2 Μαρτίου 2010

Μα πώς να γράψω;


Δε ξέρω γιατί γράφω τα λόγια αυτά. Δε ξέρω γιατι κάνω αυτή την ανάρτηση. Θα αφήσω ελεύθερη τη σκέψη μου κι όπου με πάει...Μάλλον γράφω για να μοιραστώ μαζί σας τον πόθο μου και τους προβληματισμούς μου για τη συγγραφή. Δεν θυμάμαι πότε ακριβώς ξεκίνησα να γράφω. Πάντα έγραφα μάλλον αλλά τα τελευταία χρόνια γράφω συστηματικά. Γράφω με σκοπό κάποια στιγμή να καταφέρω να δω ένα μεγάλο έργο ολοκληρωμένο. Κι έπειτα τον τελευταίο χρόνο σκέφτομαι και την έκδοση. Δεν είμαι συγγραφέας. Δεν ξέρω αν πρέπει να έχεις ταλέντο για να γράψεις. Το μόνο που ξέρω είναι οτι το θέλω πολύ. Οτι κοιμάμαι και ξυπνάω με τη σκέψη αυτή μεσ'το μυαλό μου. Θέλω πολύ να τα καταφέρω και επιμένω σε αυτό. Ίσως τελικά να αποτύχω μα αν δε δοκιμάσω δε θα το μάθω ποτέ μου. Άλλωστε όπως λέει και ο Ποιητής μας "...σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη να εύχεσαι να 'ναι μακρύς ο δρόμος". Ας είναι μακρύς και δύσκολος γεμάτος εμπόδια... Δεν με πειράζει! Εγώ θέλω να τον περπατήσω κι όπου με πάει...



Όπως είπα και νωρίτερα τα τελευταία χρόνια γράφω πιο συστηματικά και αυτός ήταν ο λόγος που έφτιαξα αυτό το ιστολόγιο. Όλα ξεκίνησαν επειδή λατρεύω να διαβάζω. Δεν υπάρχει μέρα που να μην διαβάσω κάτι. Νομίζω πως τίποτα δεν είναι ομορφότερο από αυτό. Ένα βιβλίο σε ταξιδεύει σε άγνωστους κόσμους, σε κάνει να νιώσεις, να αιθανθείς και να ζήσεις πράγματα που στην πραγματική σου ζωή ίσως ποτέ να μην βιώσεις. Στο ιστολόγιο αυτό ήθελα να καταγράφω τις σκέψεις μου για κάθε βιβλίο που διαβάζω. Αυτό έκανα μα σιγά σιγά σ'αυτές τις μικρές "κριτικές" ήρθαν να προστεθούν οι δικές μου "δημιουργίες". Με βοηθάει να γράφω εδώ... Με ελευθερώνει! 'Εχω κι όλους εσάς που με τα σχόλια σας με εμψυχώνετε. Με βοηθάτε για τη συνέχεια... Όποια κι αν είναι αυτή.



Το καλοκαίρι που μας πέρασε δεν ξέρω πως αλλά για πρώτη φορά σχηματίστηκε στο μυαλό μου μια ιδέα, μια ιστορία ολοκληρωμένη για κάτι που θα ήθελα να γράψω. Για ένα μυθιστόρημα. Η αλήθεια είναι πως είναι πολύ δύσκολο γιατί έχει να κάνει με τον ελληνικό εμφύλιο και χρειάζεται πολύ διάβασμα. Έχω αγοράσει αρκετά βιβλία και σε λίγο νομίζω πως θα είμαι ειδικός της περιόδου 1946-1949 (αν κ ο εμφύλιος ξεκίνησε νωρίτερα αυτή είναι η επίσημη περίοδος χρόνων που δίνεται από ιστορικούς).



Κια κάθομαι διαβάζω κ διαβάζω γιατί εκτός από αυτό στη μέση εμπλέκεται και η εξορία-κυρίως αυτή- αφού η ηρωίδα μου είναι μια εξόριστη. Μιλάω για τους πολιτικούς κρατούμενους που στάλθηκαν σε στρατόπεδα αναμόρφωσης για να "αποχρωματιστούν" . Όπως καταλαβένετε έπεσα κατευθείαν στα βαθιά.





Το πρόβλημα είναι πως ενώ τα έχω όλα έτοιμα στο μυαλό μου κάθε φορά που πάω να γράψω δε μου βγαίνει τίποτα. Γράφω πέντε δέκα σειρές και το αφήνω... Μα γιατί να συμβαίνει αυτό; Μήπως δεν είμαι έτοιμη; Δεν ξέρω... Απογοητεύομαι...


Θέλω να τα παρατήσω όλα! Να πάψω να διαβάζω άλλα βιβλία, να πάψω να γράφω άλλα πράγματα και να αφιερωθώ μονάχα σ'αυτό... Μα είναι η συγγραφή μοναχισμός; Πρέπει να αποξενωθείς απ'όλα για να καταφέρεις να γράψεις; Πάλι δεν ξέρω...


Να δω πότε θα μάθω... Θα μάθω κιόλας κάποτε;


Πολλές φορές διάβασα αναρτήσεις με παρόμοιο θέμα και όλοι βρέθηκαν μπροστά σ'αυτό που λέμε "απραξία". Μα κανείς δεν είχε να δώσει μια λύση στο πρόβλημα. Ίσως γιατί η λύση κρύβεται μέσα μας. Ίσως γιατί η απόφαση για το πότε θα ξεκινήσουμε είναι καλά κρυμμένη στην καρδιά μας και μας περιμένει... Περιμένει να την καλέσουμε και να ξεκινήσουμε το έργο μας. Να ξεκινήσουμε το όνειρο μας...





Σας κούρασα ε; Δε γράφω άλλα... Δε γυρίζω πίσω να δω τι έγραψα... Ας είναι το κείμενο όπως θέλει... Κι αν είναι μπερδεμένο είναι γιατί μάλλον μπερδεμένες είναι και οι σκέψεις μου όσον αφορά αυτό το θέμα...





Πείτε μου κι εσείς... το ίδιο νιώθετε;




45 σχόλια:

  1. Κοιτα...Επειδη και εγω εχω κανει πολλες προσπαθειες για να γραψω μυθιστορημα...

