότι αι στροφαί αύται είναι από το άσμα το οποίον έψαλλον οι ναύται, ωραίοι ως ήρωες της Iλιάδος, όταν επερνούσαν τα μεγάλα, τα θεσπέσια πλοία και επροχώρουν πηγαίνοντα - τις ηξεύρει πού.</span><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px; border-collapse: collapse; color: #444940;"><br /></span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px; border-collapse: collapse; color: #444940; font-family: inherit;"><br /></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px; border-collapse: collapse; color: #444940; font-family: inherit;">(από τα <i>Kρυμμένα Ποιήματα 1877; - 1923</i>, Ίκαρος 1993) </span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: #444940; font-family: Verdana, Arial;"><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px; border-collapse: collapse; font-size: 11px;"><br /></span></span>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/07668826036917396327noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-8341372781699354653.post-64705990732566576852011-07-13T00:56:00.006+03:002011-07-13T09:20:18.983+03:00Κόκκινο Κοράλλι - Ρένα Ρώσση-Ζαϊρη<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhi4IQfN2fFWicHMszx7fhgD1WRm3GOl5q-3TSLY5fgBIid0zP-uVLlYi1QIxSsuiJrmgxaM8zb_Skd6D4fsransizajN_ZJi39lnObG7G6BVARWTc7q3KDK5FZ5oWZB0TlpBHLCSi-S_Q/s1600/1000422.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhi4IQfN2fFWicHMszx7fhgD1WRm3GOl5q-3TSLY5fgBIid0zP-uVLlYi1QIxSsuiJrmgxaM8zb_Skd6D4fsransizajN_ZJi39lnObG7G6BVARWTc7q3KDK5FZ5oWZB0TlpBHLCSi-S_Q/s640/1000422.jpg" width="427" /></a></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Πέρυσι είχα διαβάσει το
<a href="http://bookeater-bookeater.blogspot.com/2010/05/blog-post_20.html">«Αγαπώ θα πει χάνομαι»</a>. Φέτος έρχεται το νέο βιβλίο της Ρένας Ρώσση -Ζαϊρη για
να συμπληρώσει και να ολοκληρώσει εκείνη την αγαπημένη ιστορία που μας κράτησε
συντροφιά με τον πιο όμορφο τρόπο αφού μιλούσε για ένα από τα σημαντικότερα θέματα
στη ζωή των ανθρώπων, την αγάπη. Για άλλη μια φορά η συγγραφές διαλέγει ένα
σημαντικό θέμα για να ξεδιπλώσει την ιστορία της. Ποιο είναι αυτό; <b>Η αλήθεια.</b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Στον πρόλογο της έχει
την εξής αφιέρωση:</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: inherit; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Σε όσους αναζητούν το
πραγματικό νόημα της αλήθειας…</span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Γύρω από την αλήθεια,
μα και τον χειρότερο εχθρό της –το ψέμα- ξετυλίγεται μια ιστορία γεμάτη έντονα
συναισθήματα, δράση και ανατροπές. Η συγγραφέας παλεύει μέσω του έργο της να
φανερώσει την αξία που έχει η αλήθεια στη ζωή των ανθρώπων. Και ναι, η αλήθεια
είναι δύσκολο πράγμα. Η αλήθεια πολλές φορές μας πονάει και γι’αυτό προτιμάμε
να την κρύβουμε. Μα αυτό το κρυφτό είναι που μας πληγώνει ακόμη περισσότερο. Το
να κρυβόμαστε πίσω από ψέματα, το να κρύβουν σε εμάς τους ίδιους την αλήθεια,
δεν μπορεί παρά να μας κομματιάσει την ώρα που θα έρθει η στιγμή της αποκάλυψης.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Όσοι έχετε διαβάσει το «Αγαπώ
θα πει χάνομαι» θα γνωρίζετε ήδη τον Δημήτρη. Θα γνωρίζετε επίσης και την
Ευτυχία, την γυναίκα που αγάπησε, μα που ένα τροχαίο δυστύχημα την πήρε από
κοντά του. Εδώ είναι οι ανατροπές, εδώ είναι η συμπλήρωση κάποιων στοιχείων για
τη ζωή αυτής της γυναίκας, εδώ και η ολοκλήρωσή της ιστορίας. Αυτοί οι δύο
άνθρωποι είναι οι κύριοι πρωταγωνιστές του μυθιστορήματος. Μακάρι να μπορούσα
να σας πω πράγματα που αφορούν στην πλοκή της ιστορίας, μα όπως είπα νωρίτερα
πρόκειται για μεγάλες ανατροπές. Δε θα το κάνω λοιπόν, αφού έτσι θα σας έκλεβα
τη μαγεία να ανακαλύψετε οι ίδιοι τις τρομερές αποκαλύψεις. Μαζί με αυτούς η
Μελίνα και ο Οδυσσέας. Όλοι μαζί χάνονται σε ένα λαβύρινθο γεμάτο ψέματα, μα
όλοι ψάχνουν να βρουν μιαν άκρη, να γνωρίσουν τον εαυτό τους, να γνωρίσουν την
αλήθεια…</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Ποτέ μου δεν έχω
διαβάσει σε ένα βιβλίο τόσες πολλές αλήθειες για τη ζωή. Κάποια στιγμή ξέχασα
πως διάβαζα μυθιστόρημα. Η συγγραφέας καταφέρνει με ένα μαγικό τρόπο να περάσει
στον αναγνώστη την προσωπική ψυχοσύνθεση του κάθε ήρωα και να φέρει στο φως
αλήθειες που μπορεί να νιώθει και να βιώνει ο καθένας από εμάς σε διάφορες
στιγμές της ζωής του. Νομίζω πως είναι το μόνο βιβλίο που διαβάζοντας το
κατάφερα να ταυτιστώ με όλους τους ήρωες του. Γιατί ο καθένας από αυτούς μιλούσε
μέσα από την ψυχή του, έλεγε την αλήθεια του, εκείνη την αλήθεια που έχουμε
καλά κρυμμένη μέσα μας και φοβόμαστε να πούμε στον άλλο μήπως και μας αποπάρει, μήπως και μας παρεξηγήσει.
Φαντάζομαι η κα Ζαϊρη σαν παιδαγωγός ξέρει καλά να διαβάζει την ψυχή ενός παιδιού,
να μαντεύει τις σκέψεις του. Κι όλη αυτή η γνώση αποτυπώνεται στις σελίδες του
νέου της μυθιστορήματος.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Όπως πολύ καλά
αποτυπώνεται κι η αγάπη της για τον Νίκο Καζαντζάκη. Ο τίτλος και πάλι
εμπνευσμένος από το έργο του «Αναφορά στον Γκρέκο», φράσεις δικές του
σκορπισμένες να συμπληρώνουν το έργο και να του δίνουν δύναμη.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">-Η
μόνη αλήθεια της ζωής μας είναι πως δεν υπάρχει απόλυτη αλήθεια</span></b><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">.
