21 Ιουνίου 2010

Εκείνο το πουκάμισο...



Τις νύχτες που πέφτει το σκοτάδι
κι οι σκιές τρεμοπαίζουν πάνω στους άσπρους τοίχους
εγώ φοβάμαι...
...φοβάμαι που είμαι μόνη μου.

Τότε φοράω εκείνο  το πουκάμισο που 'ναι δικό σου
και νιώθω τη μυρωδιά σου πάνω μου
σαν να είσαι εδώ...
σαν να μην έφυγες ποτέ.

Αφήνομαι να με ζεστάνει
όπως με ζέστενες εσύ κάθε που τύλιγες τα χέρια σου γύρω απ΄'το κορμί μου
και νιώθω σαν να είσαι εδώ...
σαν να μην έφυγες ποτέ.

Και οι σκιές μικραίνουν
Μικραίνει η νύχτα
και μαζί και το όνειρο...
Χάνεται καθώς ξημερώνει...

Μα εγώ είμαι ακόμα ντυμένη...
φορώ το λευκό σου πουκάμισο...
εκείνο το πουκάμισο που ξέχασες...

Θυμάσαι;

Το φορώ ακόμα
και νιώθω σαν να είσαι εδώ...
σαν να μην έφυγες ...

Ποτέ...




Η εικόνα είναι δανεισμένη από εδώ

16 Ιουνίου 2010

Στων μελτεμιών τις ράχες - Ρίκη Ματαλλιωτάκη

Το βιβλίο αυτό,  είναι το τελευταίο μυθιστόρημα της αγαπητής μας Ρίκης από τις Εκδόσεις Δωρικός. Πρωταγωνιστής της ιστορίας είναι ο Δημήτρης Σταυρινίδης.Ένας άντρας, ο οποίος δεν είναι "εκατό τις εκατό αρσενικό" και αγωνίζεται να αποδεχτεί τον εαυτό του με την όποια διαφορετικότητα τον χαρακτηρίζει.
Η Ρίκη παρουσιάζει με έναν πολύ μοναδικό τρόπο την αγωνία ενός ανθρώπου που θεωρεί αυτή του την ιδιαιτερότητα "ασθένεια" και προσπαθεί να απαλλαχτεί από αυτή. Ο Δημήτρης θα ταξιδέψει στο εξωτερικό να ζητήσει βοήθεια από γιατρούς χωρίς όμως να του δώσουν μια απάντηση που να του αρκεί ή να του  εξηγεί σαφώς την αιτία αυτής του της φύσης. Ετσι λοιπόν βασανίζεται και πονάει ενώ προσπαθεί να αποδεχτεί τον "άλλο" Δημήτρη. Κρύβεται πίσω από το προσωπείου ενός ανθρώπου της νύχτας, γίνεται πότης, τζογαδόρος, χασικλής μόνο και μόνο για να το παίξει άντρας. Γιατί αλλιώς τι θα πει ο κόσμος; Και βυθίζεται στον κόσμο των σκιών...
Αιτία του "κακού" η κυρά Βασιλική, η μητέρα του Δημήτρη. Μια γυναίκα καταπιεστική που τον μεγαλώνει τάχα μου καθώς πρέπει επιβάλλοντας του πάντα τις δικές τις αποφάσεις και τα δικά της θέλω. Κι ο Δημήτρης θα κάνει τη δική του επανάσταση. Γιατί έτσι ξεκινούν όλα. Η επιθυμία του να την εκδικηθεί με τον όποιο τρόπο, τον οδηγεί να "χάσει" το δρόμο. Κι ίσως να μη μπορεί να γυρίσει πίσω...
Στη ζωή του όμως θα εμφανιστεί η Μαρίνα, μια γυναίκα που θα του σταθεί -όπως τουλάχιστον πιστεύει η ίδια στην αρχή- και θα προσπαθήσει να φέρει πίσω τον παλιό Δημήτρη. Τον πραγματικό άντρα που επιθυμία του θα είναι μόνο οι γυναίκες. Όμως κι αυτή στο τέλος τον αφήνει μόνο του...
Τον αρνείται...

Η Μαρίνα νομίζω πως είμαστε όλοι εμείς! Όλοι μας θέλουμε να το παίζουμε ανοιχτόμυαλοι, προοδευτικοί, ακομπλεξάριστοι. Οτι δε μας νοιάζει που ο άλλος είναι "διαφορετικός" κι οτι όλα είναι καλά. Είναι πράγματι έτσι όμως; Είμαστε πράγματι ανοιχτόμυαλοι ή μήπως είμαστε κι εμείς μια ακόμα Μαρίνα; Όποιος είναι έξω από το χορό πολλά τραγούδια λέει. Όταν βλέπουμε τα πράγματα από μακριά δε μας νοιάζει και πολύ. Μα αν συμβαίνει σε κάποιον δικό μας τι κάνουμε; Στεκόμαστε δίπλα του όπως και πριν ή τον αποφεύγουμε και τον αφήνουμε μονάχο του με την επιλογή που έχει κάνει; Και τι ειναι η ομοφυλοφιλία; Τόσο μεγάλο κακό πια; Γιατί να μην έχει ο καθένας το δικαίωμα να επιθυμεί ο ίδιος ό,τι θέλει; Πως μπορούμε να το αλλάξουμε αν απλώς συμβαίνει; Γιατί εγώ αυτό πιστεύω! Πως συμβαίνει... Κανείς δεν το προκαλεί! Έρχεται μόνο του! Και όχι δεν είναι αρρώστια!