    Εν αρχη, ειναι ο λογος...Δεν μπορεις ετσι απριορι να γραψεις ενα βιβλιο...Πρεπει να υπαρχει καποιος λογος!Απο εκει και περα...Ολα τα αλλα ερχονται ευκολα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @έφηβε
    εν αρχή όντως είναι ο λόγος. χωρίς αυτόν τίποτα δεν κάνουμε...
    αμέσως μετά τι είναι όμως;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ο λόγος είναι η αρχή της δημιουργίας...
    και όπως λέει μια παροιμία: "η αρχή
    είναι το ήμισυ του παντός"...
    Όμως αναλογίσου, θέλεις πραγματικά
    να γράψεις αυτό το βιβλίο;
    Ποια κίνητρα σε οδηγούν σ'αυτό το δρόμο;
    Η ηρωίδα τι αντιπροσωπεύει για σένα;
    Γιατί διάλεξες αυτήν την περίοδο της ιστορίας;
    Ίσως οι απαντήσεις σ'αυτά τα ερωτήματα σε
    βοηθήσουν να καταλάβεις κάποια πράγματα.
    Το όνειρό σου είναι να γράψεις κάποτε ένα μυθιστόρημα. Είναι όμως το όνειρό σου να γράψεις οπωσδήποτε ένα μυθιστόρημα για τον εμφύλιο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @argy57
    ο λόγος που θέλω να γράψω είναι γιατί λατρεύω τα ταξίδια που μπορεί κάποιος να κάνει μέσα από τη συγγραφή. Όταν γράφω γίνομαι μια άλλη. Γίνομαιεπιβάτης ενός ονείρου. Ναι, είμαι σίγουρη πως θέλω να γράψω... Είμαι σίγουρη πως θέλω να ολοκληρώσω αυτό το βιβλίο κυρίως για μένα. Άσε την έκδοση, αυτή μπορή να μην έρθει ποτέ. Εγώ θα είμαι περήφανη για μένα μόνο και μόνο που θα έχω καταφέρει να το ολοκληρώσω. Σε δύο, σε πέντε, σε δέκα χρόνια; Όσο πάρει...
    Γιατί είναι που αγαπώ να γράφω κι αυτό είναι το κίνητρο μου.
    Τι αντιπροσωπεύει η ηρωίδα μου τώρα. Αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με την ίδια. Αφορά όλο το έργο και όλα τα πρόσωπα που συμμετέχουν σε αυτό. Θέλω μέσα από αυτό το βιβλίο να βγουν μηνύματα όπως η πίστη στα ιδανικά, τα πιστεύω μιας ιδεολογίας, ο αγώνας του κάθε ανθρώπου για την επιβίωση, η αγάπη που μπορεί να παραβλέψει τα πάντα οταν είναι αληθινή κ.α
    Πάντα η ιστορία υπήρξε το αγαπημένο μου μάθημα. Έχω διαβάσει πολλά ιστορικά μυθηστορήματα και όσο με θυμάμαι έλεγα πως αν γράψω κάτι κάποτε θα έχει να μιλήσει και για ιστορία. Οι παππούδες μου έζησαν τον εμφύλιο. Δεν ζουν πια μα όντας μικρότερη πριν χρόνια μου διηγήθηκαν αρκετές ιστορίες γι'αυτόν. Τις δύσκολες συνθήκες που βίωσαν, το ξύλο που έφαγαν. Τυχαίνει φαντάσου ο παππούς μου να ήταν δεξιός και η γιαγιά μου αριστερή. Φαντάσου ήρθαν και έδειραν μόνο τη γιαγιά μου οι χίτες. Μα εγώ δε θα το γράψω για να πάρω το μέρος της μιας ή της άλλης ομάδας. Δεν είμαι δεξιά , δεν είμαι αριστερή. Είμαι εδώ μονάχα για να δείξω πως χρόνια πολεμούσαμε ο αδερφός τον αδερφό του κι ο φίλος τον φίλο του. Κι ήταν το μεγαλύτερο κρίμα, η μεγαλύτερη πληγή για τη χώρα μας.
    Ναι , γι'αυτή την περίοδο θέλω να γράψω. Υπάρχουν βιβλία και βιβλία που αφορούν τη σύγχρονη εποχή. Που μιλάνε για κοινούς έρωτες, για εραστές για χωρισμούς κτλ
    Δε θα προσπαθήσω να γράψω αριστούργημα. Μα είμαι σίγουρη πως ο καθένας που γράφει προσπαθεί να φτάσει το ιδανικό.
    Κι εγώ λοιπόν πρέπει να προσπαθήσω. Να άφήσω την Ηρώ( η κεντρική ηρωίδα μου) να κάνει γνωστά σε όλους τα όσα έζησε εκείνα τα πέτρινα χρόνια.

    Καλή σου μέρα γλυκιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Είμαι της άποψης πως,το γράψιμο θέλει "γράψιμο"
    και εννοώ πως πρέπει να "γράψεις" όλα τα υπόλοιπα γύρω σου (υποχρεώσεις)και να αφοσιωθείς μονο στη ανάγκη σου αυτή.
    Άλλωστε η συγγραφή είναι η ανάγκη για το "αλλού",
    να βγάλεις αυτά που σε εχουν μπουκώσει μέσα σου και σε σκάνε.
    Θέλει απομόνωση απο την "βουή του όχλου"της καθημερινότητάς σου,να κάνεις την νύχτα μέρα
    και το αντίστροφο,θέλει να πάψεις να συμβαδίζεις την ημέρα σου με τον χρόνο,να μην σε νοιάζει αν ,τι ώρα τι ημέρα τι μήνας είναι;
    Θέλει άλλους ήχους..άλλες εικόνες στα μάτια σου..
    Θέλει αλλού μα..εντελώς "αλλού"
    Σε όλα..

    Αλλωστε,η "ανάγκη" σου σε έχει αλλού όπως και να,χει.
    Ασχετα άν απο ανάγκη(υποχρεώσεις) είσαι εδώ
    Στην ουσία η καρδιά σου και το μυαλό σου ταξιδεύουν.
    Μα,οχι όπως και εκεί που πρέπει..


    Δεν έχω να σου δώσω λυση γι αυτό,αλλα εύχομαι
    να υπάρξει κάποτε για σένα,να βρεί η ανάγκη σου την "εξοχή της"

    - Η αλήθεια είναι πως δεν θυμάμαι αν έχω ξαναπεράσει απο εδώ.
    Ομως,καλως σε βρήκα.
    Καλημέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @Protoplaste
    σε ευχαριστώ τόσο πολύ για τις συμβουλές σου.
    Πράγματι αυτό καταλαβαίνω κι εγώ. Οτι μάλλον θα πρέπει να τα παραμερίσω όλα και να ασχοληθώ μόνο με αυτό.
    Να μην έχω τίποτα άλλο πάνω από το κεφάλι μου να με απασχολεί. Να μην έχω υποχρεώσεις που θα μου τρώνε το χρόνο μου αλλού.
    Δυστυχώς όμως υπάρχουν υποχρεώσεις στη ζωή του κάθε ανθρώπου που δεν μπορεί να αδιαφορεί γι'αυτές.
    Θα πρέπει λοιπόν να βρω τη μέση λύση. Να φτιάξω ένα καλύτερο πρόγραμμα ίσως. Οτι έχω κάνει πάντως τη νύχτα μέρα ισχύει. Δεν έχω ωράρια, αυτό είναι αλήθεια.
    Ναι η καρδιά και το μυαλό μου είναι αλλού. Κάπου στο 1948 ταξιδεύουν και τρέχω να τα πιάσω...
    Ελπίζω να τα καταφέρω και να μη μ'αφήσουν πολύ πίσω μονάχη μου!