</span></span></div>
<h3>
<span style="color: black; font-family: inherit; font-size: 12pt;">-Ν' αγαπάς
την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί,
εγώ φταίω. (Ασκητική)</span></h3>
<h3>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span style="color: black; font-size: 12pt; font-weight: normal;">Και μαζί με όλα αυτά το ερώτημα : </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: black; font-size: 12pt;">Υπάρχει άραγε αγάπη χωρίς την αλήθεια;</span></i></span></h3>
<h3>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span style="color: black; font-size: 12pt; font-weight: normal;">Νομίζω πως αξίζει να διαβάζουμε τέτοια
μυθιστορήματα. Έχω ένα φιλο που κατηγορεί το είδος: «</span><span style="color: black; font-size: 12pt;">Καλά μου λέει, τι τα
διαβάζεις τα μυθιστορήματα; Όλα ψεύτικα είναι εκεί μέσα. Απλώς περιγράφουν πως
θα ήθελε κάποιος να είναι ο κόσμος κι όχι πως είναι. Τι κερδίζεις;»</span></span></h3>
<h3>
<span style="color: black; font-family: inherit; font-size: 12pt; font-weight: normal;">Θα του δώσω αυτό το μυθιστόρημα κι ελπίζω να
καταλάβει πως τίποτα δεν είναι ψεύτικο, πως όλα είναι βγαλμένα από τη ζωή και
πως μέσα από αυτές τις λίγες σελίδες ο συγγραφέας έχει τη δύναμη να χαρίσει τις
μεγαλύτερες αλήθειες στους αναγνώστες του, αλήθειες που σίγουρα στις εγκυκλοπαίδειες
δε μπορείς να βρεις…</span></h3>
<div>
<span style="color: black; font-family: inherit; font-size: 12pt; font-weight: normal;"><br /></span></div>
<h3>
<span style="color: black; font-family: inherit; font-size: 12pt; font-weight: normal;">Κα Ζαϊρη σας Ευχαριστώ!</span></h3>
<h3>
<span style="color: black; font-family: inherit; font-size: 12pt; font-weight: normal;">Νομίζω πως έγινα
καλύτερος άνθρωπος!</span></h3>
<h3>
<span style="color: black; font-family: inherit; font-size: 12pt; font-weight: normal;"> </span></h3>
<h3>
<span style="color: black; font-family: inherit; font-size: 12pt; font-weight: normal;"> <iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="349" src="http://www.youtube.com/embed/ea9TzpwxH9I" width="560"></iframe></span></h3>
<h3>
<span style="color: black; font-family: inherit; font-size: 12pt; font-weight: normal;"> </span></h3>
<h3>
<span style="color: black; font-family: inherit; font-size: 12pt; font-weight: normal;"><a href="http://www.psichogios.gr/datafiles/videos/Kokkino_Koralli.pdf">Απόσπασμα </a>του βιβλίου. </span></h3>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/07668826036917396327noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-8341372781699354653.post-72420513269041506542011-07-12T09:10:00.001+03:002011-07-13T00:59:40.856+03:00Κομμένα λουλούδια - Νικόλ Άννα Μανιάτη<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRdXQ4MoSqWbQxRXl4C84nW1nWIoYzRTb90QLxQHUc_CfI_myXno3nmp8oqzSPxW5g2kb3XgjBXeppu0YOFsgntW841piuiJQhkHt85tkGilOgsym9l8ih9Bj12e3epeUE0IKWU2RO_bY/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRdXQ4MoSqWbQxRXl4C84nW1nWIoYzRTb90QLxQHUc_CfI_myXno3nmp8oqzSPxW5g2kb3XgjBXeppu0YOFsgntW841piuiJQhkHt85tkGilOgsym9l8ih9Bj12e3epeUE0IKWU2RO_bY/s400/images.jpg" width="266" /></a></div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><br /></span><br />
Τη
συγγραφέα Νικόλ Άννα Μανιάτη τη γνώρισα μέσα από το μυθιστόρημά της «Όταν κλαίνε
τ’αστέρια» που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ωκεανίδα το 2009. Θυμάμαι μου είχε
αρέσει πολύ εκείνη η ιστορία, έτσι δεν το σκέφτηκα λεπτό όταν είδα μπροστά μου
το νέο της μυθιστόρημα «Κομμένα λουλούδια» από τις εκδόσεις Ψυχογιός αυτή τη
φορά. Ήμουν σίγουρη πως κι αυτή η ιστορία της, θα ήταν μια ιστορία που θα με γέμιζε
συναισθήματα. Και δεν έκανα λάθος…<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Ο
Χρήστος ήταν μικρό παιδί ακόμη όταν οδηγήθηκε στο ορφανοτροφείο μαζί με τις τρεις
αδερφές του, την Αναστασία, τη Στυλιανή και το μωρό, τη Σοφία. Ήταν αυτός που
ανέλαβε να τις φροντίζει στις δύσκολες συνθήκες, αδελφός και γονιός μαζί,
αποφασισμένος και σκληρός.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Τι είναι
αυτό που οδήγησε τα παιδιά στο ορφανοτροφείο; Η Ευδοκία, η μητέρα τους, μεγαλώνει
τα τέσσερα παιδιά της χωρίς καμία βοήθεια από τον άντρα της. Ο ίδιος προτιμά να
κρατάει κρυφά τα έσοδά του, το μεγαλύτερο μέρος των οποίων κερδίζει προσφέροντας
τις «υπηρεσίες» του σε πλούσιες γυναίκες κρυφά από την Ευδοκία. Παράλληλα δουλεύει
στην οικοδομή, όμως ένα ατύχημα θα τον καθηλώσει και τότε νιώθοντας ανίκανος θα
αρχίσει να πίνει και να γίνεται βίαιος. Η κατάσταση με τον καιρό θα βγει εκτός
ελέγχου, θα αρχίσει να βρίζει και να δέρνει τη γυναίκα του, ώσπου ένα μοιραίο βράδυ
ο οκτάχρονος Χρήστος –μην αντέχοντας να βλέπει την αγαπημένη του μητέρα να
βασανίζεται- θα του επιτεθεί μανιασμένος και θα τον σκοτώσει κόβοντάς τον με ένα
σπασμένο μπουκάλι.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Η
Ευδοκία αναλαμβάνει η ίδια την ευθύνη για το φόνο του συζύγου της και μπαίνει
στη φυλακή, ενώ τα παιδιά της τα παίρνει η Πρόνοια. Δε δειλιάζει ούτε λεπτό και
παίρνει το κρίμα πάνω της θυσιάζοντας τον εαυτό της προκειμένου να μείνει ελεύθερο
το παιδί της και να μην κλειστεί στο αναμορφωτήριο. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Τριάντα
χρόνια μετά ο Χρήστος παίρνει απόφαση να τηρήσει την υπόσχεση που τους είχε δώσει,
πως κάποια μέρα θα τις έβρισκε ξανά. Θα κάνει τα πάντα προκειμένου να βρει τις χαμένες
του αδερφές, την μητέρα του και να ενωθούν όλοι μαζί όπως παλιά. Οι έρευνες είναι
δύσκολες, μα χάρη σε ιδιωτικούς ντετέκτιβ θα καταφέρει να ανακαλύψει τις αδερφές
του καθώς και πολλές πληροφορίες που αφορούν στη ζωή τους μέχρι εκείνη την ώρα.