Μπράβο στη Ρίκη που θίγει ένα τόσο σημαντικό κοινωνικό θέμα! Η γλώσσα και το ύφος του βιβλίου είναι λιτή, απλή που όμως χαστουκίζει και δε χαιδεύει τα αυτιά. Που σε βάζει μέσα στο πρόβλημα και σε κάνει να δεις και την άλλη πλευρά νιώθοντας πως εσύ είσαι ο Δημήτρης. 

Υποφέρεις διαβάζοντας το βιβλίο. Υποφέρεις επειδή συνειδητοποιείς οτι τελικά είσαι κι εσύ σαν όλους τους άλλους που απλώς θέλουν να δείχνουν κάτι που τελικά  δεν είναι... Σαν την Μαρίνα ίσως...
Θα παραθέσω ένα απόσπασμα του βιβλίου που φανερώνει ακριβώς αυτό το πράγμα : 
"Δυστυχώς όχι μόνο δεν μπορεί να υπερηφανευτεί πως πήδησε το φράγμα και πέρασε στην όχθη της ουσίας, που υποτίθεται ανέκαθεν στόχευε, και στην οποία είχε στοιχηματίσει με τον εαυτό της πως θα περάσει όταν της πρωτοαποκαλύφθηκε ο Δημήτρης, αλλά τουναντίον : 
Όσο εκείνος, λίγο μετά το χωρισμό τους, κατρακυλούσε τη ζωή του για άλλη μια φορά στη λασπουριά της πρέζας, άλλο τόσο κατρακυλούσε κι αυτή τη δική της στη λασπουριά του καθωσπρεπισμού μη θέλοντας πια ούτε καν να του μιλήσει.
Όλες οι καινοτομικές απόψεις μιας γυναίκας υπεράνω και προοδευτικής, που πίστευε οτι ήταν , είχαν παταγωδώς ανατραπεί! "

Και που θα καταλήξει ο Δημήτρης στο τέλος; Δε θα σας πω... Σίγουρα πάντως η ιστορία δεν έχει happy end. Γιατί όπως λέει και η Ρίκη στο τέλος του βιβλίου της "happy end δίνουν συνήθως μόνο τα μυθιστορήματα, όχι η ζωή..."


Την Κυριακή η Ρίκη έκανε την παρουσιάση του βιβλίου της στην Αθήνα. Για το βιβλίο της μίλησαν η συγγραφέας Μαρία Τζιρίτα, η ποιήτρια Λίτσα Πατεράκη και ο ηθοποιός Γιώργος Γιαννόπουλος. Ήταν μια βραδιά πολύ ξεχωριστή. Φίλοι της Ρίκης από την μπλογκόσφαιρα και όχι μόνο ήταν εκεί να της πουν ένα μεγάλο μπράβο για αυτό το εξαιρετικό μυθιστόρημα που είναι βγαλμένο μέσα από τη ζωή. Αυτή η συνάντηση μου επιβεβαίωσε πως τελικά η φιλία μπορεί να υπάρχει ακόμα κι όταν δεν γνωρίζεις τον άλλο προσωπικά αλλά μέσα από τα διαδίκτυο. Τι σημασία έχει; Ίσως τελικά αυτή η φιλία να είναι πιο ουσιαστική!!! Πέρασα πανέμορφα εκείνο το βράδυ!Γνώρισα τη Ρίκη, ξαναείδα τη Μαρία καθώς και άλλους φίλους bloggers. Με μερικούς από αυτούς δε μπόρεσα να μιλήσω πολύ και στενοχωρήθηκα αλλά δεν πειράζει, την επόμενη φορά...

Η Ρίκη


Όλοι οι καλοί οι φίλοι 




Η Ρίκη κι εγώ





Ρίκη μου πάντα επιτυχίες! Τα φιλιά μου!




6 Ιουνίου 2010

Παρουσίαση - "Στων μελτεμιών τις ράχες" - Ρίκη Ματαλλιωτάκη



Η παρουσία της Ρίκης είναι έντονη εδώ στη μπλογκόσφαιρα! Ο λόγος της, ο δυναμισμός της την κάνουν να μην περνά ποτέ απαρατήρητη. Μπορεί να μην τη βλέπεις μα νομίζεις πως στέκεται απέναντι σου και σου μιλά! Έτσι νιώθω κάθε φορά που διαβάζω μια ανάρτησή της.
Από τότε που έγινα μέλος κι εγώ αυτής της γειτονιάς δεν άργησα πολύ να ανακαλύψω το ιστολόγιό της. Κι έκτοτε τη διαβάζω!
Δε θα ξεχάσω ποτέ πως κάποτε που έτυχε να της μιλήσω για την αγάπη που έχω για τη συγγραφή και το όνειρό μου, επικοινώνησε αμέσως μαζί μου και μου είπε πως ότι κι αν θελήσω να μη ντραπώ ποτέ να την ρωτήσω ή να ζητήσω κάποια συμβουλή. Τι άλλο να ζητήσει κανείς; Έχω πει άπειρες φορές πως τελικά μερικόύς ανθρώπους μπορεί να μην τους γνωρίζεις προσωπικά αλλά σε κάνουν να τους νιώθεις δικούς σου! Έτσι και η Ρίκη!
Την Κυριακή που μας έρχεται λοιπόν θα χαρώ πολύ να τη γνωρίσω από κοντά με αφορμή την παρουσίαση του νέου της βιβλίου . Θα κάνω τα πάντα να είμαι εκεί!
Τώρα κάθομαι και διαβάζω  το μυθιστόρημά της! Θέλω να είμαι έτοιμη!
Καλή επιτυχία Ρίκη!