    Καλή σου μέρα και καλώς ήρθες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Θα συμφωνησω με τον πρωτοπλαστο,για να γραψεις θα πρεπει να μη σκεφτεσαι τιποτα αλλο,να αφοσιωθεις στο "εργο"σου,διχως εξωτερικα ερεθισματα και βγαλε τη πιεση απο το μυαλο σου,οτι πρεπει να γραψεις,οχι πρεπει δε χωρουν..
    απλα αφησε το μυαλο σου να σε ταξιδεψει...
    γνωρισε τη δυναμη του,συμφιλιωσου με την φαντασια που θα σε κανει να σχηματισεις υπεροχες λεξεις στο χαρτι...
    σε φιλω...
    και ευχομαι συντομα να σε "διαβασω" πρωτη...
    ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @lockheart
    αυτό θ απροσπαθήσω να κάνω! Να αφοσιωθώ σε αυτό.
    Τα όνειρα άλλωστε θέλουν θυσίες.
    Κι εύχομαι πράγματι κάποτε να τα καταφέρω για να μπορέσεις κι εσύ μα με διαβάσεις πρώτη ;)!
    Σε ευχαριστώ πάρα πολύ!
    Τα φιλιά μου κ την καλημέρα μου σου στέλνω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Να γράφεις μερικές γραμμές όταν νιώθεις την ανάγκη. Να αφήνεις μερικές λέξεις όταν αυτές έχουν ανέβει ψηλά και κοντεύουν να σε πνήξουν.
    Μα ποτέ μη πιεσεις τον εαυτό σου να γράψει λέξεις. Όσες αφήνεις με τη βια επιστρέφουν για να σε εκδικηθούν!
    Τι ωραίο το ποιημα του Καβάφη δίπλα; είναι απόσπασμα ή όλο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @librarian
    ποτέ μου δε ζορίζω την κατάσταση.Αν δεν έχω κάτι να πω απλώς δε γράφω. Τα παρατάω όπως διάβασες. Είναι να σου έρθει η έμπνευση όπως λέμε. Αν παρατήρησες αριστερά γράφω ένα διήγημα σε συνέχειες. Είχα καιρό να γράψω. Το είχα τελειώσει κάποτε μα ήθελα να κάνω αλλαγές. Εχθές με έπιασε και έγραψα το επόμενο επεισόδιο. Είναι να σου έρθει. Θα το αναρτήσω το βράδυ.
    Το ποιήμα του Καβάφη είναι αυτούσιο και εκδόθηκε το 1924 στη συλλογή "Τα ποιήματα".

    Τα φιλιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Πρίν από χρόνια με είχε πιασει κι εμένα να γράψω το δικό μου βιβλίο. Βασισμένο όμως σε ιστορίες ανθρώπων γύρω μου. Μα όπως λες κι εσύ, σε κάποια φάση απλά δεν μπορούσα να γράψω... Κι εκεί απογοητεύτηκα και τα παράτησα. ΠΟΣΟ ΛΑΘΟΣ ΕΚΑΝΑ!
    Δεν είναι κακό να κολλάς σε κάποιες στιγμές, γιατί έτσι μαθαίνεις να τις ξεπερνάς. Θα επιμείνω πως δεν πρέπει να αφήσεις αυτό που έχεις αρχίσει. Και ειμαι σίγουρη πως έχεις γράψει περιφημα!!! Και όταν με το καλό το εκδόσεις, θέλω και αφειέρωση (μια μικρή τόση δα!!!)

    Πίστεψε σε σένα και θα τα καταφέρεις!!! Είμαι σίγουρη!!!

    Καλό μήνα να έχεις!!!
    "Μυστικά" φιλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @Μυστικό Μονοπάτι μου
    τι καλή που είσαι! πόσο θάρρος μου δίνουν τα λόγια σου! αυτό θέλω! κάτι να μου δώσει ξανά το έναυσμα να συνεχίσω! σίγουρα δε θα το αφήσω ποτέ μου. δε θα το αφήσω πριν καταφέρω να το τελειώσω!
    Κι όταν με το καλό εκδοθεί ( ελπίζω κάποια στιγμή) θα έχεις ευχαρίστως και αφιέρωση :

    Στο αγαπημένο μου Μυστικό Μονοπάτι
    που πολλές φορές με οδήγησε στο φως

    Σου στέλνω "φιλιά Νατάσσας"!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. I don't speak Greek so I don't know what you write about, I guess about lovely books, but the layout and design of your blog is very lovely.
    Love from Serbia

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αμεσως μετα...Ειναι το καλυτερο κομματι...
    Γραφεις με την καρδια...Και διορθωνεις με το μυαλο...(Ελπιζω να καταλαβαινεις τι εννοω...).Επισης πρεπει να εχεις διαβασει...Να εχεις διαβασει πολυ!

    Αν εχεις διαβασει πολυ, και ξερεις οτι μπορεις να γραψεις καλα, αυτο που απομενει να κανεις ειναι να ζησεις. Πρεπει να ζησεις με παθος και ρισκο. Να σκληραγωγηθεις και να πεσεις χαμηλα στη κολαση. Να ξανασηκωθεις και να ξαναπεσεις. Να κανεις σβουρες στο παραδεισο και να δοκιμασεις οτι μηλο δεις μπροστα σου. Δεν νομιζω να υπαρχει καποιος λογοτεχνικος συγγραφεας ο οποιος να ζουσε χαλαρη ζωη περιμενωντας στο γραφειο του να του ερθει η επιφοίτηση.

    Αν ζησεις, το μονο που απομενει ειναι να σταματησεις να ζεις. Διοτι δε μπορεις να ζεις και να γραφεις. Τι στιγμη της δημιουργειας ο πραγματικος κοσμος χανεται και υπαρχει μεσα σου μονο η ιδεα. Ιδρωνεις μαζι της, καταγινεσαι, κανεις ερωτας και καταδιωκεσαι. Γινεσαι πλουσιος και ζητιανος, γυναικα και αντρας, παππους και παιδι. Γινεσαι ολοι οι χαρακτηρες σου. Βουτας μεσα τους, τους γραπωνεις τη ψυχη και την σφουγγιζεις μεχρι να βγαλει την πεμτουσια που θα βαλεις στα χειλι τους.

    Αν τα κανεις ολα αυτα. Περναμε στο λιγοτερο δυσκολο. Στο θεμα. Το θεμα ειναι μια ψευδαισθηση. Ποτε δεν υπαρχει θεμα. Ενα λογοτεχνικο βιβλιο δεν εχει θεμα. Ειναι οπως ακριβως η ζωη απλα για καποιο λογο εσυ που θα γραψεις θες να την αλλαξεις, να γραψεις για μια αλλη ζωη που δεν καταλαβαινω γιατι να το κανεις αυτο.

    Σορρυ για το μεγαλο σχολιο...Αλλα πιστευω οτι αυτα χρειαζονται...!

    Καλη επιτυχια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Νατάσσα,

    Η συγγραφή είναι ένα περίεργο πράγμα, κι αν ρωτάς εμένα, ναι ως έναν βαθμό είναι μοναχική διαδικασία.