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Μεγάλο
μέρος της αφήγησης αφορά στις ζωές των παιδιών από τη στιγμή που δόθηκαν στο
ορφανοτροφείο, την υιοθεσία τους και την μετέπειτα ζωή τους. Κάποια στάθηκαν
τυχερά, ενώ άλλα </span>βίωσαν<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"> ατυχίες…</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Μόνο
τη μάνα του δεν κατάφερε να βρει. Κι όμως εκείνη η γυναικεία φιγούρα που στεκόταν
καθημερινά έξω από το σπίτι του κοιτάζοντας προς το μέρος του κάτι του έλεγε…
Τον έκανε να νιώθει περίεργα…</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Στο
τέλος καταφέρνει να συναντήσει τις αδερφές του και να γνωριστούν ξανά από την
αρχή. Κι εκεί στο τέλος –δυστυχώς πολύ αργά- είναι που ανακαλύπτει πως η καρδιά
του είχε δίκιο να φωνάζει για εκείνη τη γυναικεία φιγούρα. Γιατί εκείνη η γυναίκα
ήταν η μάνα του, η πολυαγαπημένη του μητέρα. Λίγο πριν το δικό της τέλος καταφέρνει
να τον κλείσει για στερνή φορά στην αγκαλιά της, να του ζητήσει συγχώρεση και
να του πει «σ’αγαπώ». </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Μια συγκινητική
ιστορία γεμάτη αλήθειες, τόσο για τη βία που μπορεί να βιώνουν κάποιες οικογένειες
στο εσωτερικό τους, όσο και για τη θυσία της μητέρας μπροστά στο καλό των παιδιών
της.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Μια
ιστορία για τέσσερα κομμένα λουλούδια, που αποδεικνύει ότι η ανιδιοτελής αγάπη έχει
το πιο μεθυστικό άρωμα. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Σας το
προτείνω ανεπιφύλακτα. </span><br />
<br />
<a href="http://www.psichogios.gr/datafiles/videos/Kommena_Louloudia.pdf">Απόσπασμα</a> του βιβλίου. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="349" src="http://www.youtube.com/embed/i_OxJ9o1xho" width="560"><br><br><br><br><br>ΑπόΑό</iframe></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/07668826036917396327noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-8341372781699354653.post-58146904988028216432011-07-04T18:38:00.001+03:002011-07-05T09:24:03.301+03:00Ο κουρσάρος της καρδιάς μου - Φανή Πανταζή<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhF3gpEjmL4kJqXTMZvE5IX6dF0zd4JEthPqOrGWtxr8e3UeCGjUoI-H5UJeVU_3pPfXpM16aZuz7Jah5FAKSQMxwrDyT8AzHQNjWrw8rR-MFppZuX6mb7MgUY1WVgVJ4uHwIt-UCrNnUk/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhF3gpEjmL4kJqXTMZvE5IX6dF0zd4JEthPqOrGWtxr8e3UeCGjUoI-H5UJeVU_3pPfXpM16aZuz7Jah5FAKSQMxwrDyT8AzHQNjWrw8rR-MFppZuX6mb7MgUY1WVgVJ4uHwIt-UCrNnUk/s400/images.jpg" width="271" /></a></div><br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">“«Μοιάζει με μυθιστόρημα!» σκεφτόμουν κάθε φορά που άκουγα από τη γιαγιά μου την ιστορία της Ασημίνας, της πεντάμορφης προ-προ-προγιαγιάς μου απ’τη Σύρα. Μια ιστορία που ξεκινάει γύρω στα 1850 από το νησί, ξετυλίγεται στην Πόλη, στο χαρέμι του σουλτάνου, και μετά στην κοσμοπολίτικη Αλεξάνδρεια, όπου προκόβει η δεύτερη γενιά, για να καταλήξει στην Αθήνα, λίγο πριν τη χαραυγή του εικοστού αιώνα. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Αποφάσισα λοιπόν να την αφηγηθώ κι εγώ με τη σειρά μου σε τούτο το βιβλίο, πιστεύοντας ότι αυτή η παραμυθένια ζωή θα ενδιαφέρει και τους αναγνώστες.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Ο βασικός κορμός της αφήγησης στηρίζεται σε πραγματικά γεγονότα, όσο απίστευτα κι αν φαίνονται σήμερα. Ειδικά η απαγωγή της Ασημίνας από τους πειρατές, η παραμονή της στο χαρέμι του σουλτάνου, η περιπετειώδης απελευθέρωσή της από τον άντρα της κι η εγκατάστασή τους στην Αλεξάνδρεια είναι πέρα για πέρα αληθινά –γι’αυτό άλλωστε διασώθηκαν κι από στόμα σε στόμα.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Τα υπόλοιπα όπως ήταν φυσικό, χρειάστηκε να συμπληρωθούν από τη φαντασία. ”</span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;"></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Τα λόγια αυτά της Φανής Πανταζή στο οπισθόφυλλο του βιβλίου της, ήταν κι εκείνα που με παρότρυναν να αγοράσω αυτό το μυθιστόρημα και να ξεκινήσω ακόμη ένα ταξίδι, χαμένη στις σελίδες της ιστορίας του. Πράγματι μια τόσο συναρπαστική ιστορία άξιζε να αποτυπωθεί στο χαρτί κ να γίνει γνωστή στους αναγνώστες. Γι’αυτό το λόγο ευχαριστώ προσωπικά την κα Πανταζή που πήρε την πρωτοβουλία να μεταβιβάσει και σε εμάς τη ζωή της προ-προ-προγιαγιάς της και να μας χαρίσει τόσο όμορφες στιγμές.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Πρωταγωνίστρια του βιβλίου είναι η Ασημίνα Βικέλα η οποία μεγαλώνει με την πλούσια οικογένειά της στο νησί της Σύρου. Η ίδια είναι ένα ατίθασο κορίτσι κι από πολύ μικρή ηλικία ακόμη δεν χάνει την ευκαιρία να επιδείξει το δυναμικό της χαρακτήρα. Τον ίδιο καιρό μεγαλώνει στο νησί κι ο Τζώρτζης Σαλβάγος του οποίου οι γονείς χάθηκαν σε ναυάγιο. Ο παππούς του μικρού παιδιού το παίρνει υπό την προστασία του κ αναλαμβάνει την ανατροφή του. Η οικογένεια Σαλβάγου όμως έχει έναν εχθρό από το συγγενικό της περιβάλλον, τον Λουκά, ο οποίος κάνει τα πάντα για να καταχραστεί την περιουσία των Σαλβάγων. Φτάνει μάλιστα κάποια στιγμή στο σημείο να απαγάγει τον μικρό Τζώρτζη και να τον δώσει σε πειρατές. Μετά από μερικά χρόνια, ο νεαρός Τζώρτζης καταφέρνει να επιστρέψει στο νησί του για να πάρει πίσω όλα όσα του έκλεψαν και τα οποία του ανήκουν. Ο Λουκάς θα αναγκαστεί να εγκαταλείψει το εργοστάσιο, ενώ επίσης θα φυλακιστεί για να τιμωρηθεί για τις πράξεις του. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Ο Τζώρτζης κι η Ασημίνα γνωρίζονται κι ερωτεύονται. Ενάντια στις αντιρρήσεις των γονιών της Ασημίνας οι δυο τους κλέβονται και παντρεύονται μονάχοι τους. Όταν επιστρέφουν οι γονείς δεν έχουν παρά να αποδεχτούν το νέο τους γαμπρό και τη να ζωή της Ασημίνας. Οι δυο νέοι ζουν ευτυχισμένοι και αποκτούν παιδιά μέχρι τη στιγμή που ο Λουκάς αποφυλακίζεται κι επιστρέφει για να πάρει εκδίκηση. Εδώ είναι το σημείο που απαγάγουν την Ασημίνα για να την οδηγήσουν στην Πόλη, στο χαρέμι του σουλτάνου. Ο Τζώρτζης καταφέρνει και πάλι να την κλέψει με τη βοήθεια της πεθεράς του κι όλη η οικογένεια αποφασίζει να εγκατασταθεί στην Αλεξάνδρεια. Αυτό θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι το πρώτο μέρος του βιβλίου.