    Διαβάζοντας το κείμενό σου εντόπισα ένα "λάθος" που κατα τη γνώμη μου το κάνουν πολλοί. Σκέφτηκες κάτι κι αμέσως έκατσες να κάνεις έρευνα για το ευρύτερο αντικείμενο, ώστε να βασιστείς σε αυτή για να γράψεις. Αυτό που για μένα έπρεπε να κάνεις αρχικά, είναι να δεις τι μπορείς να γράψεις επ'αυτού από μόνη σου. Να δεις αν πηγάζει από μέσα σου κάτι παραπάνω από μια ακατέργαστη ιδέα. Εγώ ακολουθώ πάντα αυτό τον δρόμο και έχω αφήσει στη άκρη αρκετά πράγματα που μου φαίνονται και φαίνονται ωραία, αλλά δεν μπορώ να τα αναπτύξω με βάση το μέσα μου.

    Επίσης, καλό θα ήταν να τοποθετήσεις ως έναν βαθμό τον εαυτό σου στις ιδέες σου. Δηλαδή να σκεφτείς αν ήσουν εσύ η ηρωίδα ενός βιβλίου, τι είδους βιβλίο θα σου άρεσε να ήταν αυτό, τι ιστορία θα σου άρεσε να ξετυλίγεται γύρω σου.

    Με λίγα λόγια, αυτό που λέω είναι να στέκεσε στις ιδέες σου που εκφράζουν περισσότερο τον χαρακτήρα σου. Έτσι κάνεις ένα μεγάλο βήμα κοντά στην έμπνευση.

    Το ξέρω πώς είναι δύσκολο το όλο σκηνικό κι αυτά που σου λέω ίσως φα'ίνονται κάπως χαοτικά, αλλά ως γνωστόν...ήτοι μεν πρώτιστα χάος γένετο....

    Δεν ξέρω να βοήθησα καθόλου...κι εγώ θέλω βοήθεια σε αυτό τον τομέα...

    ΥΓ Τελικά δεν είμαι ο μόνος που αλλιώς το ξεκίνησε το Blog κι αλλιώς του βγήκε! Εγώ δεν είχα ποτέ σκοπό να δημοσιεύσω ποίημα, και τώρα γράφω σχεδόν αποκλεστικά...

    Σκιές παντού...την καλησπέρα μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. @DEZMOND
    you're right! i'm writitng about my favourite books, poems or novels!

    Thank u!
    Kisses from Greece!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. @Έφηβε
    τι όμορφα που τα λες. είσαι τόσο νέος κι όμως μιλάς τόσο όμορφα. με κάνεις να πιστεύω πως είναι σωστό αυτό που λένε πως "γεννιέσαι, δε γίνεσαι".
    Πράγματι διαβάζω πολύ, πάρα πολύ θα έλεγα! σε τέτοιο βαθμό που καταντάει ορισμένες φορές γελοίο για τους γύρω μου αλλά δεν με νοιάζει.
    Εγώ πάλι πιστεύω πως θα μπορούσα να διαβάζω και περισσότερο αλλά προτιμώ να αφήνω και λίγο χρόνο για να ζήσω όπως λες. να αποκτήσω εμπειρίες σε τούτο το δρόμο που βαδίζω.
    Οσον αφορά στο θέμα δεν κοοιτάζω να αλλάξω καμία ζωή. απλώς θα διηγηθώ τη ζωή μιας γυναίκας πριν από πενήντα χρόνια...

    σε ευχαριστώ πολύ για όλες σου τις συμβουλές!
    να 'σαι καλά κ σκέψου κ εσύ το ενδεχόμενο να καταπιαστείς ξανά με τη συγγραφή ενός μυθιστορήματος. Θα μου άρεσε πολύ να σε διαβάσω. είμαι σίγουρη πως θα τα κατάφερνες τέλεια.

    τα φιλιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. @Έσπερε μου
    ο λόγος που κάθομαι και διαβάζω αυτά τα βιβλία είναι για να μπω στο κλίμα. δεν είναι για να πάρω πληροφορίες και να παπαγαλήσω. ίσως από αυτή τη ντουζίνα βιβλία που έχω μαζέψει να χρησιμοποιήσω μόνο δυο σειρές. ίσως και τίποτα.
    δε θα γράψω ιστορία. μυθιστόρημα θέλω να γράψω απλώς φοβάμαι μην υποπέσω σε ιστορικές ανακρίβειες.
    Και πίστεψε με, δυστυχώς και να μην ήθελα , την Ηρώ την έχω ταυτίσει με εμένα. Είμαστε ένα. Γίνεται μια ανταλλαγή απόψεων και συναισθημάτων ανάμεσά μας με έναν τρόπο που δεν μπορεί να εξηγηθεί...

    Σ'ευχαριστώ για τη βοήθεια σου! είσαι πολύ καλός.
    μακάρι να μπορέσω να βρω σύντομα την άκρη!

    τα φιλιά μου και καλό σου βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Προς το παρον...Εχω τις πανελληνιες...Και αρκουμε στα ποιηματα και μονο...!
    Πιστευω οτι θα τα καταφερεις...Χρειαζετε και υπομονη...Κατι που εγω δεν ειχα οταν προσπαθουσα να γραψω...:/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. @Έφηβε
    τότε για την ώρα σκέψου μονάχα τις πανελλήνιες. οταν με το καλώ τελείωσουν, κι εχεις πάει καλά -που στο εύχομαι με όλη μου την καρδιά- κι θα είσαι σίγουρος πως περνάς εκεί που επιθυμείς τότε θα έχεις χρόνο και για όλα τα υπόλοιπα.
    τώρα διάβασμα και μόνο διάβασμα για να πετύχεις.
    σαν τη μαμά σου δεν ακούγομαι τώρα; χαχαχαχα!

    φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Γεια σου.
    Η κενή σελίδα ή ο κενός καμβάς είναι οι πιο σκληροί και οι πιο απαιτητικοί εραστές. Έχω διαβάσει πολλούς τρόπους για να ξεπερνάς το λευκό αλλά η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει συνταγή. Από την δική μου ασήμαντη εμπειρία έχω να μοιραστώ μαζί σου μόνο το εξής: μην σκέφτεσαι πολύ. Μην σκέφτεσαι ωραίες λέξεις ή βαθιά νοήματα. Απλά όρμα και γράψε για αυτά που ξέρεις. Άτσαλα στην αρχή, άτεχνα, ακόμα και κακά. Η μούσα συνήθως σκάει μύτη, ΑΦΟΥ έχεις ματώσει. Η ωραιοποίηση, το "ραφινάρισμα" έρχεται μετά.
    Όρμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. @ΕggGod
    αχ πόσες φορές έχω καθίσει μπροστά σ'αυτή τη λευκή σελίδα...
    υπάρχουν φορές που απλώς την κοιτάζω λες και περιμένω ένα θαυμά να γεμίσει
    κι άλλες που γίνομαι ένας μικρός θεός και γράφω...γράφω... χωρίς σταματημό.
    Είναι μέχρι να σκάσει μύτη η Μούσα όπως λες κι εσύ!

    Ορμάω λοιπόν!

    Καλή σου μέρα και σ'ευχαριστώ για τις συμβουλές!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. ΧΑΧΑΧΑ...Ναι...:P
    Εχω προγραμμα...Δεν φοβαμαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. @Έτσι μπράβο Έφηβε!
    Χωρίς πρόγραμμα δεν κάνουμε τίποτα!

    Καλό σου απόγευμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Παρεξήγησις! Σε καμία περίπτωση δεν εννοούσα πώς διαβάζεις αυτά τα βιβλία για να παπαγαλήσεις...Εξάλλου κι από τα γραπτά σου φαίνεται πως δεν είσαι άνθρωπος που κάνει κάτι τέτοιο. Φυσικά είναι σωστό που θέλεις να είσαι ακριβείς.

    Από την στιγμή που ταυτίζεσαι με την ηρωίδα σου , τότε είσαι καλό δρόμο πιστεύω...Απλά προσπάθησε να φτιάξεις μια αρχική δομή,ώστε να ξεπεράσεις το αρχικό χάος, κι ύστερα τοποθέτησε τον εαυτό σου στην καρδιά της ιστορίας σου...

    Τι να πω...Ελπίζω να δουλέψει αυτυό που σου λέω, γιατί είναι δύσκολο. Γράφω κι εγώ κάτι τώρα, αλλά έχω κολλήσει αφάνταστα...Θα κάτσω να γράψω καμιά μικρή ιστοριούλα μπας και ξεκολλήσω...

    Καλησπέρα και καλές αράδες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. @καλέ μου Έσπερε
    δεν παρεξηγήθηκα...
    εσεις με βοηθάτε, με συμβουλεύετε κ θα παρεξηγηθώ κιόλας;
    απλά απάντησα στο για ποιο λόγο κάθομαι να διαβάσω αυτά τα βιβλία!
    μην το ξαναπείς λοιπόν αυτό... ;)!
    Εσύ θα μου αποκαλύψεις περί τίνος γράφεις;
    Απ'ότι βλέπω έχουμε πέσει όλοι σε κόλλημα και προσπαθούμε να βγούμε από τη φάση!

    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Ανώνυμος5/3/10 1:15 π.μ.

    Νατασσα μου αρεσει τρομερα να διαβαζω...σε καταλαβαινω απολυτα...αυτο που κανεις οσο το κανεις και οσο αντεχεις να το κανεις ειναι αξιο θαυμασμου...συνεχισε οπως σου βγαινει χωρις ανχος γιατι ειδικα στο να γραφεις θα πρεπει να αφεθεις..

    την καληνυχτα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. @inmusiclost
    είναι ακριβώς αυτό που λες!
    να αφεθώ πρέπει...
    κι όπου με πάει η φαντασία μου!

    Καλό σου βράδυ κ ευχαριστώ για τη συμβουλή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Αχ! λοιπον Νατασσα καταρχας να σου πω οτι θα σε διαβαζω γιατι πολυ μου αρεσει το ιστολογιο σου!
    Το ονειρο μου ειναι να γραψω και γω ενα μυθιστορημα! Η αληθεια ειναι πως εχω τελειωσει ενα οτνα ημουν μολις γυμνασιο:)
    Αλλα δεν το εχω διαβασει απο τοτε....Νομιζω οτι θα μου φανει χαζο αλλα δεν ξερω...

    Εκανα κ αλλες προσπαθειες αλλα εμειναν μισες...
    Τωρα το πηρα αποφαση... Διαβαζω διαβαζω και γραφω γενικα και αοριστα για ο,τι με απασχολει!
    Υπαρχει ομως στο πισω μερος του μυαλου αυτην η ιδεα της συγγραφης ενος βιβλιου...
    Και συ μην το πιεζεις!! Εξαλλου μικρη εισαι ακομη.. μαζεψε εμπειριες!!:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. @HnH
    Χαίρομαι που βρίσκω ανθρώπους οι οποίοι έχουν τα ίδια όνειρα και τους ίδιους πόθους με εμένα!
    Εκείνο το μυθιστόρημα που έχεις τελειώσει από το γυμνάσιο να κάτσεις να το διαβάσεις ξανά. Σίγουρα θα κάνεις αλλαγές γιατί όντας μεγαλύτερη κάποια πράγματα θα τα βλέπεις πια με άλλο μάτι.
    Ας συνεχίσουμε να γράφουμε!
    Είμαστε όντως μικρές ακόμα μα από τώρα πρέπει να κάνουμε προσπάθειες ουτώς ώστε μετά από χρόνια να είμαστε ολοένα και καλύτερες!
    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Αγαπητή Νατάσσα,

    Μην απογοητεύεσαι. Το ότι γράφεις πέντε δέκα γραμμές και μετά σταματάς δε σημαίνει ούτε ότι πρέπει να γίνεις οπαδός του μοναχισμού ούτε ότι πιθανότατα δεν έχεις ταλέντο και πρέπει να τα παρατήσεις.

    Το κενό που συναντάς είναι φυσιολογικό - συμβαίνει σε όλους τους νέους συγγραφείς. Η συγγραφή ενός βιβλίου (είτε είναι διήγημα, είτε μυθιστόρημα, είτε σειρά από πεζογραφήματα) απαιτεί, μεταξύ άλλων, και λογοτεχνικό ύφος. Οι περισσότεροι νέοι συγγραφείς δε διαθέτουν αυτό το ύφος, ίσως γιατί ποτέ δε σκέφτηκαν πώς θα ήθελαν να γράφουν, με αποτέλεσμα να δυσκολεύονται να εκφραστούν ή να περιγράψουν μια σκηνή. Υπομονή, δεν είναι κάτι τρομερό και δύσκολο, απλά θέλει το χρόνο του.

    Ίσως χρειάζεται να διαβάσεις ξανά τα βιβλία που λατρεύεις και να προσέξεις όχι τι γράφει ο συγγραφέας μα πώς το γράφει. Από εκεί μπορείς να υιοθετήσεις τμήματα λογοτεχνικού ύφους και να πλάσεις ένα στυλ που θα σου είναι αρκετά ικανοποιητικό.

    Φαντάζομαι πως είναι η πρώτη σου σοβαρή προσπάθεια να συγγράψεις ένα μυθιστόρημα. Εύλογο είναι λοιπόν να συναντάς δυσκολίες. Μην το βάζεις κάτω και άσε τη λογοτεχνική σου γλώσσα να αναπτυχθεί αργά. Οι εικόνες στο μυαλό σου θα προσαρμοστούν σύντομα στο στυλ σου και θα μπορείς πιο εύκολα να εκφραστείς. Και σαν βρεις τον τρόπο να εκφράσεις αυτά που θες στο χαρτί (ή την ηλεκτρονική σελίδα), θα δεις κι από μόνη σου πόσο πιο εύκολα γεμίζεις αράδες και σειρές.