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Σ το δεύτερο μέρος, μετά από εικοσιένα χρόνια, παρακολουθούμε πια τις ζωές των παιδιών της Ασημίνας και του Τζώρτζη, της Ρουμπίνης, του Αυγουστή και του Πέτρου. Θα ζήσουν κι εκείνοι τις περιπέτειές τους, θα ερωτευτούν, θα αγαπήσουν, θα κάνουν λάθη, θα πληγωθούν, μα κάποτε θα έρθει και για εκείνους η στιγμή της λύτρωσης, κάποτε θα γνωρίσουν την ευτυχία. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Πραγματικά μια πανέμορφη ιστορία από τη Φανή Πανταζή και τις εκδόσεις Ωκεανίδα. Δε μπορούσα να αφήσω λεπτό το βιβλίο από τα χέρια μου. Νομίζω πως ακόμη μυρίζω το συριανό λουκούμι, πως βρίσκομαι σε κάποιο πλοίο να αρμενίζω στο πέλαγος, πως χορεύω καλεσμένη σε κάποια χοροεσπερίδα στην Αλεξάνδρεια…</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Τον καιρό αυτό κυκλοφορεί το νέο βιβλίο της συγγραφέως με τίτλο «Το θρόισμα της λεύκας» από τις εκδόσεις Ψυχογιός. </span></div></div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/07668826036917396327noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-8341372781699354653.post-304026673051286342011-06-23T14:41:00.000+03:002011-06-23T14:41:09.728+03:00Η λευκή σελίδα...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtbDd4yFpdvRIBvL_4xXezkQoVl6GJBMYYzEFmIH3PrPylnIn9mld-9lf5kwKABXqOj2v7oDDX2US5C9o_CcoZ2Jw7Xlol0zDAy0r3MB78SOkqQrXF7KUPfVt9jdUpX6wZJYwAyJtkiaA/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="299" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtbDd4yFpdvRIBvL_4xXezkQoVl6GJBMYYzEFmIH3PrPylnIn9mld-9lf5kwKABXqOj2v7oDDX2US5C9o_CcoZ2Jw7Xlol0zDAy0r3MB78SOkqQrXF7KUPfVt9jdUpX6wZJYwAyJtkiaA/s400/images.jpg" width="400" /></a></div><br />
<br />
<div style="text-align: center;"></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Mistral; font-size: 16.0pt;">Εφιάλτης μου έγινε εκείνη η λευκή σελίδα…<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Mistral; font-size: 16.0pt;">Εκείνη που τόσο αγαπούσα, που τόσο λάτρευα<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Mistral; font-size: 16.0pt;">Νομίζω πια πως την μισώ<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Mistral; font-size: 16.0pt;">Σε εκείνη την λευκή σελίδα<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Mistral; font-size: 16.0pt;">Κουράστηκα βράδια αξημέρωτα να προσπαθώ <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Mistral; font-size: 16.0pt;">Κρατώντας το μολύβι μου<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Mistral; font-size: 16.0pt;">Την εύνοια Εκείνης να παρακαλώ…<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Mistral; font-size: 16.0pt;">Άραγε σκοπεύει κάποτε να έρθει και σε μένα; <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Mistral; font-size: 16.0pt;">Κάποιοι Την είδαν<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Mistral; font-size: 16.0pt;">Μα πιο πολλοί εκείνοι που ακόμη Την εγκαρτερούν…<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Mistral; font-size: 16.0pt;">Αν κι εφιάλτης μου έγινε εκείνη η λευκή σελίδα<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Mistral; font-size: 16.0pt;">Προσμένω ακόμα να Την συναντήσω…<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Mistral; font-size: 21px;">«Έμπνευση» μου ‘παν το όνομά Της. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Mistral; font-size: 21px;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Mistral; font-size: 21px;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div></div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/07668826036917396327noreply@blogger.com16tag:blogger.com,1999:blog-8341372781699354653.post-31096722380200040942011-06-20T19:35:00.001+03:002011-06-20T21:10:55.903+03:00Ψεύτρα γλώσσα - 'Αντριου Γουίλσον<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br />
</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgymk7ZOG57VtC7zpmkY2iHk7fRD2_Y-ffcccVdD-wYaLgOScnbv_eGtjD-CTwD7Urxn3o1FhRkrip0PKD1CalewWNswG7lXW8HPGzD54E1jzsc8J44XWvMDZ0rj8oAdSe2b_3skWIf7wU/s1600/assets_LARGE_t_420_2013295_type11178.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgymk7ZOG57VtC7zpmkY2iHk7fRD2_Y-ffcccVdD-wYaLgOScnbv_eGtjD-CTwD7Urxn3o1FhRkrip0PKD1CalewWNswG7lXW8HPGzD54E1jzsc8J44XWvMDZ0rj8oAdSe2b_3skWIf7wU/s400/assets_LARGE_t_420_2013295_type11178.jpg" width="268" /></a></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Το μυθιστόρημα αυτό το διάβασα πριν κάνα μήνα. Για άλλη μια φορά σεργιάνιζα ανάμεσα στα ράφια του βιβλιοπωλείου της γειτονιάς μου, όταν έπεσα πάνω του. Δεν ξέρω γιατί το έπιασα στα χέρια μου, αφού η αλήθεια είναι πως το εξώφυλλό του δεν είναι και από τα καλύτερα που έχω αντικρίσει. Ωστόσο ξέρω καλά γιατί το αγόρασα. Ο λόγος ήταν η πρώτη φράση που διάβασα στο οπισθόφυλλό του και η οποία έλεγε : “ Ο νεαρός Άνταμ Γουντς, επίδοξος συγγραφέας , φτάνει στη Βενετία με σκοπό να αφιερωθεί στο πρώτο του βιβλίο.”<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">“Επίδοξος συγγραφέας” και “πρώτο βιβλίο” σκέφτηκα από μέσα μου. Αυτός ο Άνταμ Γουντς πρέπει να μου μοιάζει πολύ είπα. Μόνο που τελικά η συνέχεια αποκάλυψε πως ουδεμία σχέση είχα με τον εν λόγω νεαρό. Φυσικά όσον αφορά στον τρόπο σκέψης και εκτέλεσης πράξεων , αφού η κάψα για συγγραφή και ολοκλήρωση ενός έργου είναι ίδια, όπως και σε κάθε «συγγραφέα» πιστεύω.