    Αν πάλι πιστεύεις πως έχεις αρκετό λογοτεχνικό ύφος για να γράψεις αλλά παρόλα αυτά δε σου βγαίνει τίποτα, ίσως φταίει η έμπνευση. Και αυτό είναι γνώρισμα όλων των συγγραφέων. Εννοείται πως θα υπάρξουν καιροί όπου δε θα μπορείς να αρθρώσεις ούτε πρόταση, λόγω έλλειψης έμπνευσης. Κανένα σπουδαίο έργο δε βγήκε σε μια νύχτα. Αν δεις πως δεν τα καταφέρνεις αυτή τη μέρα, άσε το γράψιμο για την επόμενη. Ή τη μεθεπόμενη. Ή την επόμενη εβδομάδα ή μήνα. Η δημιουργία έρχεται φυσικά, ο καλλιτέχνης ποτέ δε βιάζεται για να δημιουργήσει. Βγες, λοιπόν, κάνε μια βόλτα στο κοντινό πάρκο, αφουγκράσου τους ήχους της φύσης (ή της πόλης), παρατήρησε τον κόσμο γύρω σου. Ποτέ δεν ξέρεις, μερικές φορές η έμπνευση έρχεται εκεί που δεν το περιμένεις.

    Να σε ενημερώσω πως ο Έκο, μια εξαίρετη λογοτεχνική προσωπικότητα, χρειάστηκε τριάντα χρόνια από τα πρώτα του βήματα στη συγγραφή μέχρι να εμπνευστεί και να γράψει το επικό του έργο Το Όνομα του Ρόδου (το οποίο συνιστώ ανεπιφύλακτα).

    Συγχαρητήρια πάντως για τη προσπάθειά σου και σου εύχομαι ότι καλύτερο στη λογοτεχνική σου αναζήτηση.

    Aeon Veritas

    ΥΓ: Απλά προς ενημέρωση, τη σελίδα αυτή τη βρήκα τυχαία, ενώ έψαχνα για ένα εντελώς διαφορετικό θέμα. Σαν συνάδελφος λογοτέχνης, θέλησα να γράψω κι εγώ την ταπεινή μου άποψη. Ελπίζω να μη σε κούρασα με το μακρύ μου λόγο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τον εκτενή σχολιασμό σου φίλε μου!
    Πράγματι είναι η πρώτη μου σοβαρή απόπειρα συγγραφής. Διάλεξα το μυθιστόρημα γιατί αυτό είναι το είδος που έχω διαβάσει περισσότερο και που με έχει μαγέψει πιο πολύ από τα υπόλοιπα. Όλα ξεκίνησαν χάρη στο διάβασμα. Αχ πόσα βιβλία έχω διαβάσει! Αγαπώ πολύ να διαβάζω κι έτσι σιγά σιγά γεννήθηκε μέσα μου η επιθυμία να προσπαθήσω να συγγράψω κι εγώ.
    Σίγουρα είναι πολύ νωρίς για να έχω αποκτήσει στυλ ίσως όμως να φταίει και το νεαρό της ηλικίας μου αφού είμαι μόλις 23. Την έμπνευση την αφήνω απ'έξω γιατί δεν είναι στο χέρι μου να την κατακτήσω.
    Αυτό που έχω καταλάβει πάντως είναι οτι θέλει επιμονή, υπομονή και πολύ προσπάθεια. Τίποτα δεν έρχεται μόνο του. Κι επειδή εγώ το λατρεύω και το θέλω πολύ ε τότε πιστεύω πως θα τα καταφέρω!!!
    Το λέει άλλωστε κ ο γνωστός λογοτέχνης "Όταν θέλεις κατι πολύ τότε όλο το σύμπαν συνωμοτεί να γίνει δικό σου".
    Ας είναι έτσι λοιπόν!

    Σε ευχαριστώ πολύ που πέρασες από 'δω έστω και τυχαία! Να 'σαι καλά!
    Καλό σου βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Γρηγόρης22/6/10 4:19 μ.μ.

    Αγαπητή Νατάσσα,

    λάτρεψα το blog σου από την πρώτη στιγμή γιατί μοιραζόμαστε κοινούς στόχους. Έχω ξεκινήσει κι εγώ το πρώτο μου βιβλίο εδώ κι ένα μήνα, και ακόμη είμαι στην πρώτη σελίδα. !!!! Αλλά δεν απογοητεύομαι, γιατί η έμπνευση μου έρχεται σε άλλα πράγματα... έχω ήδη γράψει 2 τραγούδια για το συγκρότημα της φίλης μου και έμεινα έκπληκτος από το γεγονός ότι μπόρεσα να τα γράψω...
    Γι' αυτό, υπομονή, βόλτες, ζωή θα σε βοηθήσουν. Δεν είμαι της άποψης ότι πρέπει να αποκοπείς από τα πάντα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. @Γρηγόρη καλώς ήρθες!
    Χαίρομαι πολύ που γνωρίζω (έστω κ διαδυκτιακά) άτομα που τρέφουν τις ίδιες επιθυμίες κ τους ίδιους πόθους με εμένα. Άτομα που έχουν τις ίδιες αγωνίες προσπαθώντας να πετύχουν τους στόχους τους! Προσπαθώ να γράψω ναι! Κι αυτός ήταν ο λόγος που έφτιαξα αυτό το blog, για να εκφράζομαι μέσα από 'δω με το γραπτό λόγο! Θέλω πολύ να καταφέρω να ολοκληρώσω αυτό το βιβλίο! Έχει πολύ ακόμα μα θα προσπαθήσω κι ας πάρει όσα χρόνια θέλει! Είναι που με τρώει μέσα μου, που δεν με αφήνει να κοιμηθώ, που όλη την ώρα στριφογυρνάει μέσα στο μυαλό μου η ιδέα του! Πώς να το αφήσω; Θα συνεχίσω να προσπαθώ κι όπου με βγάλει το ταξίδι!
    Καλή επιτυχία κ στους δυο μας λοιπόν! Ε΄υχομαι κ το δικό σου βιβλίο σύντομα να μπει σ'ένα δρόμο!
    Θέλει προσπάθεια κ πολύ υπομονή από μέρους μας!

    Τα φιλιά μου κ να περνάς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Καλημέρα και από εμένα.

    Διάβασα το κείμενο σου και δεν μπορείς να φανταστείς πόσο ταυτίστηκα με όσα γράφεις.
    Χρόνια "παιδεύομαι" και "εκπαιδεύομαι" στο να παρατηρώ και να γράφω, να καταγράφω όσα με προβληματίζουν. Ετσι ακριβώς αισθάνομαι και εγώ. Μπλεγμένη ίσως με πολλά που με αποσυντονίζουν ...

    Χθές μόλις απέκτησα λαπτοπ και είμαι πολύ περήφανη για μένα. Το νέο μου απόκτημα είμαι σίγουρη ότι θα με βοηθήσει, γιατί μέχρι τώρα με τα δεκάδες τετράδια κουράστηκα.

    Όμως η γραφή και η συγγραφή είναι ταξίδι, Πιστεύω ότι θα τα καταφέρεις να γράψεις αυτό που θες.
    όταν αρχίσεις... μετά δεν σταματάς.