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Ο ήρωας του βιβλίου λοιπόν για να βγάλει τα προς το ζην, θα αναλάβει να φροντίζει τον Γκόρντον Κρέις και το παλάτσο του. Ο Κρέις όμως δεν είναι μια απλή περίπτωση. Πρόκειται για έναν εκκεντρικό γηραιό κύριο, ο οποίος ζει απολύτως απομονωμένος και είναι διάσημος χάρη στο ένα και μοναδικό του βιβλίο που έγινε </span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">best</span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">seller</span><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">. Η σχέση μεταξύ των δυο αντρών θα περιπλεχθεί όταν ο Γουντς, ξεθάβοντας μυστικά του παρελθόντος του εργοδότη του, αποφασίζει αντί του μυθιστορήματος του να γράψει τη βιογραφία του Κρέις. Κι εδώ είναι που αποκαλύπτεται πόσο διαφορετική είμαι τελικά από αυτό τον νεαρό. Γιατί και «επίδοξη συγγραφέας» μπορεί να είμαι και το «πρώτο μυθιστόρημα» μπορεί να επιχειρώ να γράψω, ωστόσο όλη αυτή την διαδρομή μέχρι την ολοκλήρωσή του δε θα την έκανα ποτέ με τον τρόπο που την έκανε ο Γουντς. Και δε λέω, βεβαίως και να κάνεις έρευνα, βεβαίως και να ψάξεις και να ταλαιπωρηθείς, μα όχι και να εκμεταλλευτείς ανθρώπους και καταστάσεις. Αυτό το «επίδοξος» είναι που μας τα χάλασε τελικά…<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Ο Γουντς, χωρίς να ανακοινώσει τίποτα στον Κρέις, ο οποίος είναι και ο άμεσα ενδιαφερόμενος αφού τη δική του βιογραφία σκοπεύει να γράψει ο Γουντς, αρχίζει μια μυστική έρευνα για τη συλλογή πληροφοριών που αφορούν στην παρελθοντική ζωή του Κρέις και που θα τον βοηθήσουν στην ολοκλήρωση του έργου του. Μόνο που κατά τη διάρκεια αυτής της έρευνας, ο νεαρός συγγραφέας θα περάσει πολλές φορές τα όρια της υπερβολής και θα κάνει πράγματα τόσο επικίνδυνα, μα και τόσο κατακριτέα προκειμένου να επιτύχει το στόχο του. Πάνω στη δίψα του για επιτυχία και δόξα θα χρησιμοποιήσει ανθρώπους χωρίς να υπολογίσει τίποτα, παρά την επικείμενη φήμη.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Και στο σημείο αυτό θα παραθέσω τα λόγια των δύο κεντρικών ηρώων από έναν διάλογο που έχουν μεταξύ τους οι δύο άντρες κοιτάζοντας «Την αλληγορία της Φήμης», ένα χαρακτικό του Μπατίστα ντελ Μόρο, φτιαγμένο γύρω στα 1560. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;"><b><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br />
</span></b></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;"><b><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br />
</span></b></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;"><b><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br />
</span></b></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;"><b><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">« “</span></b><b><span lang="FR" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Io</span></b><b><span lang="FR" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span></b><b><span lang="FR" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">son</span></b><b><span lang="FR" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span></b><b><span lang="FR" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">colei</span></b><b><span lang="FR" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span></b><b><span lang="FR" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">che</span></b><b><span lang="FR" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span></b><b><span lang="FR" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">ognuno</span></b><b><span lang="FR" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span></b><b><span lang="FR" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">al</span></b><b><span lang="FR" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span></b><b><span lang="FR" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">mondo</span></b><b><span lang="FR" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span></b><b><span lang="FR" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">brama</span></b><b><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">, </span></b><b><span lang="FR" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">perche</span></b><b><span lang="FR" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span></b><b><span lang="FR" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">per</span></b><b><span lang="FR" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span></b><b><span lang="FR" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">me</span></b><b><span lang="FR" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span></b><b><span lang="FR" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">dopo</span></b><b><span lang="FR" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span></b><b><span lang="FR" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">la</span></b><b><span lang="FR" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span></b><b><span lang="FR" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">morte</span></b><b><span lang="FR" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span></b><b><span lang="FR" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">vive</span></b><b><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">” είπε σε τέλεια ιταλικά. «<i>Είμαι αυτή που όλοι στον κόσμο ποθούν, γιατί μέσω εμού ζουν μετά θάνατον</i>. Αυτό λέει η επιγραφή από κάτω».<o:p></o:p></span></b></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;"><b><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> Μισόκλεισα τα μάτια μου για να διακρίνω τον ιταλικό στίχο στο κάτω μέρος του χαρακτικού.<o:p></o:p></span></b></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;"><b><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Αλληγορία της Φήμης», είπε ο Κρέις περπατώντας προς το μέρος μου, κι αφού επανέλαβε τους δυο πρώτους στίχους, συνέχισε παρακάτω <i>: «Κι αν η φαυλότητα ή η αρετή τα νήματα κινεί σε μια παρηκμασμένη ή άξια αυτοκρατορία, όνειδος είμαι για τη μια και φήμη για την άλλη. Η φαυλότητα μόνο μομφή παίρνει από μένα, ενώ η αρετή κερδίζει δόξα, δαφνοστέφανα και στέμμα». <o:p></o:p></i></span></b></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;"><b><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> «Δεν ήξερα ότι μιλάτε τόσο καλά ιταλικά» είπα.<o:p></o:p></span></b></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;"><b><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> « Α ξέρω κάτι λίγα. Είναι όμορφο αυτό το χαρακτικό, δεν συμφωνείτε;»<o:p></o:p></span></b></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;"><b><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> «Ναι, πράγματι. Ποιος το έχει φτιάξει;» είπα, προσπαθώντας να δω αν ήταν υπογεγραμμένο.<o:p></o:p></span></b></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;"><b><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> «Ο Μπατίστα ντελ Μόρο, μάλλον γύρω στα 1560. Αλλά βρίσκω ενδιαφέρον το γεγονός οτί, παρά τους ηθικοπλαστικούς στίχους από κάτω, η φιγούρα της Φήμης δεν κοιτάζει προς την προσωποποίηση του Καλού, αλλά προς το σάτυρο, το σύμβολο του Κακού. Και αν δεν κάνω λάθος, φαίνεται κάπως ερωτευμένη μαζί του, δεν συμφωνείτε;»<o:p></o:p></span></b></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;"><b><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> Αναγκάστηκα κι εγώ να παραδεχτώ ότι, πράγματι, στο χαρακτικό φαινόταν να την ελκύει περισσότερο η φαυλότητα από την αρετή.»<o:p></o:p></span></b></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;"><b><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><o:p><br />
</o:p></span></b></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;"><b><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><o:p><br />
</o:p></span></b></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;"><b><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><o:p><br />
</o:p></span></b></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Έψαξα και το βρήκα αυτό το χαρακτικό. Ορίστε. Παρατηρήστε το λίγο…<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Απεικονίζει έναν άγγελο πάνω σε μια σφαίρα να φυσάει μια σάλπιγγα, κρατώντας με το άλλο χέρι ένα στεφάνι λουλουδιών, ενώ λίγο πιο κάτω, εκατέρωθεν της σφαίρας, βρίσκονται οι δύο φιγούρες – ένας σάτυρος και μια γυναίκα περιτριγυρισμένη από στρατιωτικά και επιστημονικά εργαλεία. Νομίζω πως το βλέπετε κι εσείς, η Φήμη κοιτάζει πεντακάθαρα προς τη μεριά του Κακού… Τι αντιλαμβάνεστε εσείς; <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br />
</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgXhrkX8znVg-BcCtwPYNDDuj7I0Q0Fzaeam2PAE0FOXUAtD-2zW3TccjaqS_Wl9Wb3CqbfdXuDnNuA1H6fX9bCY__yuF1rYm22RS_oBFW84xRvY4pQTdBFOQBVTgQOPzuJvt-ByBblyY/s1600/fasf.57687%25281%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgXhrkX8znVg-BcCtwPYNDDuj7I0Q0Fzaeam2PAE0FOXUAtD-2zW3TccjaqS_Wl9Wb3CqbfdXuDnNuA1H6fX9bCY__yuF1rYm22RS_oBFW84xRvY4pQTdBFOQBVTgQOPzuJvt-ByBblyY/s640/fasf.57687%25281%2529.jpg" width="433" /></a></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Νομίζω πως αυτός ο διάλογος είναι και όλη η ουσία αυτού του μυθιστορήματος. Ο νεαρός Γουντς αναζητά τη Φήμη μέσα από τη Φαυλότητα, όχι μέσα από την Αρετή. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Πρόκειται για μια ιστορία που εξελίσσεται σε θρίλερ. Είναι γεμάτο δράση, ταχύτητα και αγωνία για τη συνέχεια. Η ανάγνωσή του γίνεται γρήγορα, αφού ο συγγραφέας γράφει λιτά, ενώ η αφήγησή του σε α’ πρόσωπο προσφέρει αμεσότητα και σε κάνει να βιώνεις από κοντά την ιστορία.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Ο Γουντς τα έχει υπολογίσει όλα εκτός από τον ίδιο τον Κρέις, ο οποίος τελικά είναι ένας τύπος σκοτεινός με ένοχα μυστικά. Το τέλος είναι μια αποκάλυψη την οποία αξίζει να γευτείτε οι ίδιοι και γι’αυτό δε θα πω τίποτα. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Δε ξέρω τι ήθελε να γράψει ο συγγραφέας του συγκεκριμένου βιβλίου. Τα λόγια του πριν από την έναρξη της αφήγησης είναι τα εξής <i>: «Δεν είναι αυτό το βιβλίο που ήθελα να γράψω. Δεν έγινε τίποτα όπως το είχα φανταστεί».<o:p></o:p></i></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Θυμάμαι πόση εντύπωση μου είχαν κάνει εκείνα τα λόγια όταν ξεκίνησα να διαβάζω το βιβλίο. Πόση αλήθεια σκέφτηκα, κρύβουν αυτές οι δυο φράσεις. Κι εγώ ακόμη, που μόνο λίγες σελίδες έχω καταφέρει να ολοκληρώσω από το δικό μου βιβλίο –αν και τόσο νωρίς- το ίδιο νιώθω. Πάντα κάπως ξεκινώ, μα αλλού πηγαίνω, αλλού καταλήγω… Είναι γιατί καθώς γράφεις, οι ήρωες ζωντανεύουν και αποκτούν τη δική τους δύναμη κι έρχεται η ώρα που συνειδητοποιείς πως εσύ βρίσκεσαι εκεί απλά για να σου υπαγορέψουν την ιστορία τους<b>. Κάποτε αντιλαμβάνεσαι πως δεν γράφεις εσύ την ιστορία. Η ιστορία γράφεται μόνη της… Τόση δύναμη έχει…<o:p></o:p></b></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Καλή σας εβδομάδα!!! <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;"><br />
</div></div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/07668826036917396327noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-8341372781699354653.post-65022202780525204112011-06-19T19:45:00.000+03:002011-06-19T19:45:05.352+03:00Την καλησπέρα μου!!!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;">Καλησπέρα σας φίλοι μου! Τι κάνετε; Πώς είστε; </span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;">Έχουμε καιρό να τα πούμε! Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω πολύ χρόνο να σας επισκεφτώ. μα ούτε και να κάτσω να γράψω. Από την επόμενη όμως εβδομάδα που τελειώνω με τις υποχρεώσεις της δουλειάς θα είμαι ελεύθερη να ασχοληθώ επιτέλους με αυτό που αγαπώ τόσο πολύ! Μα με τι άλλο; Τη συγγραφή!!!</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;">Πέρασα απλώς να σας πω μια καλησπέρα, αλλά κ να σας εξομολογηθώ ότι μου έχει λείψει η διαδικτυακή σας παρέα! Πως τα περνάτε; Είστε διακοπές; Θα φύγετε σύντομα; Εμείς δεν έχουμε κανονίσει τίποτα ακόμη...</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;"><br />