    Καλό μας ταξίδι λοιπόν.
    ...και που ξέρεις, ίσως να ξανανταμώσουμε :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. @Βοτσαλάκι καλώς όρισες !
    Ξέρεις μου δίνει κουράγιο ν αμαθαίνω πως δεν βρίσκομαι μονάχη μου σε αυτόν το δύσκολο δρόμο που έχω τραβήξει! Είναι κι άλλοι πολλοί! όπως εσύ για παράδειγμα!
    Τελικά είναι πολύ δύσκολο το έργο μας! Και ξέρεις τι είναι πιο δύσκολο απ'όλα; Να σηκώσεις το μολύβι και να αρχίσεις να γράφεις. Όλο μια πρόφαση βρίσκω κ δε γράφω! Ενώ όμως το θέλω πολύ!
    Τι θα κάνω; Σκέφτομαι συνεχώς να ζορίσω τον εαυτό μου να κάτσει να γράψει μα τίποτα! Έιχα ξεκινήσει μια ιστορία (θα την βρεις ψηλά στο ιστολόγιο μου στα δεξιά "Το δίλημμα") μόνο κ μόνο για να μπω στη διαδικασία να γράψω μα τώρα πλέον δεν έχω καθόλου έμπνευση γι'αυτή και την έχω αφήσει! Έτσι σκέφτηκα να αναρτώ εδώ αυτό που θέλω να γράψω για τις εξόριστες! Νομίζω πως καλό θα μου κάνει! Ίσως να το πάρω πιο σοβαρά!
    Σ'ευχαριστώ που με νιώθεις κ να ξέρεις πως κ εγώ σε νιώθω το ίδιο!

    Να 'σαι καλά κ να περνάς!
    Καλή επιτυχία σε ό,τι κι αν κάνεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Ανώνυμος18/9/10 4:56 μ.μ.

    Καλησπέρα! Με λένε Κώστα και μου αρέσει και εμένα το γράψιμο. Αν και δεν σου κρύβω οτι δεν διαβάζω σχεδόν καθόλου. Μου αρέσει να γράφω ιστορίες με δράκους, ξωτικά, νεράιδες, ήρωες και μυθικές μάχες. Πολύ κοινότυπο έ? Διάβασα σχεδόν όλα τα σχόλια των αναγνωστών σου και έχω να σου πω ένα πράγμα. Όλοι τους έχουν δίκιο και άδικο μαζί. Αν κρίνω απο τον εαυτό μου τα καλύτερά μου τα γράφω όταν είμαι στενοχωρημένος και αγχωμένος. Θέλω να πω πως δεν υπάρχει μαγική συνταγή. Κανένας δεν μπορεί να σε βοηθήσει. Μόνο εσύ. Τα πάντα είναι μέσα μας. Αν σε βοηθάει να σκέφτεσαι τα προβλήματά σου όταν γράφεις, τότε σκέψου τα. Το μυθιστόρημά σου θα είναι εκείνος ο τόπος που θα κρύβεσαι μακρυά απο όλα αυτά. Άν δεν σε βοηθάει, τότε μην το κάνεις. Αυτά είχα να σου πω και θα ήθελα κάποια στιγμή να διαβάσω ένα απόσπασμα απο τα έργα σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. @Κώστα
    καλώς ήρθες! Χαίρομαι που έκανες τον κόπο να διαβάσεις και να σχολιάσεις το συγκεκριμένο μου κείμενο! Είναι που σε αυτό το κείμενο κρύβεται όλη μου η αγωνία για τη συγγραφή! Μπορεί να μην έχω γράψει πολλά, μα σίγουρα αν θα ήθελα να τα γράψω όλα, ακόμα θα διάβαζες...
    Δυο λέξεις είναι αρκετές! "ΤΟ ΛΑΤΡΕΥΩ"! Ποιό; Μα το να γράφω! όπως λες κι εσυ δεν υπάρχουν συνταγές! Μόνο σου τον βρίσκεις τον δρόμο! Απλά θέλει να γράφεις συνεχώς! Να μην το αφήνεις! Γι'αυτό αναρτώ εδώ τις διάφορες ιστορίες μου! Είναι κάτι σαν προπόνηση! όποτε θες να διαβάσεις ό,τι θέλεις! Εδώ θα τα βρεις όλα! Περιμένω σχόλια σου!

    Να 'σαι καλά κι εσύ φίλε της συγγραφής! Λατρεύω κι εγώ το φανταστικό μα δεν έχω προσπαθήσει ποτε να γράψω κάτι τέτοιο...
    Ποιός ξέρει; Ίσως να πρέπει να κάνω κι εκεί μια προσπάθεια!

    Καλό απόγευμα κ να περνάς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. Η ιδέα στροβιλίζεται στο μυαλό μου εδω και καιρό...ουδεμία ιδιαίτερη εκπαίδευση και σπουδή παρα μόνο ανάγκη για γραφή..για συγγραφή..είναι η ανάγκη για δημιουργία..Η δουλειά μου (δημόσιος υπάλληλος) μαζί με τα καλά έχει και ένα μεγάλο κακό..σε φέρνει σε τέλμα...προσπαθώ να σκεφτώ κάτι,όμως η φαντασία μου έχει στερέψει,και είχα τόση πολύ παλιότερα...θα τη βρώ όμως την άκρη..που θα μου πάει..ένα έναυσμα θέλω και ξεκινάω..καλή επιτυχία και σε σένα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. Γιώτα μου,
    εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να τη βρεις την άκρη! Το ξέρω είναι δύσκολο, μα αξίζει τον κόπο! Η αρχή είναι το ήμισυ του παντώς, έτσι δε λένε; Είναι μέχρι να ξεκινήσεις λοιπόν! Μετά όλα βρίσκουν το δρόμο τους!
    Να 'ναι ευκολοδιάβατος λοιπόν!

    Να περνάς καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. Καλησπέρα!

    Κατά τύχη διάβασα το κείμενο σου και τα σχόλια των φίλων και μπορώ να πω οτι πολλά απ' αυτά που γράφτηκαν είναι κομμάτι μου, πράγματα που έχω σκεφτεί και έχω ζήσει. Και μένα μου αρέσει πολύ να γράφω. Γράφω για το αγαπημένο, λατρεμένο μου, Θέατρο, που συνδυάζει μοναδικά όλες τις τέχνες και με γεμίζει ηδονή κάθε φορά που έρχομαι σε επαφή μαζί του.

    Σε πολλά συμφωνώ με τα παιδιά που σχολίασαν το κείμενο σου, σε πάρα πολλά. Στο οτι πρέπει να ασχοληθεί κανείς με αφοσίωση ας πούμε. Μεγάλη αλήθεια. Λένε, και το έχω διαπιστώσει και ο ίδιος, οτι η έμπνευση έρχεται με το γράψιμο. Συνέχισε να γράφεις. Μη σταματάς. Μη σταματήσεις ποτέ.

    Επίσης κάτι που πιστεύω και θα ήθελα να το μοιραστώ είναι οτι για μένα σημασία έχει μόνο να γράψει κανείς κάτι που το θέλει. Μια ιστορία που θέλει να πει. Αν με ειλικρίνεια και πάθος την διηγηθεί, τότε για μένα έχει πετύχει, μπορεί να συγκινήσει. Αν λοιπόν εσύ θεωρήσεις διαβάζοντας το οτι είναι καλό, οτι σε συγκινεί και οτι πραγματικά αποτελεί κομμάτι της ψυχής σου, δε μπορεί παρά να είναι ανεκτίμητο δώρο που κάνεις στους αναγνώστες, ακόμη κι αν π.χ. είναι η όμορφη παρέα μας, εδώ μέσα, αυτοί οι αναγνώστες.