</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;">Κι αφού δεν είχα χρόνο να γράψω, καθόμουν και διάβαζα! Έχω τελειώσει αρκετά βιβλία και σύντομα θα μοιραστώ μαζί σας τις εντυπώσεις μου! Από αύριο θα αναρτήσω τις κριτικές μου! Καιρός είναι!Σας τα παραθέτω!</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzHL7hz1HzgzUk0vxYqBoBKMs1loa-oRsSvJ_Um3bBmaxs6jHsZyZ9unmv5p-YyyDRlNobx47JyPFeROk1MtbgyCUcTQig4acZOR2phZhaLlkIcTea4LrDAhaXtO2y5cTN-pYBUHIqrZw/s1600/22853.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzHL7hz1HzgzUk0vxYqBoBKMs1loa-oRsSvJ_Um3bBmaxs6jHsZyZ9unmv5p-YyyDRlNobx47JyPFeROk1MtbgyCUcTQig4acZOR2phZhaLlkIcTea4LrDAhaXtO2y5cTN-pYBUHIqrZw/s400/22853.jpg" width="267" /></span></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIOqujy3EnZ8vNMU20tT_QPfk4e7a5ardxVVwCT2X71NEuLngROtnfCMMClEPKqUEs2Oa1tB9aCCmM07J6qc_M7ACpdufHBZBxxMvR9WS8o8LWxOqZ2wbPE7rtHqlUGvjESL3uIuJS7FE/s1600/1000472.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIOqujy3EnZ8vNMU20tT_QPfk4e7a5ardxVVwCT2X71NEuLngROtnfCMMClEPKqUEs2Oa1tB9aCCmM07J6qc_M7ACpdufHBZBxxMvR9WS8o8LWxOqZ2wbPE7rtHqlUGvjESL3uIuJS7FE/s400/1000472.jpg" width="266" /></span></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4bvWEhRX-0NGBOgJg2dve9Jp6BHuq1RmgOkbVHVFrj98ts9qcZk7eK-vUO1uedvmoxW6JNfYqYpVvu3fHnzzWHc4GfkDZ01lYL-INY_B-Ftf6ureZVY6wKfBibvuW43iWabtCMbnr0mg/s1600/1000451.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4bvWEhRX-0NGBOgJg2dve9Jp6BHuq1RmgOkbVHVFrj98ts9qcZk7eK-vUO1uedvmoxW6JNfYqYpVvu3fHnzzWHc4GfkDZ01lYL-INY_B-Ftf6ureZVY6wKfBibvuW43iWabtCMbnr0mg/s400/1000451.jpg" width="267" /></span></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYfYlCFb7qF5XJeKSOWzNjahwtDxPRm29NFwST3bqwOSeTfFnpIXOc_ASuQpJJ4hapiBVmzloWBBqGdK7mlf3x3fruoTYL79PGsVvaRAlTuzFRdn_j40V1LZYcI97SWa_4AztyC02DE7c/s1600/2000468194.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYfYlCFb7qF5XJeKSOWzNjahwtDxPRm29NFwST3bqwOSeTfFnpIXOc_ASuQpJJ4hapiBVmzloWBBqGdK7mlf3x3fruoTYL79PGsVvaRAlTuzFRdn_j40V1LZYcI97SWa_4AztyC02DE7c/s400/2000468194.jpg" width="299" /></span></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgymk7ZOG57VtC7zpmkY2iHk7fRD2_Y-ffcccVdD-wYaLgOScnbv_eGtjD-CTwD7Urxn3o1FhRkrip0PKD1CalewWNswG7lXW8HPGzD54E1jzsc8J44XWvMDZ0rj8oAdSe2b_3skWIf7wU/s1600/assets_LARGE_t_420_2013295_type11178.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgymk7ZOG57VtC7zpmkY2iHk7fRD2_Y-ffcccVdD-wYaLgOScnbv_eGtjD-CTwD7Urxn3o1FhRkrip0PKD1CalewWNswG7lXW8HPGzD54E1jzsc8J44XWvMDZ0rj8oAdSe2b_3skWIf7wU/s400/assets_LARGE_t_420_2013295_type11178.jpg" width="268" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;"><br />
</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;">Τώρα διαβάζω το...</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;"><br />
</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdx6w87Ge7JRgj9VP6zzvQW7jQFf46qjgpbKe_UQJrjWyBbTF6_ukyLw3pTbrflDtSXyyWkvj6-4YhByst68FVx6A0n2h6NYRq2x1KLKyA_9KlwiD9vTgbSfZLr4AE0O01vRGtGMSlob8/s1600/KOKKINOKORALLI.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdx6w87Ge7JRgj9VP6zzvQW7jQFf46qjgpbKe_UQJrjWyBbTF6_ukyLw3pTbrflDtSXyyWkvj6-4YhByst68FVx6A0n2h6NYRq2x1KLKyA_9KlwiD9vTgbSfZLr4AE0O01vRGtGMSlob8/s400/KOKKINOKORALLI.jpg" width="267" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;"><br />
</span></div><span class="Apple-style-span" style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;"> και συνέχεια έχει το...</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;"><br />
</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4QxAStI_ytC1ZmQ0FqSffB0ZE1Y-jhxk5f-fyTsDaFC3AFI6crKONd3h91rb9_MrSfJEWapTjTCXy-qrysDGB5fgMsqdBVy-Y7G5OZCssYADY7daWlAGc0GoeElia6-wrIi9GeFiPH4w/s1600/466.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4QxAStI_ytC1ZmQ0FqSffB0ZE1Y-jhxk5f-fyTsDaFC3AFI6crKONd3h91rb9_MrSfJEWapTjTCXy-qrysDGB5fgMsqdBVy-Y7G5OZCssYADY7daWlAGc0GoeElia6-wrIi9GeFiPH4w/s400/466.jpg" width="266" /></span></a></div><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;">Προχτές έλαβα ταχυδρομικά το Λογοτεχνικό Περιοδικό αντιxλόγου το οποίο έχει έδρα στα Ιωάννινα. Δε μπορείτε αν φανταστείτε τι χαρά πήρα! Είναι πολύ όμορφο να βλέπεις κάτι που έχεις γράψει εσύ τυπωμένο στο χαρτί! Μαγικό συναίσθημα! Κι ένιωσα περηφάνια όταν στο εξώφυλλό του διάβασα "Αγάπες που έσβησαν- Ένα διήγημα της Αναστασίας Βασιλάκου!" Άλλο να σας το λέω κι άλλο να το ζείτε! Εύχομαι να ακολουθήσουν κι άλλες εκδόσεις! </span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;"><br />
</span><br />
<div><span class="Apple-style-span" style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;"><object style="height: 297px; width: 420px;"><param name="movie" value="http://static.issuu.com/webembed/viewers/style1/v1/IssuuViewer.swf?mode=embed&layout=http%3A%2F%2Fskin.issuu.com%2Fv%2Flight%2Flayout.xml&showFlipBtn=true&documentId=110603143515-32e2d5094240473da2c2dad38d6ca524&docName=antiepilogou10o&username=antiepilogou&loadingInfoText=%CF%84%CE%B5%CF%8D%CF%87%CE%BF%CF%82%2010%CE%BF%20%2F%2F%2F%20%CE%99%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%82%202011&et=1308500804564&er=38" /><param name="allowfullscreen" value="true"/><param name="menu" value="false"/><embed src="http://static.issuu.com/webembed/viewers/style1/v1/IssuuViewer.swf" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true" menu="false" style="width:420px;height:297px" flashvars="mode=embed&layout=http%3A%2F%2Fskin.issuu.com%2Fv%2Flight%2Flayout.xml&showFlipBtn=true&documentId=110603143515-32e2d5094240473da2c2dad38d6ca524&docName=antiepilogou10o&username=antiepilogou&loadingInfoText=%CF%84%CE%B5%CF%8D%CF%87%CE%BF%CF%82%2010%CE%BF%20%2F%2F%2F%20%CE%99%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%82%202011&et=1308500804564&er=38" /></object></span><br />
<div style="text-align: left; width: 420px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;"><a href="http://issuu.com/antiepilogou/docs/antiepilogou10o?mode=embed&layout=http%3A%2F%2Fskin.issuu.com%2Fv%2Flight%2Flayout.xml&showFlipBtn=true" target="_blank">Open publication</a> - Free <a href="http://issuu.com/" target="_blank">publishing</a> - <a href="http://issuu.com/search?q=anti" target="_blank">More anti</a></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;">Πείτε μου τα νέα σας! </span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;">Σας φιλώ γλυκά!</span></div></div></div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/07668826036917396327noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-8341372781699354653.post-52913947278279829112011-06-06T12:34:00.001+03:002011-06-06T14:22:40.896+03:00Το βαμμένο πέπλο - Γουίλιαμ Σόμερσετ Μομ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;"><br />
</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheRHRu4SBYZFBqComQVf6eDKHz-XyKphlT5Pb5ujEn8uK1kDwwISJp5_XLT_Hggv4ymF-K_rRZisk61Zmm8M-mgMCefQPzL2WdXwvYZweoD5Aw_Zqej-75ekOn5kl0nRldk2lOmY4YmAg/s1600/b136859.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span class="Apple-style-span" style="color: black; font-family: Times, 'Times New Roman', serif;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheRHRu4SBYZFBqComQVf6eDKHz-XyKphlT5Pb5ujEn8uK1kDwwISJp5_XLT_Hggv4ymF-K_rRZisk61Zmm8M-mgMCefQPzL2WdXwvYZweoD5Aw_Zqej-75ekOn5kl0nRldk2lOmY4YmAg/s400/b136859.jpg" width="259" /></span></a></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;">Το βιβλίο αυτό το αγόρασα από το βιβλιοπωλείο της γειτονιάς μου, όπως και τα περισσότερα άλλωστε από αυτά που κοσμούν τη βιβλιοθήκη μου. Έψαχνα για ώρα ανάμεσα στα ράφια του, διαβάζοντας διάφορους τίτλους, όταν έπεσα πάνω στο ρομαντικό εξώφυλλο του –δανεισμένο από την ομώνυμη ταινία- όπου το ζευγάρι των αγκαλιασμένων ηθοποιών στέκεται μελαγχολικό και σκεφτικό στην άκρη μιας ξύλινης μικρής βάρκας.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;">Το μυθιστόρημα του Γ. Σόμερσετ Μομ κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μεταίχμιο για πρώτη φορά τον Νοέμβριο του 2008 στην κατηγορία «Αριστουργήματα του 20<sup>ου</sup> αιώνα». Αυτός ήταν και ο πρώτος λόγος που με έκανε να αγοράσω το βιβλίο. Ο δεύτερος ήταν ό,τι κυκλοφορούσε σε προσφορά -50% από την αρχική του τιμή παρέα με αρκετούς ακόμη τίτλους των συγκεκριμένων εκδόσεων. Ένα μπράβο λοιπόν στις Εκδόσεις αυτές που τον δύσκολο αυτό καιρό της οικονομικής κρίσης παίρνουν πρωτοβουλίες ώστε να μη λείψει το βιβλίο από εκείνους που το αγαπούν και το θέλουν συντροφιά τους. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;">Πρόκειται για μια ιστορία με κεντρικό θέμα την πνευματική αφύπνιση μιας γυναίκας, την συνειδητοποίηση των πραγματικών αξιών που διέπουν τη ζωή. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;">Η Κίτι Φέιν είναι η ωραία, αλλά επιπόλαιη σύζυγος του Γουόλτερ, ενός μικροβιολόγου διορισμένου στο Χονγκ Κονγκ. Έχοντας μείνει ανικανοποίητη από το γάμο της και την καθημερινή της ρουτίνα, αρχίζει μια εξωσυζυγική περιπέτεια με τον Τσαρλς Τάουνσεντ, έναν άντρα που βρίσκει ταυτόχρονα γοητευτικό, ελκυστικό και συναρπαστικό. Θα έρθει όμως η ώρα που ο Γουόλτερ ανακαλύπτει την απιστία της και τότε την εκδικείται με έναν απρόσμενο, περίεργο αλλά και φρικτό τρόπο. Την εκβιάζει και την υποχρεώνει να τον ακολουθήσει σε μια απομακρυσμένη περιοχή, στο εσωτερικό της Κίνας, η οποία μαστίζεται από την επιδημία της χολέρας. Η Κίτι θα αναγκαστεί να τον ακολουθλησει κι εκεί θα βιώσει μια πρωτόγνωρη εμπειρία. Στη μέση του πουθενά, ζώντας με τα απολύτως απαραίτητα, θα κάνει ένα νέο ξεκίνημα. Είναι εκεί που σιγά σιγά θα αρχίσει να αφυπνίζεται. Βλέποντας τα προβλήματα τριγύρω της, τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης, ζώντας με τον κίνδυνο της αρρώστιας και του θανάτου, αρχίζει να αντιλαμβάνεται πως τελικά είναι άλλα τα πράγματα που έχουν πραγματική αξία στη ζωή του ανθρώπου. Βλέποντας τον άντρα της – ο οποίος κρατάει τις αποστάσεις του από την ίδια- γεμάτο θέληση για προσφορά και βοήθεια, θέλει να δραστηριοποιηθεί και η ίδια. Αποφασίζει λοιπόν να προσφέρει τη βοήθεια της στο τοπικό μοναστήρι, βοηθώντας τις μοναχές στην διαπαιδαγώγηση και την μόρφωση των μικρών παιδιών. Η Κίτι Φέιν σταδιακά αλλάζει και την αλλαγή της αυτή την αντιλαμβάνεται και ο άντρας της, ο οποίος μετά από πολύ καιρό θα την κάνει και πάλι δικιά του σπέρνοντας μέσα της τον καρπό ενός παιδιού. Μόνο που αυτή η «ένωση» θα αργήσει να γίνει, αφού λίγο καιρό μετά ο Γουόλτερ πεθαίνει, χωρίς να μάθει ποτέ αν το παιδί ήταν δικό του ή του εραστή της γυναίκας του. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;">Αγαπημένος ήρωας ο Γουόλτερ, οπού εκείνη την ύστατη ώρα, είναι αυτός που ζητάει συγχώρεση από την Κίτι για ό,τι της έκανε. Αργότερα η Κίτι γυρίζει πίσω στο Χονγκ Κονγκ πιστεύοντας ότι έχει αλλάξει. Για ακόμη μια φορά όμως θα αμαρτήσει στην αγκαλιά του Τσαρλς Τάουνσεντ. Θα είναι όμως η τελευταία, αφού αισθανόμενη μίσος κ ντροπή για τον εαυτό της φεύγει για το πατρικό της μετανιωμένη για ό,τι έκανε. Από εκεί θα ακολουθήσει τον πατέρα της περιμένοντας τη γέννηση του παιδιού του δικού της και του Γουόλτερ. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;">Πραγματικά πρόκειται για μια συναρπαστική ιστορία που αποτελεί μάθημα ζωής. Η απλή γλώσσα και το λιτό ύφος του συγγραφέα κάνουν τον αναγνώστη να ρουφήξει αυτό το μοναδικό μυθιστόρημα. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;">Λίγο μετά την ανάγνωση του βιβλίου είδα και την ταινία, αφού δεν είχε τύχει να τη δω νωρίτερα. Στους κεντρικούς ρόλους οι <span class="apple-converted-space"><span style="font-size: 9pt;"> </span></span><span class="apple-style-span"><span style="color: black; font-size: 11pt;"><a href="http://www.imdb.com/name/nm0915208/"><span style="color: black; text-decoration: none;">Naomi Watts</span></a> και</span></span><span class="apple-converted-space"><span style="color: black; font-size: 11pt;"> </span></span><span class="apple-style-span"><span style="color: black; font-size: 11pt;"><a href="http://www.imdb.com/name/nm0001570/"><span style="color: black; text-decoration: none;">Edward Norton</span></a></span></span> δίνουν ρεσιτάλ ερμηνείας. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="295" src="http://www.youtube.com/embed/YJtLNDRLeis?fs=1" width="480"></iframe></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;">Σας προτείνω και το βιβλίο και την ταινία!<o:p></o:p></span></div></div><span class="Apple-style-span" style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;"><br />
</span><br />
<br />
</div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/07668826036917396327noreply@blogger.com11