    Προσωπικά μου αρέσει να γράφω για το άγνωστο. Για τα πράγματα που τυχόν έγιναν και τα οποία δε γνωρίζουμε. Για τα πλάσματα που υπήρχαν δίπλα μας χωρίς να το ξέρουμε, τις ιστορίες τους, τη ζωή τους. Για το τέλος και την αρχή, τον θάνατο, τη ζωή, την αγάπη, τον χρόνο και τις λειτουργίες του, που ποτέ δε κάνουν λάθος. Χάρηκα πολύ για αυτή την "επαφή" με όλους σας. Να είστε όλοι καλά, εις το επανιδείν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. @Βαμβάκιε καλώς όρισες!
    Μακάρι να μπορούσα να εκφράσω με λόγια αυτά που νιώθω όταν γράφω! Να μπορέσω να πω σε μια πρότασει όλα όσα μου δίνει κι όλα όσα αισθάνομαι την ώρα που βάζω λέξεις στη σειρά για να φτιάξω μια ιστορία! Είναι αδύνατον να το κάνω! Πάντα κάτι θα λείπει, πάντα κάτι δε θα έχω πει...
    Η συγγραφή μου δίνει ανάσα, με κάνει να ανπνέω αλλά παράλληλα με πονάει, μου πληγ΄'ωνει την καρδιά! Ετσι νιώθω! Ότι έχω μέσα μου ένα βάρος, ένα άγχος κ δεν μπορώ να αναπνεύσω ελεύθερα!
    Στον αγώνα λοιπόν αυτό, πρέπει να έχουμε επιμονή κ υπομονή! Είμαι 24 ετών! Είμαι μικρή! Έχω ξεκινήσει το μυθιστόρημα μου εδώ κ ένα, δυο χρόνια. Τους πρώτους μήνες έπρεπε να βρω τις απαιτούμενες ιστορικές πληροφορίες για το θέμα! Στη συνέχεια να βάλω την ιστορία μου σε μια σειρά, να φτιάξω τους χαρακτήρες κ τα γεγονότα! όλα αυτά θέλουν χρόνο! Τώρα είναι που έχω ξεκινήσει να γράφω συστηματικά! Κι όλα μου φαίνονται παλούκι! Μα δε θα σταματήσω! Δε θα σταματήσω γιατί πρέπει να την πω αυτή την ιστορία ο κόσμος να χαλάσει! Νιώθω τύψεις όταν δεν ασχολούμαι μαζί της! Ας τελειώσω σε δέκα χρόνια!
    Θα ξέρω πως πάλεψα!
    Εύχομαι να φτάσω κάποτε στην Ιθάκη μου!
    Το ταξίδι θα έχω να θυμάμαι!

    Καλή τύχη κ σε εσένα εύχομαι!!!
    Καλή μας δύναμη!
    Να περνάς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. Ανώνυμος20/8/11 12:17 π.μ.

    ΓΕΙΑ ΣΑΣ. ΓΡΑΦΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ. ΤΗΝ ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΜΟΥ. ΚΑΙ ΕΓΩ ΣΚΕΦΤΗΚΑ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΝΑ ΤΑ ΠΑΡΑΤΗΣΩ ΛΟΓΟ ΠΟΛΛΩΝ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΩΝ (ΜΕ 3 ΠΑΙΔΙΑ)ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟ ΕΚΑΝΑ. ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩ ΝΑ ΓΡΑΦΩ ΟΠΟΤΕ ΒΡΙΣΚΩ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟ ΤΕΛΕΙΩΣΩ ΚΑΠΟΙΑ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΦΑΝΗ ΓΙ ΑΥΤΟ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΧΡΩΣΤΑΩ ΣΤΟΝ ΕΥΑΤΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΚΟΡΕΣ ΜΟΥ. ΜΗΝ ΤΑ ΠΑΡΑΤΗΣΕΙΣ ΠΟΤΕ. ΠΑΝΤΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΞΕΚΙΝΑΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ. ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΘΕ ΕΠΙΤΥΧΙΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. Ανώνυμος18/4/12 11:30 π.μ.

    πιστεύω πως για να γράψεις ένα καλό μυθιστόρημα το οποίο βασίζεται σε κάποιο ιστορικό γεγονός χρειάζεται πλούσιο θέμα...και τί εννοώ..εννοώ πως ίσως ο εμφύλιος δεν σου γεμίσει την σκέψη με γεγονότα,ήρωες,μέρη,καταστάσεις κτλ. Βρές ένα πιο πλούσιο θέμα εγώ θα διάλεγα ας πούμε Β' Παγκόσμιο, ή κυρίως κάποια αρχαία περίοδο έτσι ώστε να μπορέσω να περιγράψω μετανάστευση,ψυχική κατάσταση,μάχη,θάνατο,ταξίδι....
    Επίσης εάν το εκδόσεις στην Ελλάδα ίσως δεν αποκτήσει την φήμη που θα ήθελες. Για αυτό επέλεξε ένα θέμα που αφορά μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας και γράψτο είτε στα Αγγλικά είτε στα Ελληνικά και στείλτο για μετάφραση και επικοινώνησε με κάποιο ξένο εκδοτικό οίκο..παρόλα αυτά..καλή συνέχεια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. Γεια σου Νατάσσα! Το διαδίκτυο είναι τόσο απέραντο!!!!! Έψαχνα για συμβουλές για συγγραφείς, αν κι έχω εκδώσει ήδη ένα βιβλίο με αυτοέκδοση, γιατί οι εκδοτικοί οίκοι θέλουν "ονόματα" για να τους φέρνουν κέρδη. Πέρασα και περνώ απ' όλα τα στάδια, της ευφορίας επειδή μπορώ να αποτυπώνω στο χαρτί ιστορίες και συναισθήματα, της αμφιβολίας αν έγραψα κάτι καλό (ευτυχώς είχα καλές κριτικές) και του τέλματος, αλλά όταν ερχόταν η έμπνευση, ξεχείλιζε ασυγκράτητη, ακόμα κι όταν έπλενα τα πιάτα χαχαχα. Έπεσα πάνω στη σελίδα σου, αναζητώντας συμβουλές, αλλά τελικά όσες σελίδες διάβασα μέχρι τώρα, κανείς δεν είχε τη μαγική συνταγή. Ίσως τα σεμινάρια, όπου πρέπει να πληρώσεις, να έχουν κάτι περισσότερο να πουν, αλλά φοβάμαι ότι δεν θα ου πουν τίποτα πέρα από αυτά που έχω ήδη κάνει, κι όταν διαβάζω άλλους συγγραφείς, δεν βλέπω διαφορά απ' το δικό μου βιβλίο... άρα... μάλλον πρέπει να ακολουθούμε το ένστικτο μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Πες μου αυτό που σκέφτηκες...
Σε ακούω...